Onze Britse bevrijders zijn inmiddels samen met de Amerikanen opgetrokken richting Veghel. Kleine plaatsjes gehuchten liggen om hen heen. En voor hen strekt een smalle weg, die vele van hen is bijgebleven. Bij Koevering (net boven Son) komt de opmars tot stilstand. Op naar 75 jaar bevrijding: Hell’s Highway.
Enige uitleg
Om duidelijk te maken waarom onze bevrijders niet verder konden is wat uitleg nodig. Op de allereerste dag van Market Garden vertrokken onze Britten maar werden ook vele parachutisten gedropt en stonden de landingsvelden vol met vliegtuigen. Een armada en hoewel weinig verliezen, werd op die eerste dag op het lichaam van een Amerikaanse officier het complete aanvalsplan van Operatie Market Garden gevonden.
Hoewel er twijfels over zijn welk soort vliegtuig het was en of die plannen geloofd werden door de Duitsers, begrepen ze wel heel vlot waar de opmars van de Britten heen ging en wilde ze die kosten van het kost tegenhouden.
Koevering
Het gebied tussen Veghel, St. Oedenrode en Son genaamd Koevering was weinig bos, een open vlakte was het. De smalle weg waar de opmars over moest was eigenlijk één grote file. Een smalle tweebaansweg, erlangs zachte grond waar de zware wagens in wegzakken en kilometers vrij zicht. Nu loopt de A50 daar maar toen zag je zo’n stoet voertuigen van kilometers aankomen. En daar de Duitsers Operatie Market Garden als plan voor hun neus hadden liggen was het zeer voor de hand liggend om die opmars eens even fijn te stoppen. Ze zouden Berlijn toch eens halen voor de kerst.
Hell’s Highway
Moordend vuur zet de hele opmars stil, zowel de Duitsers als de geallieerden moeten schuttersputten graven om zich in te verschansen. In een dorp niet ver staan kanonnen opgesteld en steeds wanneer de Duitsers verslagen leken hergroepeerde ze en kwamen weer terug. Hoewel het nu niet voor te stellen lijkt, was dit gebied een bloedbad. De weg naar Arnhem kreeg zijn bijnaam, Hell’s Highway, tijdens deze bloedige slag.
Uiteindelijk na drie dagen felle strijd weten de Amerikanen de Duitsers te verslaan, na zeker 39 uur stilstand trekken de wagens met de o zo nodige goederen verder. Het is 26 september, de dag dat er wordt besloten de Britten uit Arnhem terug te trekken.
De zware gevechten zijn in het hele gebied voelbaar geweest. De Koeveringsemolen sneuvelt, net zoals vele mannen Amerikaans, Brits, onschuldige burger en Duits. Ook de omgeving krijgt te maken met deze zware gevechten, in een klein plaatsje is die nauwe band met de bevrijders na bijna 75 jaar nog steeds voelbaar.
Mrs. T. says
Precies. Dat soort dingen.
Las vandaag dat er een film komt over ‘de slag om de Schelde’.
Nicky says
Mooi verslag, maar wat moet het verschrikkelijk geweest zijn.
VillaSappho says
Een bizar contrast hè. De Duitsers zijn hier bepaald niet vredig verdreven. Bajonetten op de wapens heb ik gelezen maar Frans zei dat ze uit hun holen gebrand zijn.
Rietepietz says
Bijna niet meer voor te stellen bij de vredige foto’s van jou!
VillaSappho says
Geen Koude Oorlog geen hongerwinter en ik denk ook meer Joden omdat dat op het laatst zo snel ging.
Mrs. T. says
Historici zeggen vaak dat als OMG wel gelukt was, dat de geschiedenis van Europa dan heel anders gelopen was.
Suske says
mooi omschreven hoe het er daar destijds aan toe ging.
willy says
Hell’s Highway…
hopelijk blijven we dergelijke toestanden gespaard Liesbeth
knap en interessant verslag
groeten
Karel says
Dat heb je mooi in woord en beeld over gebracht
Sjoerd says
Aan beide zijden zijn zware verliezen geleden. In naam van he vaderland… Wij vieren de bevrijding…
Marylou says
Prachtig verslag.Het mag nooit vergeten worden