Liesbethblogt.nl

Chronische zeikerd met maar een beetje sarcasme en hier en daar wat humor.

De man en de Valentijnskaart

| | 23 Comments

De man en de Valentijnskaart

Mijn telefoon gaat en voor ik wat kan zeggen hoor ik ‘ah wat lief schatje en wat een mooie kaart is het’. Kak welke kaart ik heb geen kaart gestuurd. Maar zei dat niet tegen m’n vrouw. Die ratelde heerlijk door en eindigde met een belofte voor de avond waar een getrouwde man als ik rode oortjes van krijg.

Enigszins verbaasd dwaal ik in gedachte af. Want die belofte daar wilde ik haar aan houden, maar hoe zorg ik ervoor dat ze niet te weten komt dat dat helemaal mijn kaart niet is. Is er wel een kaart? Of is dit haar sarcastische manier om duidelijk te maken dat ze die wel verwacht had? Bloemen, ik moet ook nog bloemen meenemen. Voor welke was ze nou allergisch? Of chocola of is ze aan de lijn? Waarom weet ik dat soort dingen nooit? Ik eindig het gesprek met mijn vrouw met een nietszeggend tot straks schat.

Een moment ga ik weer aan het werk en denk dan opeens; ‘Is die kaart niet van haar minnaar en probeert ze me jaloers te maken?’. Neh zou ik dat niet gemerkt hebben? Heeft ze zichzelf een kaart gestuurd zodat ik jaloers zou worden en haar wat meer aandacht zou geven? Misschien ook maar even naar de juwelier dan…Of is dat precies wat ze wil? Dat ze daarop uit is? Ik hoor haar nooit over sieraden…maar had ze laatst niet opeens een ander luchtje? Niet van mij gekregen -het stonk-, zou er dan toch een minnaar zijn?

De scenario’s blijven door mijn hoofd spelen en als ik naar huis rij bemerk ik mijn zweterige handen aan het stuur. Zou ze een ander hebben? Van wie komt die kaart? Ik hannes met de belachelijk grote en stervensdure bos bloemen en zie zowel mannen als vrouwen naar me lachen, nee ik heb niks goed te maken normaal krijgt ze een beurt met Valentijn en is ze tevreden. In mijn zak brand het doosje met-een-rib-uit-mijn-lijf-ring en als ik mijn wijk nader moet ik de neiging een extra rondje te rijden zelfs onderdrukken.

Later dan normaal stap ik mijn huis binnen en luister of ik iets raars hoor. Niks dus misschien een stille minnaar? Onderwijl hannes ik met de echt belachelijk grote bos bloemen die echt niet in een vaas past en mik onhandig mijn tas en sleutels op hun plek wanneer mijn oog op de knalrode envelop in de oud papierbak valt. Dus toch! En dan zie ik wat erop geschreven staat. Ik donder mijn schoenen waar ze niet horen en loop met verende tred de kamer in waar ik mijn vrouw zie staan. ‘Bedankt lieverd voor die bloemen ben ik allergisch’ dat geeft niet breng ze maar bij de buurvrouw samen met de kaart, er staat 15 geen 13 onder ‘mijn Valentijn’, op de envelop.

Over Liesbethblogt

Lees Interacties

Reacties

  4. Ferrara zegt

    Inderdaad commercieel feestje, maar je hebt er een leuk verhaal van gemaakt met een verrassend slot.

  8. rietepietz zegt

    Hij wist natuurlijk niet dat Valentijnsdag eigenlijk niet voor “stellen”bedoeld is! De oorsprong is dat verlegen aanbidders zich op deze dag kenbaar kunnen maken aan de vrouw die ze in stilte aanbidden. Maar evengoed is een mooi boeket nooit weg natuurlijk en verdient toch iets meer waardering dan deze mevrouw laat zien. Maar gelukkig is het slechts een (leuk) verhaaltje.

  10. Dimario zegt

    schitterend verzonnen.. ehhhhh, tenminste, dat hoop ik voor jouw man ;-)

    Love as always
    Dimario

  14. Marthy zegt

    Aardig verhaal maar ik doe niet mee. Mijn kleindochter van 8 jaar kreeg een doos met eigegemaakte koekjes van haar ‘vriendje’. Dat is leuk!

  19. meninggever zegt

    Leuke twist!! Wel jammer van die bloemen, zijn peperduur vandaag begreep ik….:)

  20. Sjoerd zegt

    “Ik hou van jou” zijn maar een paar woorden, maar maken een wereld van verschil. Mooi verhaal.

Dat mag niet!