Zo eens in de zoveel tijd zit ik (enigszins verveeld dat wel) rond te klikken op zo’n random word generator. Heel regelmatig komt er niks voorbij maar toen de woorden awesome generation in beeld kwamen wist ik dat ik iets te pakken had. Inmiddels val ik in het 30-35 vakje en als ik kijk naar andere generaties dan ben ik vooral heel heel blij met mijn awesome generation.
De jaren 80
Vol trots kan ik zeggen dat ik in de jaren 80 ben geboren. Ik kom uit de tijd dat oranje en bruin niet meer in de mode was, maar nog overal te zien was. Ik kom uit een decennium waar buiten spelen het devies was. Dat de hele dag binnen zijn een straf was. Ik kom uit de tijd dat gescheiden ouders nog iets bijzonders was in plaats van dat kids elkaar vragen of hun ouders nog bij elkaar zijn. Maar ja wat weet ik ervan, ik scheet het grootste deel van de jaren 80 mijn broek nog vol.
Bereikbaarheid
Als ik denk aan wat kinderen en pubers nu hebben, weet ik dat ze nu hele andere dingen voor hun kiezen krijgen. Online pesten, lege accu’s en structureel te weinig internet in hun bundel. Waar kinderen elkaar nu zoveel als ze willen kunnen bereiken kom ik nog uit de tijd dat je thuis pas kon bellen. Als je buiten was en je vrienden zocht keek je waar de fietsen waren, of de herrie. Ik had met een vroegere vriendin een vaste route die we naar elkaars huis liepen. Simpelweg omdat we elkaar regelmatig mis waren gelopen. Hilarisch zouden de kids van nu dat vinden. Toen was het normaal. Zoals bordjebal, verstoppertje en stoepranden normaal waren. Ouders riepen ons als we thuis moesten komen, als het al nodig was. Want zodra de straatlantaarns aangingen vlogen we als vanzelf naar huis. Dat waren afspraken die ooit eens gemaakt waren en die we ons elke herfst weer herinnerde en alleen daarom waren we al een awesome generation. Nu nog heb ik dat gevoeletje als de verlichting buiten aan gaat, zeker als het één van de eerste keren in de herfst is als ik het zie.
Muziek
Toch weet ik dat ik veel minder had en daar grotendeels tevreden mee was. De cd was in opkomst maar ik was dolgelukkig met een leeg cassettebandje. Nu nog herinner ik me dat ik met een rotgang achter een auto aanreed om de tekst van een nummer wat ik al eeuwen zocht te horen. Het was Street of Philadelphia en behalve dat ik het nummer later op cd kreeg, heb ik het nu nog op mijn telefoon staan met zo’n 3000 andere nummers. Tijden veranderen. Ik herinner me dat ik mijn vaders walkman mocht lenen. Dat ik mijn eerste singeltje kocht en een discman had die er steeds mee stopte omdat het knopje om te openen teveel uitstak. Dat ik na lang sparen mijn eerste mp3-speler had waar 30 nummers op stonden. En nog als ik aan dat eerste lege bandje denk weet ik dat dat samen met de toen al ouderwetse cassettespeler met radio de fijnste cadeautjes waren die ik gekregen heb.
Bibliotheek
Als het regende las ik een boek, hele stapels heb ik er versleten. En hoewel ik ook mijn e-reader periode gehad heb, ben ik nog elke keer als ik de bibliotheek inloop blij dat ik echte boeken kan lenen. De bibliotheek was vroeger ook heel anders. Toen ik echt nog jong was, was de bibliotheek in twee delen verdeeld. De kinderafdeling was apart en bij de tussendeur stond één van de dames van de bibliotheek. Je kwam er echt niet langs, hoe graag je het ook wilde. De bibliotheek was dan ook stil, doodstil. Er werd gefluisterd en huilende kinderen gingen naar buiten. Waar ze een standje kregen en vader of moeder vervolgens met beschaamde kaken terugkwamen. Heeft mijn generatie ook overleefd.
Televisie
Net zoals de TV, die was toen al een hele lange tijd in kleur en ja had ook een afstandsbediening maar geen netflix en zeker geen urenlange kinderprogramma’s. Of nou ja wie weet waren ze er wel, ik mocht Samson en Gert kijken en daarna ging die TV uit. Ik heb ook nooit een TV op mijn kamer gehad, ik hoefde mijn slaapkamer niet te delen maar er was simpelweg geen ruimte voor zelfs maar de kleinste TV. Televisie kijken gebeurde sowieso niet overdag, ook niet op een tablet die bestonden toen nog niet. En ook niet op mobiele telefoons, ik vond het huishouden van mijn vriendinnen al hip met een draagbare telefoon en een gameboy. Beide niet praktisch want ze waren altijd kwijt en/of leeg.
