Dat ik landelijk woon is iedereen wel bekend. Ik kom dan wel van een soort van grote stad, maar ben eigenlijk steeds kleiner gaan wonen. Dat ik vroeger al droomde van een huis vol dieren dat begint aardig de realiteit te worden. 5+ katten, 4+ egels en op die hete dagen had ik ook schapen, als buren welteverstaan.
Op het veldje nabij ons huis staan behalve bomen ook af en toe schapen om het gras te maaien. In alle maanden dat ik hier woon en kom heb ik die schapen nooit gehoord. Of het is me nooit opgevallen, dat kan ook. Maar toen die schapen laatst kwamen logeren toen hoorde ik ze wel. En volop ook. Want het eens zo groene gras had nu de kleur van goedkoop laminaat en was niet te vreten, zo blaatte de schapen. En als kinderen die janken omdat ze hun zin niet krijgen, je hoort ook het verschil met blaten. De schapen hadden honger. De tijdelijke eigenaar voerde de twee dames wel, maar had ook niet echt de mogelijkheden er wat extra bij te doen. Hoewel ik dan van mening ben dat je de eigenaar belt om ze weer op te laten halen, wist ik ook dat die op vakantie was en dat ik het met dat vet aanwezige geblaat kon doen. En dat geblaat ging overal doorheen en vooral dwars door mijn welverdiende dagrust en dus besloot ik na een doorwaakte dag dat het klaar was en begon aan de operatie red de schapen èn mijn nachtrust.
Ooit lang geleden volgde ik een soort van een opleiding Dierverzorging. Is niet aan te raden, want geen werk en als werk dan geen tot weinig loon. Ik plukte het nog redelijk groene gras in de voortuin en sjokte naar de buren die heel wat meer aten dat ik me herinnerde en omdat ik geen schapenbiks in huis heb gingen we dat halen. Of nou ja we stapten in de Willys en zochten naar eetbaar groen. Door een prachtige interventie van boven, want Liesbeth met slaaptekort is geen leuke variant, vonden we een appelboom met heul veul valappels. Als in een enorme doos vol en nog lag de grond vol. De eigenaar van de boom bekommerde zich er niet om en zo reden we bepakt en beappelt terug naar huis. Voor een halve week liep ik steeds wanneer ik maar een half blaatje hoorde met een bak vol appels en gaf ze ook nog al het groenafval wat we hadden. Toen werden de schapen door de rechtmatige eigenaar opgehaald. Ik was niet thuis maar Frans bracht de afgeluisterde boodschap over; de eigenaar was zeer tevreden over de dikte van zijn schapen. Tot daar een succesverhaal. Maar we hadden nog kilo’s appels over die inmiddels een ware lekkernij voor allerlei minder gezellig beest aan het worden was.
Wederom stapte we in de auto, op zoek naar dieren die wat extra’s mogen. We maakten er een combi met supermarkt van maar raakten alsnog een beetje appelig van de lucht. Gelukkig vonden we niet eens zo ver rijden nog zo’n opgegeven veld vol warme wolligheid. Benieuwd of ze het zouden lusten mikte ik een appel het veld op. De foto’s vertellen de rest, de appels waren razendsnel verdwenen en lieve oogjes keken of we nog meer hadden. Wat doen we met valappeltjes, dan voeren we de schapen.
Nicky says
Nou ja, dat is ook niet aardig van de eigenaar. Gelukkig ben jij er! Lief van je, het is tenslotte niet alleen eigenbelang.
Leo says
Dat wordt later een rustig plekje in eenn Hemel vol dieren om je heen….
Saskia says
Ik ben dol op dieren<3
Toffe foto's.
Ferrara says
Goed bezig geweest. Jij blij, schapen blij.
Fluwijn says
In de schapenwereld ben je voortaan een grote heldin. Zij zullen u voor eeuwig dankbaar blijven.
Ik wist overigens niet dat schapen appels lusten.
Een heel mooi logje en heel leuke foto’s !
Rianne says
Ik ben dol op schapen. Op afstand. Tof dat jij je over de beestjes ontfermd hebt. Een ware daad van liefde!
Regenboogvlinder says
Wat een lief idee! Mooie foto’s!
willy says
heel knap verwoord en fraaie foto’s Liesbeth
prettige dag
Anita Willems says
Kijk, met zulke goeie daden is de mensheid nog niet verloren ?
Aukje says
Erg leuk beschreven weer.
Happy Hulk says
Beappelt, wat een fantastisch mooi woord.
Vlinder1960 says
Ja, als je op de buiten woont zijn het niet de vrachtwagens die je wekken, maar in jouw geval de schapen. In ons geval die k**haan van de buren. Niet alleen wij hebben er last van, ook de buren verderop. Maar zolang we er niet fulltime wonen, zeggen we er niets van of misschien verdekt en we hebben stille hoop dat als de kleine er is in december dat die haan de pan in gaat.
Edward McDunn says
Een mooi verhaal, met fraaie foto’s Liesbeth.
Sjoerd says
Een echte dierenvriend, super…
Noortje says
Als ik naar dat gras op de foto kijk is het geen wonder dat die schapen honger hadden.
Fijn dat jij je over hen bekommerde en een oplossing voor het probleem zocht.
Matroos Beek says
Wat mooi wat je voor de schapen deed. De foto’s zijn ook weer prachtig.
Karel says
die :) is op antwoord op jouw antwoord op Rob hihi
ik was veeverzorger tot ’79 en inderdaad voor het geld moet je dat niet willen zijn
je hebt goed werk verricht , ik hoop dat de eigenaar van de kudde die ik trof tussen Horn en Roermond zijn schapen ook daar weg haalt
Hans says
Dieren zorgen wel voor gezelligheid, maar sommige eigenaren dus niet.
Lekker makkelijk om op vakantie te gaan en jullie met de hongerige schapen achter te laten.
hij boft maar met zulke mensen en de schapen die zijn jullie vrienden voor het leven. Hans
Karel says
:)
schrijfsels says
Geweldig :-)
Hier hadden we, toen we er net woonden, koeien als achterburen, 4 paarden als buren en schapen woonden tegenover in ‘n huiswei. Was hartstikke leuk voor onze jongens. Nu alleen nog 2 buurhonden. Jammer dat ik bang ben voor honden …..
natuurfreak says
Dat noemt men van de nood een deugd maken.De dieren geen honger meer en jij terug je verdiende rust
AnneMarie says
Jij weet ook overal raad mee. Knap gedaan ????
Rob Alberts says
Ik eet geen dier. Dus kippebotjes heb ik niet. Maar bij mij zou dat alleen maar nog meer buurtkatten opleveren.
Evenzogoed, dank voor je antwoord.
Zonnige groet,
VillaSappho says
Kippenbotjes
Rietepietz says
Je bent een echte dierenvriend, maar ja, dat wist ik natuurlijk al. Hulde!
Rob Alberts says
Mag ik even op due egels terugkomen?
Hoe heb jij die naar jouw huis kunnen lokken.
Nieuwsgierige groet,