Vermoeid lag Ruth in bed. Ze was vroeg gaan slapen 3 kinderen haar man en de kruidenierszaak. Het werd haar soms teveel. Tevreden luisterde ze naar het zachte gesnurk van haar man. Johan werkte hard en was een goede vader. Ze had niets te klagen de zaken gingen goed alleen in politiek opzicht zag het er slecht voor hen uit. Menigeen was al uit Duitsland vertrokken en ook Johan had het idee wel eens geopperd. Het was er bij gebleven. Esther haar oudste had veel vriendinnen in de straat en ook de tweeling kon goed meekomen in de buurt en op school. Zomaar alles achter laten het was een grote stap.
Juist toen werden haar gedachte ruw verstoord in de verte klonk geschreeuw in de normaal zo rustige buurt en was dat glasgerinkel? Johan werd ook wakker, sprong uit de echtelijke sponde en keek door een kier uit het raam. De rumoerigheid kwam snel dichterbij er klonk Duits gejoel en Ruth stapte uit bed om beter te horen wat er gescandeerd werd. Juist op dat moment gooide de mannen de ruit aan de overkant in, terwijl een ander een Davidsster op de muur kalkte.
Verschrikt doken Ruth en Johan weg. Maar het was al te laat ook hun ruiten gingen eraan en grove stemmen klonken van onder hen. ‘Jude raus, Jude raus’. Johan sprong op en rende over de overloop naar de kinderen die doodsbang huilde. ‘Neem de kinderen achterom en ga naar waar we afgesproken hebben, ik leid ze af’. Terwijl Johan naar beneden rende wikkelde Ruth de kinderen in dekens en nam de trap naar de tuin. Nog even keek ze om en zag Johan in hun winkel staan. Naast hem stonden mannen één sloeg de kassa kapot en stal de inhoud de ander schreeuwde bevelen. Een embleem schitterde in het licht van de toorts die ze bij de inboedel hielden, er stond een doodskop op. Ruth veegde de tranen van haar wangen, duwde haar kinderen voor zich uit en terwijl ze een laatste blik naar binnen wierp zag ze nog net hoe haar man werd weggevoerd uit de ooit zo mooie winkel.
Evi says
Wat mooi geschreven zeg!
meninggever says
Mooi beschreven, De waarheid was echt vreselijk. De gekte, een volk brede haat, ik heb heel wat plekken gezien waar deze gekte was doorgeslagen naar de vernietiging van een volk. Volkeren. Want ook zigeuners, mensen uit Oost-Europa in het algemeen, homoseksuelen, en zelfs priesters werden opgepakt en afgevoerd. Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen. Veel plekken met bloed onder de tegels. Oorlog is vreselijk net als geindoctrineerde of geimporteerde haat. Handig om te bedenken dat tientallen miljoenen mensen het niet navertelden. 6 miljoen daarvan waren joodse medebewoners van ons land en onze steden of dorpen. En dan bedoel ik de Europese steden en dorpen…
Nicky says
Kippenvel.
willyfotoblog says
mooi beschreven..
ongelooflijk wat mensen elkaar kunnen aandoen Liesbeth
groeten
rietepietz says
En nog steeds zijn er mensen met Jodenhaat in Nederland, nu zelfs meer dan 25 jaar geleden.
Dat maakt jouw prachtige verhaal des te schrijnender.
joke_dev says
Heel veel van dergelijke verhalen, in triest.
Sjoerd says
Het was niet anders op dat moment. Niemand had dit zien aankomen.
BraCom says
ongelooflijk dat dit gebeurde, heel mooi geschreven
Ilona Wielinga says
Zo mooi geschreven. Het komt opeens zo dichtbij of zo.
Skyblog says
Lijkt me vreselijk dit kunnen doen met drie kinderen. Wat erg!
Matroos Beek says
Je hebt de verschrikking hier mooi neergepend.
Rianne says
Jij laat het heel dichtbij komen..
natuurfreak2 says
Mensenhaat is er in deze tijd niet beter op geworden
Kakel says
Prachtig geschreven verhaal. Je ziet de arme vrouw zo staan met haar drie kindertjes.
De mensch heeft er niets van geleerd. De Joden worden nog steeds dwarsgezeten…
Mrs. T. says
Verschrikkelijk …
Wat mensen elkaar toch aan kunnen doen.
Karel says
dat heb je mooi in beeld gebracht
en nog beter beschreven
AnneMarie says
Joden moesten en moeten het nog steeds ontgelden. De kern van het waarom weet ik nog steeds behalve de vooroordelen.
Suskeblogt says
Heel mooi geschreven dit triestig verhaal.
Naomi says
Wat heb je dat mooi gedaan!