De kaft van dit boek viel me meteen op, op de voorkant prijkt een persoonsbewijs met grote ‘J’ en een foto van een jonge vrouw. Per direct had dit boek mijn interesse gewekt. Hoelang mag ik blijven? heeft me tot de laatste bladzijde vastgehouden en geen moment teleurgesteld.
Het boek is geschreven door Wendy Geuverink, zij ontmoette Truus van Zuiden diverse malen. Elk nieuw hoofdstuk begint met de woorden van Truus, ze is bijzonder helder ondanks haar hoge leeftijd. Het boek speelt zich af in Hoogerheide, niet ver van Assen. Truus is 16 en hoewel dat nu heel anders is, was je toen nog echt een kind een meisje en lang zo zelfstandig als nu niet. En dat is te merken. Wanneer Truus haar vader een bericht krijgt en voor de Duitsers moet gaan werken besluit haar moeder als snel een onderduikadres voor hun drieën te vinden. Vader Isaak is vertrokken en moeder Jet duikt samen met haar zoon Max en dochter Truus onder.
Hoewel de familie eerst samen onderduikt, komt Truus al snel alleen bij families terecht. Wonderbaarlijk om te lezen is welke details ze zich weet te herinneren. En hoe ze zich aanpast aan steeds weer een ander gezin, een anders stel, een totaal andere omgeving. Hoelang mag ik blijven? is een schijnend maar prachtig boek over een jonge vrouw in de Tweede Wereldoorlog, over de gevaren, de liefde en haar leven erna.
BraCom says
Mooi cover en beschrijving van dit boek, ik lees eigenlijk nooit een boek (geen tijd voor) maar als ik dit lees krijg wel zin om dit te gaan lezen. ??
Mrs. T. says
Bedankt voor de tip. Zet hem op mijn lijstje.
VillaSappho says
Mijn topografische kennis vertelde dat die ander in Zuid-Holland lag…
Nicole Orriëns says
Dat klinkt interessant inderdaad. De cover en de titel spreken me aan: ze maken me nieuwsgierig.
Wendy says
Interessant! En ik wist niet dat er ook een Hoogerheide is in de buurt van Assen… Ik kende alleen die in de buurt van Bergen op Zoom. :)
Suskeblogt says
Leuk dat het een goed boek is. Zo blijf je lezen en ontdek je dingen uit het verleden.
Naomi says
Klinkt heel interessant; ik zet ‘m gelijk op m’n lijstje.
logbankje says
Het persoonsbewijs doet me denken aan die van mijn vader en oom, die ik nog steeds in bezit heb.
Dit boek is zeker goed om niet te vergeten wat er toen is gebeurd. Hans
Sjoerd says
Dat lijkt me boeiend om te lezen…
VillaSappho says
Lees het boek maar.
Karel says
en was zij de enige van de familie die de oorlog overleefde , of trof ze haar ouders en broer nadien ook weer
mooi dat deze verhalen er toch nog zijn gekomen , al is de reden verschrikkelijk