We waren er al eens voorbij gereden en ergens had ik dat opgeslagen. Dat beton, die ramen het is bepaald niet een typisch schapenhok en toen ik er dit jaar weer voorbij kwam wist ik al wat het is, een noodwoning van net na de Tweede Wereldoorlog een typische bouwwerk uit de Wederopbouw.
Woningnood bestaat al jaren
Na de oorlog wilde de mens verder, er werd getrouwd en gevreeën en niet altijd op de volgorde die toen gebruikelijk was. Vaak waren de huizen niet ruim en als mensen al een kamer over hadden wie zat er dan te wachten op een huilende baby? Pasgetrouwde stelletjes woonden in bij (schoon)ouders anderen woonden in bewoonbaar gemaakte krotten of trokken in bunkers en kazematten. Door de vele verwoestende bombardementen maar ook door de vooruitgang ontstond er een vreselijke woningnood en daar moest snel iets aan veranderen want ook de winter kwam eraan.
Noodwoning voor 10 jaar
Hele wijken aan geprefabriceerde woningen werden uit de grond gestampt die 10 jaar zouden blijven staan, het Witte Dorp in Rotterdam was zo’n wijk de huizen werden pas in 1985 gesloopt. Ook in Nijmegen staan nog de zogenaamde Maycrete woningen, noodwoningen genoemd naar de maker Bernard Maybeck en concrete het beton waaruit ze opgebouwd zijn. Er werden er ruim 900 van gebouwd in Nederland en er worden er nu nog bewoond. Door het Noodvolkshuisvestingsbesluit konden gemeenten die meer dan 20% van hun woningen hadden verloren in aanmerking voor noodwoningen.
Noodwoning Bergsche Maas
De noodwoning op de foto is misschien niet meer als noodwoning herkenbaar, maar is ook zeker de enige in de omgeving niet. Nog steeds worden deze oude woningen gebruikt meestal als opslag. Er stonden er velen in de omgeving want de dorpen langs de Bergsche Maas (nabij Waalwijk) lagen van november ’44 tot eind januari ’45 aan het front. De Amerikanen hadden het gebied uitgekamd en de Duitsers verdreven (ter verbreding van het bevrijdde deel van Brabant) alleen hielden ze het gebied niet genoeg in de gaten en werd er een bruggenhoofd (vesting aan de voet van een brug aan) gevormd door de Duitsers. Vele geallieerde pogingen werden ondernomen om het bruggenhoofd in geallieerde handen te krijgen maar de Duitsers hielden stand tot eind januari ’45 en lieten het gebied geruïneerd achter.
Dat de bevolking van dit gebied al eerder waren geëvacueerd zorgde dat er alleen materiële schade was. Ook buiten de steden was er dus een schreeuwend tekort aan woningen zeker in gebieden als deze waar zo sterk gevochten was. Huizen en boerderijen waren verwoest en de gezinnen konden nergens heen. Zo’n noodwoning als op de foto’s werd regelmatig op het erf nabij de verwoeste boerderij geplaatst tot er bouwmaterialen en grondstoffen beschikbaar kwamen voor de wederopbouw. Want ook daar was een groot te kort aan.
Noodwoning als museum
Deze schapenwoning ziet er voor de meeste mensen niet anders uit dan een beetje specifiek schapenhok. Ik kon het niet helemaal thuisbrengen maar ergens intrigeerde het gebouw me net zoals een heel wat mooier versie nabij de Witte Molen eveneens in Meeuwen. Al jaren zie ik ze beide maar de beperkte openingstijden, de afstand en corona hebben me nog geen kans gegeven de museumwoning bij de molen te bezoeken. Daarom deel ik deze noodwoning voor schapen want waar zij nu tegen het weer bestand zijn, was een gezin dat toen ook.
Aukje says
Dit kende ik ook niet.
Echt “leuk” lezen ditte.
nicole orriens says
Wat interessant dit! Ik had dit nooit herkend als een woonhuis. Leuk om te zien hoe dat er na de oorlog dan uitzag, zo’n noodwoning.
Janny says
Ik ben opgegroeid in een noodwoning die mijn ouders in de jaren vijftig konden kopen van van een gezin uit Zeeland. Het huis is pas in de jaren negentig vervangen. Ik heb er een prachtige jeugd in gehad.
Nicky0607 says
Fascinerend! Fijn voor de schapen nu. En de gezinnen van toen waren er vast ook blij mee. Ik woonde in een na-oorlogse flat, in een piepklein appartementje. Ik dacht toen ook vaak aan de ongetwijfeld grote gezinnen die voor mij in die 45 m2 gewoond hadden. Vroeg me altijd af waarom de hal van de flat zo groot was. Tot ineens het kwartje viel; daar werden waarschijnlijk de kinderwagens geparkeerd. En dan liep je met al je kinderen naar vier hoog.
minoesjka2 says
Zo, weer wat geleerd, dank je wel voor het delen. Erg interessant.
