Het speelde al een tijdje door mijn hoofd dat ik mijn fiets heel vorig jaar amper gebruikt heb. Nu kan ik allerlei smoezen verzinnen maar er daadwerkelijk wat aan gaan doen leek mij allereerst makkelijker. Dus toen het van de week zonnig was, zo goed als windstil en ik eens niet aan het werk was leek het me uitstekend moment de fiets eens uit de schuur te gaan halen.
Son en Breugel
De banden waren schandalig zacht en ik heb het stof er al fietsend af laten waaien. Ik zal jullie de details besparen maar ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op die fiets gezeten heb. Bepaalde delen weten het inmiddels wel, veel te lang geleden om precies te zijn. De heenweg viel me al vies tegen maar ik ben vreselijk eigenwijs en ik verdomde het pertinent mijn plannetje te laten varen. Ik was namelijk onderweg naar Son en Breugel, een klein dorp of eigenlijk twee kerkdorpen die beide langs de Dommel liggen. O en net boven Eindhoven. Ik ken de dorpen vooral omdat de Zweedse ballentent er is en omdat het een belangrijke schakel tijdens Operatie Market Garden was.
Vanmorgen heeft iemand het bandje met vogelgeluiden weer aangezet
Op zoek naar de lente
Niet geheel toevallig weet ik er ook een heleboel minibiebs en loopt er een mooi kanaal naartoe. Voor ik bij het kanaal ben kom ik nog wat klein uitgevallen schapen tegen, ik zie wat liefkozingen en stoor de schaapjes niet langer. De lente komt eraan, vanmorgen heeft iemand het bandje met vogelgeluiden ook weer aangezet en onderweg zie ik ook de eerste knoppen verschijnen. Stiekem kijk ik al uit naar bloesem en andere lentebodes. Maar ik weet dat ik wat vroeg ben. Langs het kanaal hoop ik rust te vinden maar ze zijn bomen aan het omzagen, ik kan erdoor maar irriteer me er als gewoonlijk aan. Ze halen alleen de slechte eruit zeggen ze, ik durf dat te betwijfelen en fiets verder.
IJsvogel
Een eind verder, de rust is wedergekeerd stop ik even. Valt tegen joh dat fietsen, ik ben blij met mijn extra gelzadel maar het voorkomt helaas niet alles. In de verte zie ik Son en Breugel al liggen, het is niet een specifiek mooi dorp maar het is een mooi doel. Ik fotografeer een waterkip (meerkoet in het Nederlands) in het spiegelende water en terwijl ik opkijk zie ik een ijsvogel voorbij schieten. Ik heb geen illusies dat ik dat kleine discovogeltje vast kan leggen met mijn ontoereikende speelgoed, maar dit is de tweede keer dat er één vlak langs me heenvliegt. Wrijf het er maar in en daarover gesproken ik zou mijn tenen wel even warm willen wrijven maar dan zijn mijn spieren koud en dus stap ik zuchtend weer op.
Vrieshuisje
Ik passeer de plaats waar ooit een bruggetje werd opgeblazen en sla linksaf. Ik rij bij het kanaal vandaan want een stukje verderop staat een schattig gebouwtje het is een diepvrieshuisje. In de jaren 60 was de koelkast laat staan de vriezer nog niet in elk huis aanwezig. Toch wilde de mensen eten bewaren, dit soort huisjes werden voor een kleine gemeenschap opgericht en bevat een carrousel waarin mensen tegen betaling uiteraard, een bak kunnen huren en vlees kunnen invriezen. Een half varken bijvoorbeeld. In dit specifieke huisje bevind zich een halletje en 96 diepvriesbakken in een carrousel die oproepbaar zijn. Koelen doet het huisje niet meer maar er zijn er nog die nog werken. Uiteraard wist ik van die minibieb maar het kleine voedselkastje is nieuw.
Ik bezoek nog een paar heel aantal minibiebs en het stapeltje boeken achterop wordt vooral niet kleiner, het deert me niet. Ik heb er al heel wat kilometers opzitten en begin dat ook wel te merken als ik tot mijn eigen verbazing een klein boompje zie waar toch echt kleine bloemetjes inzitten. Het is een waardeloze, onveilige plek maar ik maak een paar foto’s en kies dan alsnog voor mijn eigen veiligheid. Na meer dan 23 kilometer ben ik thuis ik ben kapot maar tevreden en terwijl ik afstap zie ik een verdwaalde krokus in de voortuin. Hallo lente.
