Het begon met een bericht aan de Oorlogsgravenstichting. Ik was sterk van plan een oorlogsgraf te adopteren en een graf op de Gemenebest Begraafplaats van Mierlo-Hout die we vaker bezoeken, leek me een goede locatie. Ik kreeg al snel een email terug dat het enige Nederlandse oorlogsgraf wat zij beheerden al geadopteerd was, opvallend verhaal. Ik zocht zijn naam en graf op en besloot, ik kan jouw graf misschien niet adopteren maar over je vertellen zal ik zeker doen. Met een glimlach herkende ik opeens de achternaam Stönner en begon mijn zoektocht.
De bijzondere brug van Oirschot
De Stönner-Meijwaardbrug is een houten vakwerkbrug waarbij het vakwerk boven het kanaal precies achter elkaar valt en daardoor zo goed mogelijk opgaat in de omgeving. In tegenstelling tot de uitlopen aan beide zijdes. De rode uitlopen, die aanbruggen genoemd worden, maken dat fietsers niet langer af moeten stappen maar al slingerend langs de waterkant de brug op en af kunnen rijden. Daarnaast zijn er apart van de fietsers ook voetpaden en trappen ontworpen en lijken grote delen van de brug te zweven door het aparte gebruik van pijlers. Architectenbureau West 8 realiseerde de brug en de vernieuwde omgeving. Zij zijn ook de ontwerpers van de vernieuwde Coolsingel in Rotterdam.
De jongen waarnaar de brug genoemd is
Willem Meijwaard groeide op in Lisse hij was de oudste van negen kinderen en leefde in armoedige omstandigheden. Willem wilde bij de politie en tekende in ’38 voor de Korps Mariniers die hem na een jaar uitzonden naar Curaçao. Er was amper contact met zijn familie zij wisten niet dat hun zoon terug in Nederland was, hij rukte met de Irene Brigade op om in Oirschot aan de oever van het Wilhelminakanaal terecht te komen. Op 18 oktober 1944 werd hij bij het graven van een schuilplaats dodelijk getroffen door een granaatscherf. Hij ligt begraven op de oorlogsbegraafplaats in Rhenen.
Gerardus Marinus Stönner werd in 1924 geboren in Alexandrië Egypte. Zijn vader werkte voor wat nu MEkog Pernis is, de familie werd later ook uitgezonden naar Canada. Gerardus Marinus werd Rinus genoemd en was de oudste van vier kinderen. Rinus en zijn broer Fred (die de oorlog overleefde) werden bij Koninklijk besluit dienstplichtig. Na hun opleiding in zowel Canada als Engeland werd gevechtsunit 1 van de Prinses Irenebrigade, waar Stönner bij hoorde, aan de Britse opmars toegevoegd.
Zijn naam wordt genoemd
Op 21 oktober was Rinus Stönner met zijn unit onder leiding van de Prinses Irenebrigade bij het kanaal van Oirschot. Er werd hun opgedragen een verkenningspatrouille naar de noordzijde van het Wilhelminakanaal uit te voeren op zoek naar Duitse tegenstand. De patrouille werd overgezet met rubberbootjes en halverwege ging het mis. Het bootje van Rinus Stönner en korporaal J. Bodes was lek geschoten en gezonken. Rinus Stönner heeft nog geroepen dat hij geraakt was en korporaal Bodes heeft hem daarop zwemmend meegenomen naar de oever waarna hij met een ambulance jeep naar Eindhoven is vervoerd. Helaas mocht hulp voor Gerardus Marinus Stönner niet meer baten hij overleed op 22 oktober 1944. Hij ligt als enige Nederlander begraven op de oorlogsbegraafplaats van Mierlo en werd maar 20 jaar oud. Maar zijn naam wordt genoemd en staat op een hele bijzondere brug in Oirschot.
willyfotoblog says
architectonisch, een prachtige brug Liesbeth
en het verhaal geeft er iets extra aan
prettige dag
Nicky says
Ik vind dat mooi. Om hun verhalen nog te kunnen lezen. Dat verdienen ze.
fotografiemijnlangleven says
Wat een verschrikkelijke tijden hebben al die jonge mensen meegemaakt…
Aukje says
Wat een bijzonder mooi verhaal, en je kopfoto, het wordt een beetje saai misschien, maar ik zeg het toch maar weer, supertof!!!!
rietepietz says
Best wel een heel bijzondere brug, dat mag ook wel als het om een bijzonder verhaal gaat.
Nicole Orriëns says
Wat een bijzonder verhaal . Ik vind de brug heel mooi. Hij oogt heel solide en eenvoudig. Daar houd ik van.
Giovanna Jansen says
Wat een bijzonder verhaal, en wat een mooie bijzondere brug.
Koffie Digitalix says
Al zo lang geleden, en nog altijd valt er iets nieuws te leren.
Mrs. T. says
Al die verhalen …
Hun namen worden genoemd. Dank je Liesbeth!
Naomi says
Een prachtige brug (kan niet anders natuurlijk, met dat rood;)), met een bijzonder en indrukwekkend verhaal.
meninggever says
Indringend verhaal weer over een toch weinig bekende periode van WO2…
picpholio says
Een prachtige brug maar wat een dramatische verhalen die er aan vast hangen…..
Hopelijk nooit meer oorlog !
Edward McDunn says
Een aangrijpend verhaal, je wordt er best even stil van.
Jou foto’s zijn heel fraai Liesbeth.
Hans says
Een brug met een verhaal, goed om bij stil te staan.
Een mooi jong mens gestorven voor de vrede. Hans
Irma says
Mooi verhaal, goed dat je dit verteld.
Zo wordt het echt nooit vergeten.
Groetjes Irma
Karel says
Een goed verhaal bij mooie foto’s van die mooie brug
Zo krijgen vele van die jongens een gezicht
Dank je wel
Sjoerd says
Zo worden deze mensen in ieder geval nooit vergeten.
Judy says
Mooi dat je het verhaal erachter vertelt! Ik vind het architectonisch een prachtige brug trouwens.
Jan K. alias Afanja says
Mooi blogje weer, dit soort persoonlijke geschiedenissen maakt de oorlog een stuk tastbaarder. Mooi dat de verhalen mede dankzij die bijzondere brug verteld blijven worden.
Matroos Beek says
Prachtig die brug.
Mooi verteld!
Marylou says
Prachtig verhaal waarvan we niets wisten,Er zullen nog meer van die oorlogsverhalen zijn .Bedankt voor dit verhaal en je foto’s van de brug zijn zoals altijd bijzonder knap.
Dimario says
Bijzonder verhaal… mooi dat je het met ons deelt.
Love as always
dimario
Bertie says
Wat een verhaal! Daar denk je bij na.
petergreyphotography says
Een mooi en aangrijpend verhaal Liesbeth. De (foto’s van) de brug is (zijn) prachtig.