We leven in een crisis zoals de mensheid die al heel lang niet meer gehad heeft. Door een virus waar de geleerden maar weinig van weten. En door het totaal onbekende wordt er teruggegrepen naar een crisistijd die (nog) wel bekend is. Waarom corona niet te vergelijken is met de Tweede Wereldoorlog.
De vijand zijn we zelf.
Wat me opvalt is dat toch wel heel veel termen oorlogsgerelateerd worden gebruikt. Slachtoffers dat begrijp ik nog maar de frontlinies van de medische zorg? Ik vond toen de poort van de hel beter passen. Zeker toen de nummers in die ene week zo hard stegen dat er sprake zou zijn van keuzes aan de voordeur. Uiteraard hebben we een vijand in deze crisis, maar die vijand zijn we wel zelf. Er is geen tegenpartij want eenieder is zelf verantwoordelijk voor zijn veiligheid en dat was in de Tweede Wereldoorlog wel even anders.
De Nederlander is niet meer meegaand of onwetend.
Het is niet dat die mensen in mei ’40 in het centrum van Rotterdam echt in de gaten hadden wat er gaande was. Die werden opgeschrikt door het luchtalarm maar hé die hadden niet in de gaten wat er aan kwam zoals wij dat nu konden weten. Ik durf zelfs te stellen dat het luchtalarm nu geen nut heeft als mensen niet meteen op hun telefoon kunnen zien wat er gaande is. De Nederlander is niet meer meegaand of onwetend als tijdens de oorlog. En uiteraard is dat ook goed maar ten tijde van corona zie je ook wat ervan komt. Mensen geloven niet in corona, gaan gewoon op vakantie omdat ze niet hun hele leven aan willen passen of -nog erger-demonstreren tegen de regels. Terwijl anderen zich voor hun eigen bestwil wel aan de regels houden. Kiezen voor eigen veiligheid is een keuze die iedereen regelmatig maakt.
Wanneer ik één van die nieuwe Bekende Nederlanders hoor praten over ‘onze’ vijand en dat er gestreden moet worden dan denk ik toch aan iets anders dan zoveel mogelijk op de bank zitten en kankeren over te lang haar. Ja dat was echt hèt probleem van de mensen met een essentiële baan en geen bescherming. Geen bescherming alsof een mondkapje en plastic scherm vergelijkbaar zijn met een wapen. De enige overeenkomst is dat het gebrek eraan beide kan leiden tot de dood of in mindere mate weer verplichte quarantaine.
Vergelijkingen met de oorlog vind ik niet passend
Daarom heb ik een beetje moeite met die termen. Corona vergelijken met oorlog vind ik dan ook niet passend, zeker niet voor mensen die er geen ruk verstand van hebben en al helemaal niet als het alleen voor de aandacht en ter provocatie is. Het is niet dat we angst hoeven te hebben als de bel gaat. We krijgen geen post met oproepen die onze dood kunnen betekenen en we worden ook niet buiten de maatschappij gewerkt door bordjes of opgenaaide sterren. Dat die plannen er waren in de vorm van het vaccinatiebewijs, tja dat vond ik even ernstig dichtbij komen. Want er wordt alleen van mensen gevraagd drukke plekken te vermijden, anderhalve meter afstand te houden, te testen voor toegang en hier en daar een mondkapje te dragen. En het ergste, zelfs die basale en tijdelijke regels worden genegeerd. Uiteraard is onze beperkte vrijheid wel te vergelijken maar als we naar buiten kijken dan zijn steden en spoorwegen niet gebombardeerd, de huizen staan er nog en we hebben al die tijd in relatieve veiligheid een wandelingetje kunnen maken.
Waarom corona niet te vergelijken is met de Tweede Wereldoorlog
Onzekerheid is iets waarmee je corona wel kan vergelijken met de oorlog. Maar het nieuws is dichtbij, we hoeven niet clandestien radio te luisteren en te hopen dat wat er in de krant staat waar is. We kunnen dat zelf controleren want we hebben allerlei nieuwszenders, google translate en een berg meer kennis dan tijdens de oorlog. En zo niet dan heb je die weken van quarantaine genoeg tijd gehad om het te kweken. Want nee onze mannen zijn niet opgeroepen ten oorlog te gaan. Het zwaarste wat er van ons gevraagd is, is zoveel mogelijk thuisblijven en nu afstand houden. En zelfs daar zijn veel mensen niet toe in staat met alle gevolgen van dien.
