Ergens kriebelde het alweer een tijdje ik had zin om naar Orientalis in Heilig Landstichting te gaan. Ploeterde ik twee jaar geleden nog met de fiets de berg op vanaf Nijmegen. Deze keer reed Frans ons naar de bekende omgeving nabij Groesbeek waar de heerlijke bosgeur ons al tegemoet kwam.

Joods dorp Beth Juda
Ik betaalde de 25 euro entree en gaf de parkeermunt aan Frans (die hem kwijtraakte en gratis een nieuwe kreeg!). Met mijn camera op de arm stiefelde we de eerste glooiing van het park op. Ooit zou het gebouw wat nu als binnenmuseum is ingericht, de immense Heilig Hart basiliek worden maar wat het museum toen ook al tartte, recessies, maakte daar een einde aan.
Omdat ik zin had om te wandelen liepen we het gebouw voorbij (waar een leuke tentoonstelling over de geschiedenis van het park te vinden is) en vonden bij het Joodse Dorp een vrouw. Zij zat verkleed en al in de schaduw te handwerken en vertelde ons over de gebruiken. Dat er ’s morgens in huis werd gewerkt en ’s middags op de markt werd verkocht. Ook het handwerk wat er gedaan werd, werd verkocht net als groente en fruit.

Syrische boerderij die misschien wel verdwijnt
Even dook ik de heuvel af en genoot ik van de dieren die in de Syrische boerderij leven. De varkens, cavia’s en kippen hebben er een geweldige plek. Toch zijn er plannen om dit deel af te breken en er vakantiehuisjes neer te zetten. Hoewel ik dat soort dingen meestal niet waardeer, hoop ik dat de plannen hun doorgang vinden. Want hoe bijzonder zou het niet zijn om in Nederland wakker te worden in oosterse sferen?

Lunch met uitzicht
Hoewel het park een paar leuke restaurants heeft, had ik verse broodjes meegenomen die we met uitzicht op het Arabisch dorp nuttigde. De glooiing en de daags ervoor gevallen regen wilde dat we via een andere weg dan normaal het ‘dorp’ inliepen. Als altijd was ik onder de indruk van de sfeer in dit deel van het park. Een sfeer die alleen maar werd gesterkt door de bijzondere man die van oorsprong uit Afghanistan kwam. Ondanks zijn nog aanwezige taalachterstand wist hij goed te vertellen wat er allemaal te zien was. We genoten een kop thee en maakte plaats voor de volgende bezoekers.

Romeinen
Achterin het park ligt de Romeinse straat. Hoewel het hele park zich allemaal afspeelde rond het begin van de jaartelling, is de Romeinse straat heel anders qua bebouwing. Veel bombastischer, grootser een wijze man zei ooit al, rare jongens die Romeinen, en daar heeft ‘ ie nog steeds gelijk in. Met zijn allen naar het toilet, aanliggen aan tafel het is er allemaal te vinden en wie weet heeft Orientalis volgens jaar zijn eigen wijn. Want in de nieuwe Romeinse tuin groeien druiven.

Via de Toren van Babel keerde we terug naar het begin van het park, hier op deze zandvlakte is het idee dat bezoekers kunnen overnachten in glampingtenten. Het moderne reizende volk? Of wakker worden in een wereld zoals vroeger? Ik hoop van harte dat de toekomstplannen van Orientalis hun doorgang vinden. Want hoewel mijn honger naar dit zo bijzondere openluchtmuseum weer voor even gestild is, wil ik echt weer terug naar Orientalis Heilig Landstichting.