Zoals wel vaker zocht ik op boekenmarkten in de omgevingen vond tussen de markten een oorlogsboekenmarkt. Een bijzondere want het een boekenmarkt om een opkomend museum te sponsoren.
De broertjes Hornemann
Niet ver van het Eindhovense stadhuis woonde aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog een familie, Joods, met twee kinderen.
Op 18 augustus 1943 wordt vader Flip Hornemann opgepakt en komt in Kamp Vught terecht. Uiteindelijk volgt zijn vrouw met de twee broertjes Lex en Edo. Via Vught, Westerbork en Auschwitz waar moeder Bets Hornemann-Doctors, de moeder van de twee kinderen, sterft aan buiktyfus. Ook vader Flip Hornemann vindt de dood tijdens een transport naar Sachsenhausen.
De kinderen vallen in de handen van Joseph Mengele de beruchte naziarts die experimenten op kinderen deed. De broertjes Edo en Lex komen samen met 18 andere kinderen in Hamburg terecht. Ze worden onderworpen aan allerlei experimenten, verzwakken maar overleven tot het einde van de oorlog wanneer de nazi’s hun sporen wissen. In een school in Hamburg, niet ver van Neuengamme, vinden de broertjes van bijna 8 en 12 de dood.
Museum het Hornemannhuis
Het is een nietszeggende pand, maar eenmaal boven aan de trap kijk ik in de ogen van een rondleider, familie van- en zoveelste generatie- Martijn Doctors. Een korte film en aansluitend zijn rondleiding -het is tijdelijk hoor dit pand- verteld hij geëmotioneerd zijn relaas over de 2 kindjes.
In een tijdelijk pand op Hurksestraat 42-20 Eindhoven is pop-upmuseum het Hornemannhuis gevestigd, pop-up want dit is een tijdelijk locatie. Het museum is in het weekend te bezoeken, de entree is gratis.
Aukje says
Wat zijn mensen toch wreed.
Soms.
Om verdrietig van te worden.
Nicky says
Ik krijg het gewoon koud van dat soort verhalen. Wat doen mensen elkaar toch aan?
Platoonline says
Wat een verschrikking was dat toen. En nu herleeft dit weer als je bedenkt wat ze met die gedeporteerde Oekrainers in Rusland doen. Mensen waren toen wreed, maar dat zijn ze nog steeds. Zodra ze zich veilig wanen, gaan ze er op los. En later hebben ze het allemaal nooit geweten.
En dan zijn er nog steeds mensen die zeggen dat het zo erg niet was of dat het helemaal niet gebeurd was. Het is om witheet van te worden.
nicole orriens says
Wat erg… die arme jongetjes!
Liesbethblogt says
De tijdelijke locatie is een gemeentepand en de burgemeester is langs geweest, kwestie van tijd denk ik.
John says
Dit soort verhalen zou voldoende moeten zijn om in te zetten op onderhandelingen.
MT says
Ik heb er best veel over gelezen. Wat een verschrikkelijke verhalen toch …
Marthy Berends says
Ik raak altijd wat geëmotioneerd door deze verhalen. Gisteravond nog een mooi film gezien op Netflix, Narvik. WOII in Noorwegen.
Sjoerd says
Mooi dat dat museum er komt, maar het zal zeker ook nu al indrukwekkend zijn.
Liesbethblogt says
Ik heb nog wel dingen weggelaten. Maar er zijn stolpersteine, een monumentje en een park naar de knullen vernoemd.
Dimario says
De rillingen gaan toch door je lichaam heen als je beseft wat ze allemaal hebben meegemaakt.
Love As Always
Dimario
Naomi says
Wat een verhaal. Het museum lijkt me heel indrukwekkend, want ik vind deze blog al indrukwekkend.
KoffieDigitalix says
Klinkt indrukwekkend…
marylou says
De miserie van de oorlog mag niet vergeten worden.
Een museum is daar een goedvoorbeeld van omdat mensen het niet zouden vergeten
rietepietz says
Indrukwekkend, en er zijn nogal wat “ontkenners” die daar een hoop zouden kunnen opsteken, het is gratis dus geen enkel excuus om ze er niet aan de haren naar toe te slepen.
Karel says
goed initiatief