We hadden niet eens zo ver van huis een rondje gewandeld in de avondzon, het schemerde al toen we wegreden. We draaide de doorgaande weg op en al na een paar honderd meter zagen we een hondje langs de weg lopen.
Frans remde af deed zijn gevaarlichten aan, zette de auto langs de vangrail en nog voor hij stilstond was ik de auto uit. Zonder twijfel liep ik recht op het klein beestje af waarschuwde de automobilisten die ook gewoon niet afremmen hè en pakte het scharminkel op. Hij trilde en stonk gruwelijk, maar ik trok hem dicht tegen me aan en stapte in de auto. Een klein eindje verder, veilig van het verkeer, parkeerde we en begon ik de dierenambulance te bellen.
Frans hield ondertussen wat automobilisten aan in de hoop dat ze al op zoek waren naar hun harige vriend of wisten waar het hondje thuis hoorde. Maar niemand bleek hem te kennen en terwijl de deur open stond maakte hij ook geen aanstalten om weg te lopen. Maar zat wel op mijn schoot het allemaal wat spannend te vinden. Na 2 keer doorverbonden te zijn en zelf nog een ander nummer gebruikt te hebben, had ik eindelijk contact met de goede organisatie. Ik gaf mijn adres door en we reden naar huis. Eenmaal daar liep ik meteen door naar de schuur en bekeek het kleine mannetje eens goed.
Behalve zijn niet al te charmante lucht was hij een gewone ietwat dunne Jack Russel. De jongste niet meer dat was duidelijk, maar heel onzeker en kwispelen bij elk vriendelijk woord en nog harder bij een aai over zijn bol. Hij zat op zijn gemak in de stoel en leek zich prima te vermaken. We brachten hem wat te eten wat hij dankbaar aannam. Het duurde niet lang eer de dierenambulance er was. Jag bleek niet gechipt. Ik zette het kleine mannetje met pijn in mijn hart in zijn ruime kooi en terwijl hij begon te trillen en vulde ik mijn gegevens in.
Inmiddels zijn we een paar dagen verder. Het heeft me heel wat telefoontjes gekost, maar Jag bleek de poten genomen te hebben. De kleine kwispelaar had de lente in de bol en is gelukkig weer veilig terug bij zijn eigenaren.
Ik zou het diertje ook gered hebben hoor. Stel je voor dat…. Onze Purdy liep ook wel eens weg, avonturier tot op het bot. Weilanden door achter de koeien aan, of schapenkeutels eten. Ik kon haar dan wel vermoorden….maar ja, als ze weer terug was was ik meteen weer vertederd. Ze werd met dat karakter mooi 16,5!
Ik denk het wel ja!
goed gedaan Liesbeth..
en opnieuw veilig thuis
groeten
Goed gedaan, hij had kennelijk de lente al in zijn bolletje!
Leuk dat het zo goed afgelopen is.
Dat heb je goed gedaan, hulde Liesbeth.
Goed gedaan, je bent een ware dierenliefhebber.
Wat een belevenis! Gelukkig is alles goed gekomen.
Een Jack. Ik vind het super dat jullie dit gedaan hebben! Fijn dat hij weer thuis is.
Wat fijn dat hij nu, mede dankzij jou, weer veilig thuis is!
Wat goed gehandeld! Fijn dat het zo goed is afgelopen.
Groet Jeanine.
Ja dat is de bedoeling.
Hondje liep langs vangrail en auto’s die 80 reden zelfs toen ze mij zagen lopen. Haf volkomen verkeerd af kunnen lopen.
Ach…. vader was op stap! Wat heb je dat liefdevol opgelost en heel fijn dat het beestje weer ” thuis”is. Dát zou pas écht balen zijn als het beestje in het verkeer terecht gekomen was.
OT op je logje Balen zijn de reacties gesloten, ik weet niet of dat je bedoeling dus ik meld het maar even.
Goed gedaan!
Een super stel zijn jullie. Geen discussie, gewoon doen en het is goed gelukt. Klasse.
Dat moet toch een goed gevoel geven…
Geweldig!
wat een geluk dat hij jullie trof
klasse Liesbeth
Goed gedaan dus!!!!
Tof dat jullie dadelijk in actie schoten en weer een hiondje terug bij zijn eigenaar
Gelukkig is hij veilig en wel terug thuis dankzij jullie goede daad.
Goh.. wat fijn dat jullie hem konden helpen.. en redden waarschijnlijk, want hondjes die langs de weg lopen, da’s nooit zo veilig hè!