Zondag
Tot ik naar de middelbare school ging had ik nog geen computer voor mijn plezier aangeraakt. Ik vond er geen fluit aan. Vroeger al fietste ik graag en zeker in de herfst was ik graag buiten. Als ik naar mijn jeugd kijk herinner ik me vooral de eindeloze zondagen die maar niet voorbij gingen. Dagen dat er in huis geklust moest worden en ik geen hol te doen had, naast alle klusjes in huis die voor mij waren uiteraard. Ik moest genoeg in huis doen, veel meer dan de kids van nu en en de kids van toen. Nog vind ik het heerlijk dat ik ‘gewoon’ op zondag even naar de supermarkt kan. Waarschijnlijk is het door de herinneringen van vroeger dat we ’s morgens gingen zwemmen en ’s middags thuis waren, dat ik het geen probleem vind om op zondag te werken. Meer verdienen met minder doen, ideale combinatie lijkt me.
Als ik zie wat kinderen en pubers nu allemaal hebben aan gadgets verbaas ik me niets dat er huishoudens zijn met enorme schulden. Elk kind moet opeens een eigen laptop, TV, telefoon, spelcomputer en als het even kan ook nog Netflix en Spotify. Dat heeft iedereen hoor ik mezelf als kind nog roepen, ‘nee hoor’, zei m’n vader dan, ‘jij niet’. Bloedirritant die vent maar hij had wel gelijk toen ik zelf ging werken kwam er ook geen TV, mijn eerste mobiele telefoon kocht iemand anders voor me en die laptop kwam er en is er nog. Want ik kom uit de awesome generation die niet alles als vanzelfsprekend zag en spaarde voor dingen. Simpelweg omdat dat normaal was.
Nicky says
Ik was laatst bij een vriendin. Op een prachtige, warme lentedag. Haar 15-jarige zoon zat achter zijn computer online te gamen met zijn vriendjes. Ik viel bijna van de bank van verbazing. Echt raar vind ik dat. Wij gingen gewoon met z’n allen naar buiten. Tennissen of zo. Veel leuker dan alleen achter zo’n schermpje.
Kakel says
Ik stam uit 1962. Had er al bijna een leven op zitten toen jij geboren werd (-: In 1980 heb ik schoolexamen gedaan (geslaagd ook nog) dus dat jaar staat in m’n geheugen gebeiteld.De 80’s vond ik geweldige jaren. De muziek! Bowie (-: The Simple Minds, U2, the Waterboys, Life aid…M’n eerste walkman. De uitvinding van de cd-speler. Frits Spits op de radio met de Avondspits….Heerlijk blog door al die nostalie.
meninggever says
Wij hadden vroeger geen televisie, want bestond eigenlijk nog niet voor het gewone volk, geen telefoon, geen cv (in normale huizen stond een kolenkachel) en zo meer. We speelden op straat. We maakten uitstapjes naar plekken waar iets van groen te vinden was als het zo nodig was. Maar al snel nam de moderniteit vam toen ons leven in beslag. TV, bandrecorder (ja nog een met spoelen en geen bandjes), telefoon aan de muur met lange draad. De eerste mobiele autotelefoon maakte ik mee in de tweede helft van de jaren tachtig. Enorm groot en zwaar maar wel werkend en vooral voor zakelijke gebruikers. De eerste (satelliet)mobiele telefoon had ik in handen in Tsjechie anno 1993, omdat het normale telefoonverkeer daar zo slecht functioneerde. Kortom…het is allemaal snel gegaan de laatste jaren…heel snel….
natuurfreak2 says
ik ben bij de bevrijding in 45 geboren.Weet nog dat er bij ons in de winkelstraat een tv zaak was die de landing op de maan op tv in het uitstalraam plaatste.Het zag er zwart van het volk die allemaal een kijkje kwamen nemen .
Spontanity says
Liesbeth, wat ben je nog jong!!
Onze kids zijn allemaal in de jaren 80 geboren :)
Goed jaar dus.
rietepietz says
Die heb ik zelf helaas niet, hoewel, nog wel een foto van mijn kinderen in die teil die ik van huis mee mocht nemen, wij hadden aanvankelijk ook geen douche;-)
VillaSappho says
Met foto’s dan hè
rietepietz says
Snap ik, eigenlijk best een leuk onderwerp voor een logje;-)
VillaSappho says
Da’s niet voor te stellen voor mijn generatie.
rietepietz says
O ja, die vergat ik, ik ben van de generatie die 1x in de week in de grote teil in bad ging en iets later op de lagere school klassikaal 1x in de week naar een badhuis ging;-)
Wendy says
Die gameboy! :D Pure nostalgie! Net zoals de rest trouwens, maar vooral die gameboy! Ik mag dan wel in de jaren ’80 geboren zijn, maar ik staarde toch ook graag naar een schermpje… ;)
fotografiemijnlangleven says
ik zit in het 60-65 vakje, maar je tekst in dit logje is heel herkenbaar, zelfs voor mij :-)
Ilona Wielinga says
Wat grappig om te lezen. Ik heb soms het idee dat ik een van de laatste generaties was die nog onbezorgd buiten speelde, in plaats van de hele dag achter een scherm te zitten. En daar ben ik stiekem wel dankbaar voor.
