Doezels week vanuit een vol paleis

Frans was boos op me en Liesjbed ook. Had me misdragen vonden ze beide. Nou zegt Liesjbed wel vaker wat, maar als Frans hetzelfde zegt dan is het echt waar. Ze waren boos en ik ben daar nog een beetje van slag van. Vertelde ik u, dames en heren, de vorige keer over mijn wat knullige dikke staart, moet ik u deze keer melden dat het puur geestelijk is dat ik pijn heb. Welkom bij Doezels week vanuit een vol paleis.

Voordat ik bij Liesjbed en haar toenmalige kwam wonen, was ik onderdeel van een gezin. Daar heb ik een algeheel gebrek aan liefde voor kinderen aan overgehouden en ook een wat knorrig karakter met kort lontje. Liesjbed, zelf niet heel anders van aard, kon daar uiteraard beter mee omgaan en dus verkocht ik mijn ziel aan de dui aan haar. Nu ik wederom onderdeel van een gezin ben, en uiteraard al aardig gewend aan al die wijven, moet ik u mededelen dat ik concurentie heb. Stinkende concurrentie die al eten krijgt als hij even zijn neus laat zien. Getraind is mijn personeel maar wat zij niet begrijpen en ik uiteraard wel, is dat dit heerschap zint op een plek in dit gezin. En hoewel ik zeker geen fan van alle dames hier ben, accepteer ik deze zielgenoten volgens Liesjbed omdat ik ze niet aankan. Volgens mij, omdat je vrouwen niet slaat. Liesjbed uitgezonderd, maar dat is een ander verhaal.

Het heerschap in kwestie is een Europese korthaar, wit met grijs gestreept, getekend door het leven en allerminst van mijn stand. En dat schuurt begrijpt u en niet op de prettige manier. Deze heer betreed zonder toestemming van ondergetekende mijn, -ons- volgens Liesjbed, terrein en als ik mij dan als man van het huis opwerp om dit heerschap van repliek te dienen, dan wordt mijn personeel boos. Dat ik wat medemenselijker moet zijn (lastig als kat), dat ik eens aan een ander moet denken, dat er genoeg brokjes voor iedereen zijn, dat ik blij mag zijn met mijn gouden mandje en dat die andere kater geen vlieg kwaad doet en meer van dat geblaf. Maar ik heb helemaal geen gouden mandje, die kater die plast overal tegenaan, hij komt en gaat wanneer het hem aanstaat en bovenal ben ik Prins Doezel d’n Urste, de enige kater van dit huis. Of ze nou boos op me zijn of niet.

Dit is het heerschap in kwestie, verwaande kwast, poseert zelfs al voor Liesjbeds camera. Uiteraard niet zo goed als ik, maar toch. Uiteraard hoor ik uw commentaar al; dat hij lief is en dat hij vast alleen honger heeft, nou menschen stop je geld waar je mond is. Hij mag voor een laag bedrag opgehaald worden.

Gelukkig waren er ook prettige momenten zo de laatste tijd. Ik bivakkeer wat vaker op een stoel. Zo half onder tafel en redelijk uit het zicht, dat staat een Prins wel aan. Dat gegaap naar deze Koninklijke Schoonheid, daar werd ik wat vermoeid van. Liesjbed was duidelijk bang dat ik niet genoeg zon kreeg, ze zet me nu met mijn nieuwe troon buiten. Zij spreekt over mijn tronie, maar dat klinkt zo ordinair.

Voor wie geïnteresseerd lijkt, met de dames gaat het goed. Allen slapen en eten naar behoren. Maria slaapt regelmatig in een doos dus kruip ik wat vaker bij Liesjbed in bed om het goed te maken en och warempel ik zit alweer aan mijn quota van woorden en wens u daarom een fijne week vanuit een vol paleis.

P.S. Heb ik nog iets heel anders, mijn lieve volgers al dan niet met poezelige staart, binnenkort wil ik graag eens de tijd nemen al jullie vragen te beantwoorden. Ik begrijp als Prins dat ik ietwat onbereikbaar lijk, maar ik ben een Prins van het volk en dus stap ik vol liefde van mijn troon om mij op gelijke hoogte tot u te wenden. U kunt uw vragen hieronder kwijt, maar ook bij contact mocht u er nog even over willen denken of uw vraag anoniem willen stellen.