Fotoserie: Even naar Zooparc

Het speelde alweer een poosje door mijn hoofd, een rondje dierentuin maar het kwam er steeds niet van. In de zomer heb ik er geen zin in en voor je het weet is het herfst en mooi weer en rijden we de parkeerplaats op. Duitsers, ik zal niet zeggen dat het verontrustende hoeveelheden waren maar je snapt de strekking. Vind ik niet erg, gedragen zich beter dan Nederlandse kinderen. Ik schrok een beetje van de entreeprijs ondanks mijn kortingsbon, jammer dan.

Als ik de parkeerplaats af loop zie ik een bord dat je je hond niet in de auto achter moet laten. Door dat soort borden begin ik kunstmatige intelligentie te begrijpen. Ik wandel op mijn gemak het park in. Vaak is de drukte alleen nabij de entree te vinden en zodra we daar weg zijn is het dan ook prima. We wandelen de drukte voorbij. Zooparc (in Overloon bij Venray) was al een park voor ze dierentuin werd, inmiddels zijn ze een ouder deel flink aan het verbouwen. Weet je meteen waarom het duurder is geworden. Er komen nevelpanters bij in het park. Op meer plaatsen zijn wat veranderen doorgevoerd waaronder verhogingen tegen eventueel hoog water en verbetering van de paden. Bij de giraffen hang ik een poosje rond, de kleine is zo klein niet meer maar het blijven schitterende dieren.

Kwam ook weer dino’s tegen en dan bedoel ik echt mijn vent niet. Echt als je die rubber rommel ziet bewegen vraag je je niet meer af waarom dino’s uit zijn gestorven. Ondanks de grote hoeveelheid kinderen is er maar weinig interesse in die apparaten en zijn ze behalve met de speeltuin ook gewoon met de dieren bezig.
Net als ik, ik wandel mijn rondje en eindig in de kas. Eigenlijk zijn de paden er te krap en ik word dan ook van het bruggetje afgereden door een vrijwilliger die niet oplet, voor ik er iets van kan zeggen doet degene in de rolstoel het al. Iedereen is op zoek naar mijn spirit animal, de luiaard, die zich ophoud in een bosje. Maar als je me aanrijdt en sorry opeens moeilijk is, vertel ik je helemaal niks meer.

Rustig wacht ik tot de over de warmte klagende rollende bende weg is en wijs de overige mensen vrolijk op het dier. Hij hing sowieso niet op rolstoel- en kinderhoogte, intelligent dier die luiaard. Uiteraard blijf ik om me heen kijken naar foto’s, ik bedoel er vliegt, springt en hangt hier genoeg rond. En terwijl ik dat doe krijg ik mijn kans. Tevreden verlaten we het park. Als de verbouwingen klaar zijn kom ik weer terug.