Rianne says
Grappig. Ik heb van 1980t/m 1985 in de openbare bibliotheek gewerkt, en daarvoor eenmaal per week de bibliotheek bezocht maar kan mij die stricte scheiding jeugd/volwassenen niet herinneren. Niet als bezoeker, niet als ‘de baas van’…
Verder denk ik dat het juist mijn generatie en jouw generatie is geweest, die er als ouders voor heeft gezorgd dat de kinderen van nu zijn zoals zij zijn. En dat is vaak veel minder ‘hebberig’ dan ik hier lees. Natuurlijk zitten die er bij, en ja er hebben er zat schulden, maar dat is iets van alle tijden. Alleen zag je het voor de ‘uitvinding’ van reality tv nooit op tv en was het zelden een topic in krant of magazine.
Ik kom zoveel jeugd (tussen 15-30) tegen die wel bewuste keuzes maakt, niet alles hoeft te hebben, niet achter de laatste gadgets aanloopt, vrijwilligerswerk doet etc.
Jij hebt gewoon een beetje last van de generatiekloof. Dat hoort bij het ouder worden.
Nicole Orriëns says
Ik herken dat de bibliotheek zo enorm veranderd is. Dat het daar stil hoort te zijn is echt iets van vroeger. Tegenwoordig proberen ze op allerlei manieren mensen te trekken, en dan eigenlijk niet met boeken….
Audrey says
Leuk artikel! Ik herken aardig wat – ik val in het vakje 25-30.
Ferrara says
Leuk om te lezen dat elke generatie zo zijn eigen nostalgische herinneringen heeft.
VillaSappho says
Ik groei ook nog steeds met vinyl alleen niet meer op;-)
logbankje says
Heel herkenbaar, maar gezien mijn leeftijd ben ik nog opgegroeid met vinylplaten, buizen radio’s en bandrecorders.
Wel leuk om te lezen, er is veel veranderd in techniek maar ook in pest gedrag. Hans
Karel says
ja die casette recorder / speler herken ik , had er zelfs 1 nadien in de auto :)
maar ook ik ben net als velen hier van de pre historie hihi
Michel says
Ik ben ook blij dat ik in de jaren tachtig/negentig ben opgegroeid… al ben ik ietsje ouder dan je (44). Best wel grappig als ik er nu bij nadenk, is dat ik op mijn 21e pas mijn eerste computer kreeg. Voor die tijd had ik een schrijfmachine ? Klinkt nu haast prehistorisch.
Sjoerd says
Ik durf hier niet eens op te reageren, ik stam zo te zien uit de oudheid… Toch had ik al een computer, de eerste die er uit kwam. Een Sinclair ZX80.
rietepietz says
Ik groeide op in de pre-historie;-) mijn kleinkinderen werden eind jaren 80 begin jaren 90 geboren dus ik ben nog van de distributieradio toen ik klein was, van kleutertje luister en de bewaarschool;-)
Naomi says
Heerlijk even zwijmelen. Ik ben eind jaren tachtig geboren en zóveel herkenbaars. Vooral dat van die straatlantaarns. “Wanneer moet ik thuis zijn?” “Als de lantaarnpalen aan gaan.” Wij hadden niet eens mobieltjes nodig;). Oja, en in de zomer hadden we gewoon een horloge dat ons vertelde hoe laat het was en of we al thuis mochten zijn.
petergreyphotography says
Die casetterecorder! Die had ik ook, en ik ben best wel een beetje ouder dan jij (ongeveer 100 jaar, maar het kunnen er ook plus minus 30 zijn) Grappig te lezen dat jouw jeugd helemaal zo anders niet was dan de mijne. In die 100 jaar die tussen ons in ligt is dus niet zoveel veranderd. Dat betekent dat de grote veranderingen, vooral denk ik op gebied van computerachtigen (inclusief telefoons en sociale media), van de laatste 15 á 20 jaar zijn. Die ellendige zondagen kan ik me goed herinneren en hoewel we geen Facebook etc hadden waren we wel sociaal actief. Ik denk niet dat de menselijke behoeften en hebbelijkheden tijdens onze generatie(s) zijn veranderd. De middelen wel, dat zei mijn vader al toen-ie mij mijn eerste transistorradiootje gaf: ‘Ik wou dat wij vroeger zo’n ding gehad hadden!’ :-)