In de Tweede Wereldoorlog was na de avondklok zonder Sonderausweis buiten zijn een reden om iemand op te sluiten. En dat was het meest gunstige gevolg. Verveling lijkt het gevaarlijkste van de coronacrisis te zijn. Zodra de cijfers maar enigszins aan het dalen waren leken mensen schijt aan de regels te krijgen. En dan weten we niet of het ergste al voorbij is of nog moet komen. We kunnen niet door illegale krantjes te weten komen of de geallieerden al in de buurt zijn want corona is eerder een natuurramp dan oorlog en dat maakt het nog onvoorspelbaarder.
Verveling lijkt het gevaarlijkste van de coronacrisis te zijn
Wat helaas wel vergelijkbaar is, is het verzet. Er wordt al maanden gestreden tegen welke Covid-19 regel dan ook. Helaas is dat ‘griepje’ ongrijpbaar en wordt er gestreden tegen de regels niet tegen een gemeenschappelijke vijand. Dat doen ze in het ziekenhuis waar de zusters, broeders en doktoren een berg shit over zich heen gekregen hebben en nu lijdzaam af moeten wachten tot de volgende piek eraan komt. Ze wachten tot de ‘flattende curve’ niet horizontaal maar verticaal curved en vooral tot ze zelf besmet zijn geraakt met alle gevolgen van dien. Want dat is wat dat verzet doet, dat is wat al dat volk doet wat alsnog de drukte op zoekt. Want dat kan nu wel weer, tot het niet meer kan. Vraag maar na in Veghel en Erp. Daar heeft carnaval 2020 ook een beetje rotte nasmaak gekregen terwijl carnaval niet de hoofdoorzaak van de grote uitbraak daar was. Tijdens de oorlog werd carnaval stiekem gevierd ook een risico maar het risico werd niet groter door besmetting van onschuldigen.
Carnaval 2020 ook een beetje rotte nasmaak gekregen
Grote veranderingen
Uiteraard heeft de coronacrisis wel de eerste ontwrichte situatie sinds de Tweede Wereldoorlog veroorzaakt en ook ik trok de vergelijking vrij vlot. In het jaar van 75 jaar bevrijding snap ik die vergelijking als geen ander. Ook in het buitenland wordt de vergelijking getrokken. De Civil War heb ik voorbij horen komen en ook de Britse BBC sprak van ‘major battle’. Dat het een grote strijd is dat kan ik alleen maar beamen, een ongelijke met onschuldige slachtoffers maar wel één die we met zijn allen kunnen beslechten maar niet door ten strijde te gaan maar door thuis te blijven, anderhalve meter afstand te houden en drukte te vermijden. Wie weet kunnen we dan 75 jaar na onze bevrijding weer van onze vrijheid genieten.
Liesbethblogt says
Commercieel radiovolk moet sowieso de mond houden, ze praten mee met- en over dingen waar ze geen verstand van hebben. Ik zie kanker als een aanval op het lichaam en ja ik realiseer me dat dat een oorlogsterm is. Het is niet dat je lichaam je in de steek liet, kanker is een ziekte die veel mensen niet aan kunnen. Net als corona overigens. Het verschil is dat kanker amper te voorkomen is, roken en teveel drank daargelaten. Corona kan je voorkomen door mensen te ontwijken was het maar zo makkelijk met kanker.
Nicky says
Ik begrijp niks van al die mensen die zonodig op drukke stranden willen liggen. Of wiens leven niet compleet is zonder buitenlandse vakantie. Aan de andere kant zijn heel veel regels erg onduidelijk dus ik begrijp de weerstand wel (zelf neem ik het zekere voor het onzekere). Maar het vergelijken met de oorlog gaat mij ook te ver.
Hilly Nicolay says
Het is te hopen dat we het virus onder controle krijgen.
Er zijn wat beperkingen, maar we hebben nog veel vrijheid.
