Het is de 5e dag van Operatie Market Garden. De brug van Arnhem is weer in Duitse handen, het 30e corps is nog maar in Nijmegen en het geallieerde gebied in Oosterbeek wordt steeds nauwer. Er is dringend behoefte aan versterkingen want munitie raakt op, het aantal gewonden en doden neemt steeds meer toe. We naderen het einde van Operatie Market Garden maar gaan toch op naar 75 jaar bevrijding: De verguisde Polen.
Sosabowski
Stanisław Franciszek Sosabowski werd op 8 mei 1892 geboren. Hij volgde een goede opleiding en werd bankbediende tot hij werd opgeroepen voor de Eerste Wereldoorlog. Hij raakte gewond, werd onderscheiden en bevordert tot luitenant. Hij hielp met het opbouwen van het Poolse leger, werd beroepsofficier en vocht vanaf september 1939 tegen de Duitse troepen. Hij wist uit Duitse krijgsgevangenschap te ontkomen en vluchtte uit Warchau en liet zijn familie achter niet wetende dat hij ze nooit meer terug zou zien. Hij vluchtte via Frankrijk naar het Verenigd Koninkrijk waar hij een Pools legerkorps formeerde en bevelhebber werd van de 1e Poolse Onafhankelijke Parachutistenbrigade.
Slag om Arnhem
Terwijl begin augustus Warschau in opstand kwam waren de Polen er van overtuigd dat ze spoedig aldaar gedropt zouden worden, het was hun immers beloofd. De Sovjet-Unie weigerde geallieerde vliegtuigen op hun grond te laten landen en droppen vanuit Italië wat toen gedaan werd, betekende te grote verliezen. Ze zouden ingezet worden tijdens Operatie Comet wat omgebouwd werd naar de operatie waar jullie al een poosje over lezen hier.
Op 19 september (2 dagen na de eerste parachutisten!) werd een deel van de Poolse parachutisten onder Brits bewind ingezet, ze werden tussen de vijand gedropt en een groot deel van hun materieel gaat hierdoor verloren. De rest van de groep zou een dag later springen. Door slecht weer werd dit pas 21 september en in plaats van zo dicht mogelijk bij het vuur gedropt te worden, landden zij bij Driel. Aan de overkant van Oosterbeek waar de Rijn nog tussen loopt. Het allereerste doel de John Frostbrug, zoals die nu heet, vanuit het zuiden benaderen hadden ze al opgegeven (de Britten hè de Polen wilde wel landen op die brug!). Nu was hun taak de Britten bij Oosterbeek te ontzetten.
Oversteken naar de perimeter van Oosterbeek
Nog voor vertrek vanuit Engeland had Sosabowski bevestigd gekregen dat de veerpont van Driel naar Oosterbeek vaarde. Maar toen hij zijn mannen die kant op stuurde werden ze onder vuur genomen en daarbij er was geen pont. De veerman die zag dat de Britten van de Oosterbeekse steiger waren verdreven had de kabels van zijn pont door gekapt en had zijn veer af laten drijven. Een verzetsdaad die even niet zo goed uit kwam want nu moesten de Polen een andere manier vinden de overkant de bereiken. Er werd geprobeerde radioverbinding met de Polen te krijgen wat ook al niet lukte en dus zwom een verbindingsofficier de Rijn over. Sosabowski stond die 21e september klaar maar de vlotten waren er niet.
Op 22 september waren 2 wagens van het Britse 30e legercorps tussen de Duitse linies doorgesneakt die de penibele situatie in Oosterbeek met hun doornam. Er werden amfibievoertuigen beloofd die later op de dag kwamen maar vast kwamen te zitten en onbruikbaar bleken. De Poolse brigade had nog maar één keus, rubberboten. Die nacht werden 52 Polen overgezet.
White Ribbon Mile
Op 25 september werd het duidelijk Operatie Market Garden was mislukt, vluchten was nog het enige wat kon. De nacht van 25 op 26 september was de ideale nacht. Het goot de hele nacht van de regen, er was geen maan door de bewolking en door het constante geruis werden geluiden zoals voetstappen gemaskeerd. Als je nu de afstand van Museum Hartestein wat toen het hoofdkwartier was, naar de kerk nabij het water zou lopen dan ben je er in een kwartier. Helaas was het toen aardedonker en deden vele mannen er uren over. Door de dichte bebossing waren linten van parachutestof opgehangen, de White Ribbon Mile, om de mannen van de kerk naar oever te begeleiden. Eenmaal daar moesten de mannen in roeiboten met te weinig peddels de overkant zien te halen.