MT says
Wat een interessant logje toch weer. Dank!
rietepietz says
Van déze noodbouw heb ik nooit iets meegekregen, was ik waarschijnlijk nét te jong voor.
Natuurlijk wél in Den Haag gezien hoe er hele naoorlogse wijken flatjes uit de grond gestampt werden (waarvan de meeste nu alweer vervangen zijn) Wel heel apart om dat als schapenschuilplaats te vinden. Zal óók bij te wárm weer een prima schuilplaats zijn.
Edward McDunn says
Best wel fotogeniek Liesbeth, goed dat de schapen er een onderkomen aan hebben.
Naomi says
Dit soort dingen vind ik heel interessant. Wat zullen mensen destijds blij geweest zijn met die huizen, ondanks de beperkte ruimte.
Matroos Beek says
Interessant stukje.
Mijn echtgenoot werd 9 maanden na de watersnoodramp geboren. Hij groeide op in een noodwoning tijdens de eerste jaren van zijn leven. Hij kan er zich niets van herinneren, maar mijn schoonouders hielden er mooie herinneringen aan. Ze vonden de eenvoud en nabijheid van de mensen zo hartverwarmend. Een mooie periode uit hun leven, los van de ravage van de watersnoodramp natuurlijk.
Liesbethblogt says
Leuk om je te zien Plato, lang geleden. Het is alweer een tijd geleden dat ik verhuisde trouwens.
Tiny houses, ben er dol op. Ze zijn absoluut luxer maar in die tijd was een toilet in huis al luxe. Het is niet alleen de babyboom het sluiten van tehuizen zorgt dat ouderen thuis moeten blijven, woningen stromen dus niet door. Meer mensen scheiden ook en meer en meer mensen wonen alleen. Tijden veranderen en ja ook immigratie is een probleem. Al dat bouwen staat me niet aan, wat ze bouwen is vaak groot en duur ieder z’n eigen kamer. Dat was toen wel anders.
Platoonline says
Die huisjes doen erg denken aan die minihuisjes die ze tegenwoordig wel optrekken. Maar dan vermoedelijk een stukje luxer dan die schapenhokken. Toch vreemd hoor, toen ik in de jaren 60 een huis zocht moest ik al tien jaar wachten. En nu, na zoveel jaren is de situatie niet verbeterd maar nog verder verslechterd. Regeren is vooruitzien? Daar merk ik niet veel van. De gevolgen van de babyboom en de instroom van migranten vergde jaren geleden al grote woningbouw. Pas nu wordt men in den Haag aarzelend wakker.
Ik ben er weer. En gelukkig heb ik via Rianne je nieuwe blog gevonden. Ik heb de link inmiddels gewijzigd.
KoffieDigitalix says
Vriendin wees van de week de noodwoningen in Venlo aan. Nog steeds bewoond. En volgens mij zijn de noodwoningen in Eindhoven (in zuid en noord) er ook nog steeds. Binnenkort eens binnendoor rijden om te checken.
Mevrouw W. says
Hier in Zeeuws-Vlaanderen werden ook hele wijken met noodwoningen gebouwd. De huizen waren klein en er waren weinig voorzieningen, maar de bevolking heeft er mooie tijden beleefd. Veel bewoners hadden in de noodwoningen willen blijven wonen, vanwege de gezelligheid en de saamhorigheid. Er kwam nieuwbouw en later zijn de noodwoningen afgebroken, op enkele woningen na die nu nog steeds bewoond worden.
In bunkers werd na de oorlog ook gewoond.
John says
Ja, hier in Zeeland hebben we ook nog noodwoningen staan, maar die worden in goede staat gehouden als herdenking, maar zeker ook bewoond. Hier zijn ze van hout.
De schapen hebben er iig profijt van.
Sjoerd says
Ik ben geboren in een houten Noodwoning, die stonden toen ook veel langer dan gepland.
Jan K. alias Afanja says
Een mooi stukje vaderlandse geschiedenis. Mooi ook dat de schapen er nog wel bij varen.
Dimario says
Mooi verhaal zeg, ik kende dat helemaal niet. Het moet maar bewaard blijven zodat we dit ook niet vergeten.
Love As Always
dimario
Marylou says
Bij ons werden na de oorlog houten noodwoningen opgericht.
Ik heb ze zelfs nog even bewoond geweten
Karel says
zo leren we alle dagen wel weer wat
bedankt voor de tip in Meeuwen
Bertie says
Interessant, daar had ik nooit bij stilgestaan.
Liesbethblogt says
De noodwoningen zijn van beton gemaakt vergelijkbaar aan Duitse wehrmachthuisjes van die tijd. Dit is hun stal niet, dit is een schuilplaats in het land.
Hans says
Van die oude hokken vol met asbest, of oude bunkers, daar moet een normale schaap het maar mee doen.
Schapen op de heide voor het publiek leven in een veel luxere stal. Hans