alles verandert zo snel dat velen verbolgen
naar wat ze ook kijken
op naaktslakken lijken
die de vooruitgang niet meer kunnen volgen
Waar is de goede oude klompentijd gebleven, Liesbeth? :)
Lenjef
Ik had ooit zo’n typemachine met van die rondjes met letters :-)
Ik heb trouwens nog leren typen op mechanische typemachines in school :-/
Wel op een type machine gewerkt maar die “kon verder niets”, ik trouwens ook niet op zo’n apparaat, ik ben blij met m’n toetsenbord!
In het begin dat ik werkte moest ik af en toe typen op een elektrische typemachine. Dat was al erg lastig moet ik zeggen als je een computertoetsenbord gewend was.
Heel mooi zo Dat was de tijd he op het einde van de regel klonk er een bel !! Kon zelfs in verschillende ?? kleuren typen als men het lint veranderde !! Heb het geleerd op een “remington” bij de broeders van het Heilig Hart .Moest leren blindtypen een metalen plaat boven de toetsen en moesten héél recht zitten. Zo kon men niet onderdoor kijken Super tijd ! Grts
een nostalgisch logje Liesbeth…
het doet er mij aan denken hoe snel alles verandert
prachtige foto’s heb je er bij geplaatst
groeten
Als tiener had ik niks met computers en kocht ik een schrijfmachine, jarenlang veel op getypt. Maar wat je zegt, die apparaten zijn niet stuk te krijgen, beter dan wat er nu verkocht wordt.
Voor zover ik mij herinneren, hadden wij een Brother. Wanneer je mis tikte, schoot je vinger tussen de toetsen…hihi.
Mooi.
Hier staat nog een oude Adler maar ik betwijfel of het lint nog inkt afgeeft.
Ik was er toen heel blij mee, kon nog geen computer betalen.
ps
Te kleine letters vergroot je door op ctrl te klikken en tegelijkertijd te scrollen.
nee ik ken de naam niet meer , maar die typemachine had geen geheugen , wel de bel :)
en zo jij de gulden beschrijft , mooi , sta ik helemaal achter
En dat allemaal zonder malware, wormen en ander Trojaans gespuis. Als kind vond ik zo’n ding bijna bovennatuurlijk mooi
Was ik me bewust van en dus kan je op de tekst klikken die linkt door naar de grote foto.
Leuk hoor! Op mijn eerst werk hadden we een Olivetti, een gietijzeren monster dat in tijden van crisis ( atoomdreiging!) ook dienst kon doen als schuilkelder (drie keer als zodanig gebruikt. Varkensbaai! Je kón niet weten!) Later was er een electrische (in de de tijd dat je elektrisch nog als electrisch spelde) IBM, met bolletje maar zonder geheugen, die gaten sloeg in het stencilmoedervel. Wat was ik blij met mijn eerste computertje, een Schneider Joyce (Ach, Joyceke….), ook zonder intern geheugen maar mét 9-naalds printertje, dat qua kwaliteit (qualiteit) de tijd zowel voor- als een heel eind achteruit zette. Nooit typex meer, nee nooit geen typex meer. Gezongen op de wijs van Je ne regrette rien. Het was enige tijd een grote hit in onze straat.
Het leest best lastig die lettertjes… Mooie herinneringen heb ik aan de ouderwetse typemachine.
Pure nostalgie.Ik heb het ooit nog gebruikt maar leve de computer
Ja, ik herinner mij een typemachine waar een klein geheugen inzat.
Het laat sporen na
alles verandert zo snel dat velen verbolgen
naar wat ze ook kijken
op naaktslakken lijken
die de vooruitgang niet meer kunnen volgen
Waar is de goede oude klompentijd gebleven, Liesbeth? :)
Lenjef
Ik had ooit zo’n typemachine met van die rondjes met letters :-)
Ik heb trouwens nog leren typen op mechanische typemachines in school :-/
Wel op een type machine gewerkt maar die “kon verder niets”, ik trouwens ook niet op zo’n apparaat, ik ben blij met m’n toetsenbord!
In het begin dat ik werkte moest ik af en toe typen op een elektrische typemachine. Dat was al erg lastig moet ik zeggen als je een computertoetsenbord gewend was.
Heel mooi zo Dat was de tijd he op het einde van de regel klonk er een bel !! Kon zelfs in verschillende ?? kleuren typen als men het lint veranderde !! Heb het geleerd op een “remington” bij de broeders van het Heilig Hart .Moest leren blindtypen een metalen plaat boven de toetsen en moesten héél recht zitten. Zo kon men niet onderdoor kijken Super tijd ! Grts
een nostalgisch logje Liesbeth…
het doet er mij aan denken hoe snel alles verandert
prachtige foto’s heb je er bij geplaatst
groeten
Als tiener had ik niks met computers en kocht ik een schrijfmachine, jarenlang veel op getypt. Maar wat je zegt, die apparaten zijn niet stuk te krijgen, beter dan wat er nu verkocht wordt.
Voor zover ik mij herinneren, hadden wij een Brother. Wanneer je mis tikte, schoot je vinger tussen de toetsen…hihi.
Mooi.
Hier staat nog een oude Adler maar ik betwijfel of het lint nog inkt afgeeft.
Ik was er toen heel blij mee, kon nog geen computer betalen.
ps
Te kleine letters vergroot je door op ctrl te klikken en tegelijkertijd te scrollen.
nee ik ken de naam niet meer , maar die typemachine had geen geheugen , wel de bel :)
en zo jij de gulden beschrijft , mooi , sta ik helemaal achter
En dat allemaal zonder malware, wormen en ander Trojaans gespuis. Als kind vond ik zo’n ding bijna bovennatuurlijk mooi
Was ik me bewust van en dus kan je op de tekst klikken die linkt door naar de grote foto.
Leuk hoor! Op mijn eerst werk hadden we een Olivetti, een gietijzeren monster dat in tijden van crisis ( atoomdreiging!) ook dienst kon doen als schuilkelder (drie keer als zodanig gebruikt. Varkensbaai! Je kón niet weten!) Later was er een electrische (in de de tijd dat je elektrisch nog als electrisch spelde) IBM, met bolletje maar zonder geheugen, die gaten sloeg in het stencilmoedervel. Wat was ik blij met mijn eerste computertje, een Schneider Joyce (Ach, Joyceke….), ook zonder intern geheugen maar mét 9-naalds printertje, dat qua kwaliteit (qualiteit) de tijd zowel voor- als een heel eind achteruit zette. Nooit typex meer, nee nooit geen typex meer. Gezongen op de wijs van Je ne regrette rien. Het was enige tijd een grote hit in onze straat.
Het leest best lastig die lettertjes… Mooie herinneringen heb ik aan de ouderwetse typemachine.
Pure nostalgie.Ik heb het ooit nog gebruikt maar leve de computer
Ja, ik herinner mij een typemachine waar een klein geheugen inzat.
Nostalgische groet,