Nog elke keer als ik door Den Bosch fiets zie ik en geniet ik van deze bijzondere stad. Zelfs op grauwe dagen zwerf ik nog graag door de kleine straatjes en nog altijd vind ik hofjes en parkjes die ik nog niet eerder gezien heb. Al zwervend kwam ik vandaag meerdere gedichten tegen die de zeldzame sfeerloze hoeken en kale muren vullen en mij met regelmaat stil lieten staan.

Vlak achter de beroemde Sint Jan vond ik een prachtig gedicht. Met de geur van dennenbomen die versnipperd werden in m’n neus, las ik het en zag hoe onderdelen van de kerststal richting hun opslag gereden werden. Die tijd is voorbij, maar de schoonheid van dat gedicht niet, bezoek de kerk en lees het gedicht ze zullen je beide niet teleurstellen.

Vorig jaar februari stortte een monumentaal pand op de Markt van Den Bosch in. De renovatie die begin jaren 90 gedaan waren bleken niet in orde, waardoor de werkzaamheden van vorig jaar fataal waren voor het pand. Wat er rest is een betonnen gat met zeil en hout. Het puin is weg maar het hek toont een gat in de schoonheid van deze stad. Sinds kort hangt er tegen de kale muur van de buren een prachtig gedicht die de pijn en het gemis wat zullen verzachten.

Dat ik op straatpoëzie.nl een paar adressen had gevonden geeft helaas geen garanties want het gedicht in de straat Klein Lombardje is overgeschilderd. Ik vond een ander gedicht op, stammend uit de 14e eeuw nog in het oud Nederlands geschreven, maar prachtig in zijn eenvoud. Daar praktisch onder mijn fietswiel vond ik een klein gedicht in steen geslepen helaas onder de voet gelopen door velen. Ik fotografeerde de gedichten die ik tegenkwam en mailde de website de locaties. Op verzoek stuurde ik ook de foto’s waar ze nu opstaan.

Ik zwierf en genoot en vond nog twee gedichten, niet ver van elkaar. De één op een raam de ander op een muur, beide nog onbekend en dat is het mooie aan deze stad. Zwerf, geniet, kijk en je zult (er) nog veel meer vinden.