Dat gasmasker bezorgt me koude rillingen, zo griezelig vind ik…
We maken er wat van met elkaar toch…
Fijne dag en groet,
Hilly
Meninggever says
Wellicht komt het ook door de gebruikte retoriek in de media. Dat we in oorlog zijn met een gemeen virus. Maar hoe gemeen is dat virus? Hoe vals de verspreiding? Als je van normale mensen verlangt dat ze afstand houden, hun handen stuk wassen, maar geen mondkapjes voorschrijft, maar dat later wel doet? Hoe gemeen is dat virus als je 15.000 mensen op de Dam laat demonstreren met maling aan de Covid19 regels? Als je dwarrelt in beleid? Dan komt vanzelf de complotdenker en opstandeling boven in ons land. Vreemd? Nee! Verstandig? Nee! Maar dat wordt wel ergens door gevoed. Het land ging economisch onderuit. Maatregelen maakten hele branches stuk, werkeloosheid gaat oplopen naar misschien wel 10% van de beroepsbevolking. Dat is een grotere slag dan de mensen die (netto) overleden aan dit virus. Want, cijfers laten ook zien dat aan andere ziekten mensen minder overleden. Het land is ontwricht. En de selfie-generatie, ik schreef er al vaker over, laat zich het individuele plezier niet ontnemen. Vergis je niet, vlak voor de bezetting in 1940 door de Duitsers gingen er nog mensen naar Duitsland op vakantie. ‘Het zou wel meevallen toch…?’. Zelfde reflexen zie je nu weer. Maar ook de wonderlijke discussies over bevolkingsgroepen die je kunt afschrijven in geval van nood. ‘Dor hout’ noemt men die. Waren het indertijd Joden, homoseksuelen en zigeuners die je kon afschrijven, als het ‘jou’ maar niet trof, nu zijn het de ouderen en wat te zware lieden in de samenleving. Terreur en oorlog. Fysiek hebben we daar u geen last van. Maar indirect??
Liesbethblogt says
Zo’n ziekte kan je toch alleen maar ondergaan lijkt me. Ooit had ik een vriendin (we zijn uit elkaar gegroeid) en heb wel gezien wat dat doet. Vooral sociaal, ze belde iedereen met de uitslag en ik was blijkbaar de enige die op kwam dagen. Dat we nu op afstand letten en op hoestende mensen, dat heb ik met haar samen ook moeten doen. En daarnaast ook opletten in de weken voor ik erheen ging.
Naomi says
Ik ben het helemaal met je eens. Een vergelijking met de Tweede Wereldoorlog vind ik ronduit ongepast. Als ik mensen hoor zeggen dat de coronamaatregelen lijken op de regels van toen, haak ik écht af. Hou op hoor, dat kun je niet vergelijken.
John says
Ik vind de vergelijking zelfs ronduit belachelijk. We hebben met iets totaal anders van doen. Ik denk als we niet oppassen we nog een vreselijke tijd tegemoet gaan.
picpholio says
Als je eigen leven en dat van je medemens je lief is, hou je dan gewoon aan een paar simpele regels. OK, het vergt misschien een kleine aanpassing maar als ik naar gelijk welk oorlogsgebied in de wereld kijk, dan weet ik toch snel waar ik voor zou kiezen. Dus mensen, zeur niet, wees een klein beetje flexibel en doe wat je gevraagd wordt. Het is in ieders belang en als je het dan toch met een oorlog wil vergelijken… wel er is nog nooit een oorlog geweest die je met zulke eenvoudige middelen kan winnen !
Di Mario says
Ik ken iemand die een mondkapje verwarde met een jodenster. Ik heb hem toch duidelijk verteld dat ik het daar niet mee eens ben. Je hebt namelijk een keuze. Als je thuis blijft, alleen op plekken komt waar nodig en geen openbaar vervoer is de kans op een mondkapje heel klein. En dan nog Het is een keuze. Een keuze van gezondheid.
Love As always
Di mario
Hans says
Het Corona virus heeft niets met de tweede of welke oorlog te maken.
Tenminste op de manier waar men het nu wel gebruikt.
De tweede wereld oorlog was een strijd voor de vrijheid.
De corona regels zijn de strijd tegen een virus om straks ook weer in vrijheid te kunnen leven en wie je lief is bij je kan hebben. Hans
Rietepietz says
Vergelijken met WO2 is appels met peren vergelijken . Maar het is wél heel zinnig om sommige gebeurtenissen aan te grijpen om de beperkingen waar we nu “last” van hebben te relativeren. Vergelijk onze lock down met het leven van onderduikers, dan moet het zelfs de grootste sufferd wel duidelijk zijn dat een lock down nog niet zoveel reden tot klagen geeft.
Zo bezien heeft het vergelijken juist wel zin want ook de voorbeelden die jij aandraagt maken duidelijk dat we nu op geen stukken na zó moeten afzien als in de oorlog. Het vergelijken is dus niet zo verkeerd, maar “gelijkstellen met” slaat inderdaad hélemaal nergens op.
Mirjam Kakelbont says
Ik ben het helemaal met je eens, Lies!
