Boeken en films Tweede Wereldoorlog

Bioscoop: Mijn beste vriendin Anne Frank

by Liesbethblogt

Een aantal jaar geleden had ik al ergens opgepikt dat er een film over Anne Frank zou komen maar toen ik er zolang niets meer van hoorde ging ik er vanuit dat het bij een idee was gebleven. Tot ik opving dat er een film zou komen vanuit het oogpunt van Hannah Goslar. Lees hier over de bioscoopfilm Mijn beste vriendin Anne Frank.

Al toen ik het voorstukje van de film zag was ik te spreken over actrice Aiko Beemsterboer. Ik had haar niet zo snel in de rol van Anne Frank gezien maar ken haar uit Oogappels en zodra ik haar zag spelen, hoe kort ook, wist ik dat ze de goede persoon was. Mijn beste vriendin Anne Frank gaat over Hannah en Anne die in 1934 samen met Sanne een vriendengroep vormde. In het dagboek van Anne Frank wordt Hanna, Hanneli genoemd maar waar het dagboek zeer kort voor de onderduik begint, begint de film in de tijd dat Hanneli en Anne vrolijke 13-jarige meisjes zijn maar al snel blijken die vrolijke tijden herinneringen te zijn.

De vriendinnen zijn veel samen ook als ze vanuit het pand aan de Prinsengracht een Joodse man in elkaar getrapt zien worden. Een heftige en zeer onnodige scène daar de film vol zit met nazi’s en hun gevolgen, zelfs zoveel dat ik het onrealistisch begon te vinden. Als zulke heftige dingen op één dag gebeuren zouden ouders hun kinderen dan niet thuis houden? En over ouders gesproken waar is Annes moeder in deze film? Anne en Hanneli zijn dan ook wel heel veel in het het pand aan de Prinsengracht, best vreemd als je je bedenkt dat Otto haar verbied naar het Achterhuis te gaan. Wat doen meisjes van 13 dan? Dan gaan ze juist. En dat kwam de scriptschrijvers zeer goed uit want zulke beelden doen het goed. Jammer dat iedereen die het dagboek ooit gelezen heeft weet dat dat niet waar is. Anne wist niets van de onderduik tot Otto Frank erover begon.

De film is geen kinderfilm is maar een film over twee kinderen

Verfilming van een kinderboek
Uiteraard is een film over Anne Frank maken geen makkelijke opgave allicht dat de film daarom begint met een verklaring dat de waarheid voor het filmisch effect verdraait is. En uiteraard is het makkelijk te verwijzen naar de herinneringen van Hanneli, maar de film is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek met als verschil dat de film geen kinderfilm is maar een film over twee kinderen. Wat in de film ook wel naar voren komt want waarom ziet Hanneli Anne als haar beste vriendin? In de film laat ze haar vallen en krijgen ze ook nog ruzie over een ronduit wanstaltige en krampachtige scene die duidelijk naar voren brengt dat Hanneli minder ver in haar ontwikkeling is.

Let op spoiler vanaf hier
Eén van de mooiere stukken in de film volgt, de verslagenheid van Hanneli (Josephine Arendsen) als ze merkt dat Anne is vertrokken zogenaamd naar Zwitserland, haar kwaliteiten als actrice komen ook goed naar voren als zij in de film haar moeder verliest samen met haar ongeboren broertje of zusje. Een jaar na Annes onderduik wordt Hanneli opgehaald en komt ze samen met haar vader en zusje in Bergen-Belsen terecht. De beelden zijn donker, kleurloos en hier en daar zeer onrealistisch. Weglopen van het appel, eten over een hek gooien en vervolgens een gat maken in hetzelfde hek om net die laatste blik op Anne te geven die we niet hebben kunnen lezen, hooguit van anderen. Het maakt scenes die waargebeurd zijn onecht terwijl Hannah Goslar wel degelijk haar leefde waagde voor haar beste vriendin. Hoewel ik zeker respect heb voor het verhaal van Hanneli Goslar verliet in de bioscoop met een licht teleurgesteld gevoel.
Lees de boeken, ze zijn oprechter en meer waarheidsgetrouw maar let wel dat ligt niet aan de actrices.