Zuid-Holland

Dwalen door Rotterdam

Zoals wel bekend heb ik een grote voorliefde voor Rotterdam. Alhoewel ik vrijwillig vertrokken ben, mis ik die stad nog elke dag en kan ik niet anders zeggen dat het waar is wat ze zeggen. Als Rotterdam in je hart zit gaat ze er nooit meer uit. Zo kwam het dus dat ik alweer een poosje verlangde naar een rondje Rotterdam. Zoals altijd ging ik redelijk onverwacht, het was de avond ervoor dat ik een treinkaartje regelde en de volgende morgen stapte ik in de trein. De reis ging voorspoedig en al snel zat ik op een ov-fiets. Er was mooi weer voorspeld, zonnig en niet te warm, schitterend fietsweer dus. Ik had een aantal dingen te doen maar hoopte genoeg tijd te hebben om 3 dingen van mijn lijstje te schrappen.

Gepassioneerde duiven

Eén van mijn favo dingen is gewoon zonder echt doel door een stad fietsen, me laten verrassen, kijken genieten fotograferen en wel zien wat ervan komt. Zeker in een stad als Rotterdam kom je genoeg tegen. Wie kijkt vindt tussen alle overbekende kiekjes juist de onbekende locaties en legt die vast om iedereen te laten zien hoe mooi deze stad is. Ik had wat dingen te doen maar uiteindelijk sjeesde ik door het centrum de Erasmusbrug over, ging naar de super in de Entrepothaven en zo zat ik even iets te eten langs het water. Waar ik deelgenoot werd gemaakt van de nou niet bepaald nachtelijke escapades van een stel duiven. Terwijl de opdringerige damesduif scoorde fietste ik verder. De oude spoorbrug de Hef is al tijden in renovatie en staat nu volledig ingepakt als een stel gegipse klauwen in de lucht te grijpen. Het is geen gezicht maar als de renovatie klaar is pronkt die schitterende brug weer boven de stad uit.

Rotterdamse brandweerkazerne in opspraak
Ik voelde de wind door mijn haren gaan toen ik de Willemsburg af schoot, langs de Blaak, de bibliotheek en markthal, kriskras richting Oostplein om daar verderop een rondje te maken en rustig aan terug te keren richting de ondergaande zon. Met de zon in m’n gezicht fietste ik op mijn gemak door de stad. Ik hoorde de trams, het water en de klokken van de Laurenskerk, ik zag de borden bij de brandweer en de eveneens hardwerkende schippers en fietste toen naar de Euromast.

Een bemanningslid gaat aan boord van zijn schip
Ja de Euromast, dat was één van de drie dingen op mijn lijstje. Genieten van de ondergaande zon vanaf de Euromast, kijken over de stad en wegdromen bij de kleuren van het gouden uur. De hele dag was ik er bedacht op geweest dat er wolk of bui tussen zou kunnen komen, maar toen ik eenmaal met mijn krullen in de wind stond te genieten wist ik dat dit één van mijn overweldigend verstilde geluksmomenten was.
Intens genietend keek ik naar de prachtige zonsondergang, streepte in gedachte mijn lijstje af en bedacht me hoe bevoorrecht ik ben dat ik zorgeloos op deze mast kan staan hoog boven de stad en terwijl de laatste zonnestraal mijn gezicht verlichtte ondernam ik de tocht terug naar huis. Voor nu ben ik even voldaan van deze prachtige stad, maar geen zorgen ik kom terug al is het maar om jullie te vertellen wat die andere dingen op mijn lijstje waren.

Zonsondergang boven Rotterdam gezien vanaf de Euromast