De WO II was verschrikkelijk. Mensen moesten vechten of vluchten. Of werden op transport gesteld. Wij hoeven ons alleen maar aan een paar regels te houden. Hoe moeilijk kan dat nou zijn?
Dirk says
Dat heb je weer heel goed verwoord, ik sta volledig achter wat zegt !
Mrs. T. says
Helemaal met je eens! Heb je de toespraak van onze bm van 4 mei gezien. Daar benoemt hij dit ook en geeft hij aan dat de vergelijking misschien logisch is, maar dat een van de grote verschillen vooral is dat in WWII mensen elkaar verschrikkelijke dingen aandeden. Nu is het een virus. Allemaal heel vervelend natuurlijk, maar absoluut niet te vergelijken.
Suske says
Mijn moeder is 87 en heeft dit nog nooit meegemaakt. Ze heeft ook WOII meegemaakt als kind en tiener. Zij weet dus wat ze zegt.
Bram says
vind er totaal geen gelijknissen met een wereld oorlog Liesbeth
vind het wel verschrikkelijk wat zo’n virus doet en hoe gevaarlijk het is
Hopelijk vinden de geleerden snel een tegengif voor deze ellende
tot die tijd maar heel erg oppassen om zelf niet besmet te raken
fotoblog says
Inderdaad niet te vergelijken Liesbeth
in Antwerpen stelde men wel de “avondklok” in..
en dat was wel sinds de jaren ’40 geleden
dat gaf me wel een vreemd gevoel
Judy says
Dat mondkapjes vergelijken met een jodenster had ik nog niet gehoord. Vreselijk, en vreselijk dom.
Elke vergelijking gaat natuurlijk mank. Deze tijd is met niets te vergelijken.
Sjoerd says
Ik kan me voor een groot deel wel vinden in je verhaal. Alleen de verantwoordelijkheid voor onszelf, maar zeker ook t.o.v. anderen baart me zorgen. Er zijn mensen die toch naar risicogebieden op vakantie gaan (oorlogsgebieden?), toch naar feestjes gaan(geheime samenkomsten), toch met zijn allen naar het strand gaan(verzet), toch nog even met duizenden een outlet bezoeken(egoïsme). Ik weet de economie krijgt ook een knauw, maar dat lossen we toch op door meer online te winkelen…
Aukje says
Ook ik kan het alleen maar met je eens zijn.
Die vergelijking kan je niet maken!
Matroos Beek says
???
Matroos Beek says
Neen, dit kan men niet vergelijken met WOII. Mijn moeder van bijna 98 maakte die heel bewust mee. De angst en de honger die ze hebben geleden, was naar haar gevoel veel erger. Zij vergelijkt deze periode dan ook niet met oorlog, ze is best wel ontredderd, zoals zovelen van ons, omdat er geen vergelijk is. We kunnen inderdaad niet gaan vergelijken, want dit is nieuw. Er zijn geen experts, want daarvoor is het te virus nog te vers. Die onzekerheid kan knagen. Maar degenen die moesten vluchten tijdens WOII hadden naast onzekerheid ook koude en honger. Mensen moesten vluchten. Nu wordt gevraagd om veilig thuis te blijven, voorzien van alle comfort. Neen, er is totaal geen vergelijking mogelijk met die afschuwelijke WO-gen. Het is inderdaad beledigend tegenover alle mensen die de afschuw van de oorlog hebben meegemaakt, niet in het minst voor de vele mensen die op een gruwelijke manier werden vermoord in kampen ver van huis, totaal uitgemergeld van honger en onteerd.
Karel says
ja de heide is weer prachtig , ik zie het hier bij me achter in het Gooi
maar toch heb ik twee jaarlijks terugkerende wandelingen door wat meer glooiend terrein
gister was dat de Holterberg , volgende week de Veluwezoom van Dieren over de Posbank naar Velp
met de auto zal Holten voor jou een 140 km zijn
Anne says
Ik heb wel eens gelezen dat mensen die WWII meegemaakt hebben, corona eigenlijk erger vinden. Omdat ze tijdens de oorlog elkaar nog hadden, er was de menselijke warmte van familie, van een knuffel. Veel oude mensen, zeker mensen die oud genoeg zijn om WWII meegemaakt te hebben, zitten nu moederziel alleen thuis, of moederziel alleen in een rusthuis. En dat snap ik dan weer wel. Die mensen hebben het recht om dat te vinden, want ze hebben het meegemaakt. Mijn eigen moeder, die zich ook wel wat herinnert van de oorlog, heb ik dat nog niet horen zeggen. Ik zou het haar eigenlijk eens moeten vragen.