Nicky says
Dapper van je! Fietsen is ook niet mijn hobby maar soms is het de handigste manier om ergens te komen. Wel weer mooie foto’s! Over zo’n diepvrieshuisje zag ik laatst iets op tv. Ik had er echt nog nooit van gehoord.
Giovanna Jansen says
Mooie foto’s en goede fietstocht! Dapper zo’n lange tocht na zo lang niet gefietst te hebben. Hopelijk heb je de (fiets)smaak weer te pakken. Een rondje minibiebs in een fietstocht doet het altijd goed. :)
Jeanne says
Zo’n waterkip alia meerkoet noemt men bij ons rietkip. Grappig
hemelsgroen says
Die eerste foto vind ik geweldig!!
En wat een mazzel, zomaar een ijsvogel. Ik hoop ook altijd op een ijsvogel.
rietepietz says
Het bandje met vogelgeluiden klinkt helemaal tot hier door gelukkig, Dat is het mooiste wakker worden. Dapper hoor, best kilometers gemaakt met je “zitvlees”, maar niet voor niets, toch weer mooie foto’s gemaakt. Leuk die vogelhuisjes boven aan dat vrieshuisje.
Aukje says
Mooi, mooi en mooi.
En aardig stukje, en niet op een E bike, dat weet ik :)
nicole orriens says
Wat een mooie beschrijving van je fietstocht Liesbeth. Ik kan me voorstellen dat je na zo’n lange tijd wel zadelpijn krijgt. Ik benijd je op die ijsvogel! Die zou ik ook graag eens zien.
Naomi says
Dat bandje met vogelgeluiden vind ik ook heel erg fijn, nu dat weer aan is:).
En ja, fietsen moet je ‘bijhouden’. Ik vind 23 km na zo’n tijd best een flinke rit.
John says
Ik fietste vorig jaar keiveel. Zachte banden is normaal als je fiets lang stil staat. En wat heerlijk dat jij niet begonnen bent met de bezoeker u te noemen. Ik zie het steeds meer op blogs. Erg afstandelijk.
Karel says
ja het fietsen zal weer ff wennen zijn , maar als je wat vaker gaat komende kilometers ook wel
Hans says
Een mooie uitdaging de lente te gemoed fietsen, je bent de eerste tekenen al tegen gekomen. Hans
Marthy Berends says
En toch nog een krokus, hoera, lente.
Jan K. alias Afanja says
Het ziet er bij jullie in het zuiden al een stukje kleuriger en fleuriger uit dan hier in het noorden. Ook vandaag hadden we weer een grijze, saaie en bewolkte dag.
Dimario says
We waarderen het dat je voor ons en de blog zo ver hebt gefietst..
Love As Always
Dimario
Bertie says
Leuk verslag. Diepvrieshuisjes leerde ik ook in deze omgeving kennen.
petergreyphotography says
In Son woonden tot aan zijn dood een neef van me. Hij heette Henk, zoals ontelbaar andere neven en ook mijn broertje (mijn opa heette…. enfin) en werkte bij Philips. Maar dit geheel terzijde. Voor het eerst sinds lang op de fiets, ja dat willen bepaalde lichaamsdelen wel voelen! Dat diepvrieshuisje is gaaf! En sowieso ademt dit logje voorjaar. Yay!
Neeltje says
Op naar de Lente!
Matroos Beek says
Wat een heerlijk lentelog!
Sjoerd says
De boom lijkt overigens op een Cornoelje
Sjoerd says
Een mooi blog Liesbeth. Dat van die diepvrieshuisjes is me volkomen onbekend… Alweer wat bijgeleerd zullen we maar zeggen. Ik hoop dat je zitvlak niet al te pijn doet.
marylou says
Leuke post die ook mijn lentegevoel aanport en maakt één vogel de lente niet,1 crocus tovert wel een glimlach op mijn gezicht. Hier staan alle cocussen,sneeuwklokjes en cyclamen open.
MT says
Goed zeg op de fiets! Gewoon veel trainen dan wordt het steeds gemakkelijker ;-)
En nog nooit gehoord van zo’n vrieshuisje. slimme oplossing!