Ik wandel met mijn katten, het is geen bekentenis geen schaamte maar een voldongen feit. Dat wandelen is begonnen toen ik in Eindhoven woonde en vond dat Doezel best wat meer van de wereld mocht zien. Het kostte me 2 maanden hem van de voordeur boven naar de voordeur beneden te krijgen. Houzee zou je denken maar de tijd die hij starend naar buiten langs de voordeur heeft doorgebracht wil ik niet eens meer beschrijven.
Uiteindelijk kreeg ik hem buiten maar echt vrij om te gaan voelde hij zich niet en toen er ook nog een vervelend kind achter hem aanging was het helemaal klaar. Dat hij hier na 2 maanden verplicht binnen blijven buiten wilde was dan ook een tof moment. Hij scharrelt al jaren wat rond maar echt ver liggen de grenzen van zijn koninkrijk niet. Toch wandelde we af en toe nog, maar een auto, hond of mensen zorgde meestal voor een wegrennende Doezel en mensen die het heel vreemd vonden dat ik in mijn versleten sweater, relaxpants op slippers aan buiten loop.
Van de week zag ik op een rustige zondagavond hoe mooi de lucht kleurde en wandelde erheen met een boek onder mijn arm. Er kwam mist van het weiland af, het was heerlijk rustig en toen ik me omdraaide om naar huis te gaan keken twee paar katerogen me verwachtingsvol aan.
Mijnnikonenik says
In elk geval schitterende foto’s!
meninggever says
Onze eerste eigen kat, een uit het asiel als kitten gehaalde kater, Moortje, bleek een liefhebber van buiten lopen. Dus dat mocht hij. Op de platjes (bovenkanten uitbouwen woningen) van de buren in hartje Amsterdam. Altijd kwam hij weer thuis. Na verhuizen naar een flat bleef die drang bestaan. Hij wilde naar buiten. Maar ja, 7 hoog… Dus barricades op het balcon, kat aan een lijn met tuigje, zo genoot hij van de zon. Beneden in de groene parken wandelden we met hem aan een lijntje. Hij vond het prachtig. En hij mocht wel eens mee in de auto. Gewoon op het dashboard liggend naar Nunspeet en dan naast de caravan van de ouders genieten van de natuur. Toch deden we het met latere katten niet meer. Zeker niet nadat een van de katten van schoonmama in dezelfde flat van 9 hoog naar beneden kukelde en overleed. Dat was vreselijk. In de latere huizen hadden we tuinen, maar verder dan de hekken kwamen die katten niet. Nu neem ik er een (ons Prinsje) wel eens mee naar buiten op de arm. Vind hij prachtig. Maar zodra hij andere mensen ziet wil hij maar een ding, naar binnen. Ben ik eigenlijk wel blij om…
Nicole Orriëns says
In het programma Het roer om lieten de emigranten hun kat uit aan een lijn net zoals een hond. Ik denk dat ze bang waren dat de kat anders zou weglopen of zo.
John says
Mijn kat, die witte die ik 19 jaar had, liep ook mee. Ook als ik de hond uitliet. Ik mis die kat nog steeds eigenlijk.
fotografiemijnlangleven says
Mijn buurman doet het nog beter :-)
die heeft een speciaal katten leibandje gekocht en hun katje gaat dikwijls mee op een wandeltochtje.
Als de kat moe is, dan springt ze zelf in een katten mandje dat de buurman in de andere hand houd.
Leuk om te zien hoor :-)
Nicky says
Ach, wat lief dat ze toch achter je aan kwamen! En wat staan ze weer mooi op de foto. Onze Spike is ooit ontsnapt in Amsterdam. We hoorden hem miauwen en dachten ‘Wat klinkt dat raar’. Zat onze grote, stoere bink buiten, tegen de muur aangedrukt, doodsbang te miauwen. Held!
Giovanna Jansen says
Wat geweldig leuk!
Willie says
Wat een mooi verhaal en meesterlijke foto’s met heel veel sfeer!
Aukje says
Oh, die foto’s weer!
Hoe gaaf!
Naomi says
Hoe leuk is dat! Ik zag het pas ook bij iemand en vind het er leuk uitzien.
schrijfsels says
De onzen liepen in en uit zoals het hun uitkwam. Ze liepen ook met onze jongens mee naar het bosje achter onze tuin en bleven daar tot de jongens het tijd vonden om weer naar huis te gaan.
Judy says
De katten die ik op straat ontmoet, lopen vaak graag een stukje met me mee. Dus Ik kan me goed voorstellen dat je met ze gaat wandelen.
Jan K. alias Afanja says
Leuk zo’n wandeling met je katten. Zo ver heb ik de onze nooit kunnen krijgen, ze gingen naar eigen behoefte vrij en blij naar binnen of naar buiten.
Hans says
Katten gaan graag mee wandelen, met het personeel.
Ook tijdens het honden uitlaten gingen ze vaak mee. Hans
Sjoerd says
Lief toch, hier loopt er ene met de hand aan de lijn en de kat erachteraan. Een mooi gezicht…
Dimario says
Je laat hem mooie plekjes zijn zo. Mooi die foto ook.
Love As Always
Dimario
Marylou says
Ik vind er niets vreemd aan te wandelen met je huisdieren al keek k ooit al vreemd op toenkinderen meteen bol rondwandelden en liefhebbers van papegaaien hun dieren vrij lieten vliegen in een park.Ooit zag ik aan de abdij van Averbode een man wandelen met een Afrikaanse raskat aangelijnd zoals een hond en die dat best leuk scheen te vinden
Matroos Beek says
Mooi dat het zo kan. Mijn katten leven binnen. De ene heeft er geen last van, maar de andere heeft echt wel zin in een ontsnapping. Ik ben bang dat hij het op een rennen naar de oneindigheid zet.
Liesbethblogt says
Mijn katten kunnen de hele dag buiten en komen graag binnen.
Hilly Nicolay says
Onze poes komt wel in de tuin.
Toch wel fijn dat ze even buiten kunnen.
Leuk he poezen:)
rietepietz says
Het is hier levensgevaarlijk voor poezen om buiten te wandelen, maar op zo’n romantisch laantje zou ik Beau ook wel mee willen nemen uit wandelen.
Karel says
ik zie hier ook wel katten met hun baasje rond lopen in het parkje
en denk dat het wat meer lopen voor hen niet verkeerd is
picpholio says
Altijd leuk om even de benen te strekken want geef toe, een heel leven tussen een paar muren is het ook niet hé.