Maar ik ben het wel eens met je genuanceerde en goed uitgewerkte mening.
En met wat Firma Fluitekruid hierboven schreef ook. Tegen mij werd dat ook gezegd, dat ik moest vechten tegen mijn ziekte. Toen ik zei dat die retoriek me helemaal niet aanspreekt, omdat je eerder passief ondergaat en gewoon je best doet om te doen wat je moet doen, werd ik nog tegengesproken. Maar allez, je moet toch vechten? Ik weet het niet, wellicht dachten ze dan dat ik het al op voorhand opgegeven had. Maar ik dacht ook altijd, mijn zus is overleden aan kanker, heeft zij dan niet hard genoeg gevochten? Nee toch? Het ligt niet aan haar, het ligt aan de kanker die zo agressief was. Zij heeft de strijd niet verloren. Zij was godverdomme een kanjer!
Firma Fluitekruid says
Die oorlogsretoriek irriteert mij ook mateloos. Hij wordt wel vaker gebruikt, ook bv als het gaat om ernstige ziekten. Het komt denk ik doordat veel mensen vinden dat pech en rampspoed niet bij het leven horen. Ze zien alles wat tegen zit als een vijand van buitenaf, die met hand en tand bestreden moet worden.
Zo wordt er gezegd dat je moet ‘vechten’ tegen kanker. Er waren pas nog radiopresentatoren die zeiden dat Lance Armstrong zijn kanker ‘overwonnen’ had. Dat zo’n blaaskaak dat zelf zegt is al erg genoeg, maar presentatoren en journalisten nemen dat taalgebruik dus klakkeloos over.
Toen ik bang dat mijn ziekte terug zou komen, zeiden mensen wel eens tegen me: ‘Ik snap dat je onzeker bent, want je lichaam heeft je in de steek gelaten.’ Maar zo heb ik dat nooit ervaren. Mijn lichaam heeft mij al die jaren goed gediend en doet dat nog steeds (misschien heb ik eerder mijn lichaam in de steek gelaten door teveel wijntjes en kroketten naar binnen te werken ;-). Mijn lichaam is de vijand niet. Ik ben ook niet kwaad op kanker of een virus, die doen ook maar wat ze moeten doen.
Kwaad wat je bewust toegebracht wordt door andere mensen, daar kan ik wél verdrietig van worden. En het valt me op dat juist kwaadwillenden ( bv. geschifte staatshoofden als Lukashenko, Bolsonaro, Trump, Poetin, Orbán, Jingping, Erdohan) dat díe juist gek zijn op woorden als ‘oorlog’, ‘strijd’, ‘verpletteren’, etc. Terwijl we nu veel meer hebben aan samenwerken, veerkracht ontwikkelen, elkaar helpen en creatief zijn.
mizzD says
Ontzettend goed geschreven.. en ik ben het er helemaal mee eens.
Dat zo’n eikel van dat Viruswaanzin het dragen van een mondkapje durft te vergelijken met het dragen van een jodenster geeft voor mij wel weer aan met wat voor malloten we te maken hebben hier.
fruitberg says
Er is één groep die mag strijden tegen het virus en daardoor zichzelf (en hun familie) in gevaar brengen: mensen die werkzaam zijn in de medische sector, om vandaag mensen te verzorgen die besmet zijn omdat ze de regels niet volgen.
Je ziet overal in de wereld dat mensen uit de medische sector door de veelvuldige en langdurige blootstelling aan de ziekte besmet geraken, en de ziekte mee naar huis nemen. 3 van mijn (oudere) collega’s en hun partners zijn zwaar ziek geweest, alle drie besmet door zoonlief of dochter die in de medische sector werkte.
Ik ben zelf zwaar ontgoocheld in de maatschappij. Mensen denken alleen aan hun eigen vrijheden, maar vergeten dat ze in een maatschappij leven. Je vrijheid is niet absoluut, ze moet de vrijheden van anderen respecteren.
Nicole Orriëns says
Over de vergelijkingen met de tweede wereldoorlog struikel ik ook. Het lijkt me toch dat het destijds vele malen erger was dan deze coronacrisis, waarbij we inderdaad zelf onze grootste vijand blijken te zijn.
Karel says
ik ben het helemaal met je eens Liesbeth
die vergelijking gaat op een enkele kleinigheid in taal gebruik dan , helemaal mank
ik stond gister weer ff stil bij enkele jonge mensen die hun leven gaven , voor onze vrijheid