Hoe ik Kessel leerde kennen

Na het prachtige Venlo en nog wat dingetjes die ik later nog deel stapten we in Grumpy, de auto van Rianne. We reden naar Kessel waar ik niets over had opgezocht ik had alle vertrouwen in Rianne en liet haar haar ding doen. Ze reed een toeristische route watermolen, mwah niet het goede licht maar uitzicht over de Maas o ja zeker. Opeens herkende ik weggetjes die ik vorig jaar gereden had en realiseerde ik me wat er mis was gegaan.

Ik heb alle pontjes in deze hoek zo ongeveer wel gezien of gehad, maar ergens heb ik gedacht dat Kessel in Duitsland was. Dat is trouwens Kassel en een pesteind kruipen. Alsnog ben ik eens door Kessel gereden maar toen was het zo godvergeten druk dat ik het hele kasteel niet gezien heb. En dat wist Rianne, maar die zei gewoon niets. Enigzins verbaasd keek ik dan ook naar die burcht (eigenlijk een motteburcht genaamd Kasteel Keverberg) hoe heb ik dit kunnen missen?
Als een echte gids vertelde Rianne over de burcht en vooral over wat een puinhoop het voor lange tijd geweest is en hoe mooi het opgeknapt is tegenover de tijd dat ze hier woonde en met haar zoon wandelde. Tot 1876 werd het bewoond door dezelfde adellijke familie. De laatste, Baron Frits, was een gebroken man, verlaten door vrouw en kind, ruzie met de pastoor, met de burgemeester maar geliefd bij de inwoners stierf hij een eenzame dood waarna hij in het geheim in de tuin van het kasteel begraven werd. In 1903 werd het kasteel overgenomen en stichtte zusters er een meisjesgesticht in.

In de Tweede Wereldoorlog werd het bezet door de Duitsers die hun aftocht twee dagen voor de bevrijding botvierde en met een lading dynamiet brand in stichtte zo erg dat de zusters geen kans meer zagen het op te bouwen. Kasteel Kessel werd in ’52 aangekocht door de gemeente die het niet restaureerde maar handhaafde in huidige staat. Alles boven die gele rand is nieuw maar ook rondom het kasteel is genoeg opgeknapt hoewel de trap zonder leuning me meer dan genoeg hoogtevrees bezorgde. Gelukkig ben ik zo eigenwijs als ik groot ben het duurt even maar uiteindelijk was ik ook dat laatste trappetje op.

Een fenomenaal uitzicht over de Maas en naastgelegen kerk volgen. Een uniek uitzicht waar ik met moeite genoeg van kreeg misschien omdat ik nu hoogtevrees had van beide trappen. Een wandeling door Kessel zelf volgde, een tweede kasteel lang zo mooi niet maakte Baron Frits ook niet gelukkig maar ik kon niet anders dan genieten. Kessel is een mooi dorp waar ze terecht geld hebben gestoken in toerisme, het kasteel is niet vaak open maar voor het dorp kun je gerust omrijden en als je er dan toch bent ze hebben er ook een hele goede ijszaak.

Met een volle buik, vele foto’s en meer dan genoeg te delen nemen we de pont vanwaar ik de laatste blik over Kessel werp, vraag me niet hoe ik dit heb kunnen missen gaat ook niet meer gebeuren. Daar zorgt dat ijs kasteel wel voor.