De verguisde Polen
Gelukkig hield het Britse 30e corps de Duitsers een beetje bezig door ze met hun tanks te beschieten. Ook kwam de Canadese genie met motorboten. Een aantal van de mannen besloot zwemmend de overkant te halen, maar verdronken. Die nacht werden er 2100 mannen overgezet. Maar het was duidelijk Operatie market Garden was mislukt. Hoewel er werd gezegd dat de operatie voor 90 of 95% was geslaagd kregen de Polen niet de erkenning die ze verdiende. Sterker nog ze werden gezien als ideale zondebok en bovendien werd Sosabowski een paar maanden later van zijn commando ontheven.
Bij leven kreeg generaal Sosabowski niet de eer die hij verdiende. Hij kon niet meer terug naar het naoorlogse Polen omdat hij verwachtte te worden gedood na een schijnproces, zoals velen van zijn landgenoten was gebeurd. Hij sleet zijn leven in ballingschap in Engeland waar hij tot zijn dood vocht voor de eer die hij niet kreeg. Postuum kreeg hij in 2006 de Militaire Willemsorde en de Bronzen Leeuw. In Driel wordt de inzet van de Poolse bevrijders en Sosabowski al vanaf 1946 geëerd toch geeft de beeltenis voor de kerk nog altijd de gekrenkte man weer die hij de rest van zijn leven was.
rietepietz says
Dat is prettig, je hebt er zoveel werk aan gehad dat de waardering zeker verdiend is.
VillaSappho says
Ik ben er inmiddels aardig van op de hoogte hier wordt het ook druk, vanaf 12 september (anders 13) in Leopoldsburg.
VillaSappho says
Je wil niet weten hoeveel boeken ik heb gelezen om deze serie te schrijven. En dan hou ik me nog enigszins op de vlakte omdat veel dingen voor mij wel heel duidelijk zijn maar voor anderen die er weinig van weten, totaal niet. Dat was het idee ook van deze serie. De algemene info wat duidelijker maken en het werkt want ik word veel op de serie gevonden merk ik.
Nicky says
Ik bedenk me ineens dat veel van die soldaten nog piepjong waren (de jongens die hier in het dorp begraven liggen waren pas 22 of zo). Ongelooflijk hoe ze gevochten hebben.
natuurfreak2 says
Heel interessant om te lezen.Bij ons beginnen de bevrijdingsfeesten in september
rietepietz says
Ik vind het heel knap hoe je dat allemaal weet te achterhalen, want dat zijn toch minder bekende feiten. Daar moet aardig wat tijd in gaan zitten.
Mrs. T. says
Ik bedoelde vooral ook hoe men in het eigen leger met de donkere mensen omgingen. Echt bizar.
willyfotoblog says
een indrukwekkend verhaal Liesbeth..
en wat triest voor die man
groeten
Karel says
dus je haalde ff de stoffer door de spambox :)
ja ik zit aanstonds weer op het balkon
en wat later voor de buis voor de koers
mizzD says
Het zijn en blijven indrukwekkende verhalen, maar ze mogen nooit níét meer verteld worden.
Naomi says
Opnieuw diep onder de indruk.
Suskeblogt says
Racisme en discriminatie is van alle tijden. Jammer maar waar.
Interessant logje.
Edward McDunn says
Daar heb ik het nodige over gelezen, en het is echt héél erg, want een ondankbaarheid!
VillaSappho says
Ja vreselijk hè. Maar bedenk wel de enige donkere mens die ze ooit gezien hadden was zwarte piet. We leven nu in een tijd waar boeken normaal zijn en internet. Mensen waren veel minder beleerd wisten niet beter. Haalden hun handen over een wang of ze af gaven. Onbeschoft ja maar uit onwetendheid. In Amerika daar was het gruwelijk, achterin de bus en dat soort bizarre onzin. Helaas ook veel veel erger en ze hebben er nog niks van geleerd getuige de gebieden die door Katrina weggevaagd zijn en nog niet herbouwd zijn. Puur omdat het geen blanke Amerikanen zijn. En dan hebben we het nog niet over de Mexicanen.
Mrs. T. says
Is echt verschrikkelijk wat de Polen is aangedaan a de bevrijding.
Las afgelopen weekend een artikel in de krant over gekleurde soldaten. Ook al zo akelig hoe men met hen omging. Rare wereld is het toch.
Sjoerd says
Dank je voor dit verhaal en de vele andere verhalen die je schreef. Ik zal het nooit vergeten…
Karel says
ja die Polen zijn zeker ten onrechte in diskrediet gebracht
het mislukken van de operatie lag niet aan hen
ik vind het mooi dat Driel hen zo eert
Matroos Beek says
Wat heeft die man veel meegemaakt. Erg. En dan zo’n triest eind…