De ideale avond

We zijn weggeweest, hebben iets vlots gegeten en genieten van de avondzon en de zwoele temperaturen op de plaats achter het huis. Dat is de basis van de ideale avond. Op de ooit eens witte tafel ligt allerlei zooi, Frans zijn spul hij repareert iets, niet van mij deze keer en mompelt er af en toen over. Ik volg hem steeds beter in zijn technisch uitleg en werk zelf ondertussen één of ander verhaal uit. Iets van een dagje weg, een boek of de Tweede Wereldoorlog. Af en toe ben ik het beu en pak ik mijn boek er bij. Om ons heen liggen de katten al dan niet in doos of op het dak. Hun snorren bewegen alleen als een vliegje te dichtbij komt en als een zonnestraal hun al verwarmde vacht raakt beginnen ze uit hunzelf te spinnen tot ze het beu zijn.

We wonen in een rustige omgeving, voor de deur razen af en toe auto’s maar nu niet, teveel voetgangers. Een enkeling blijft verbaasd staan luisteren naar de muziek die minimaal op standje burengerucht staat en verbonden is aan mijn telefoon. De gemiddelde leeftijd die hier voor de deur loopt is dan ook niet bepaald gewend aan de trailermuziek die uit de 50 cm hoge boxen in de schuur schalt. Ze komen wel eens vragen wat ik nou eigenlijk draai maar klagen nooit. Alsof ze instinctief begrijpen dat dat toch geen verschil maakt.

Naast mijn tablet of boek staat een glas cola of liever koffie. Das het voordeel van je ideale avond, dat verandert per keer. Midden op tafel zo half op het versleten groene kleedje ligt Marion om aandacht te vragen. Ik lees mijn boek aai haar buik en mocht ik toevallig zitten te typen ga er dan maar vanuit dat ze eerst nog subtiel maar uiteindelijk met haar poten op mijn toetsenbord haar aandacht eist. Achter me hangt de was, bijna droog voelde ik daarnet, heerlijk als een zacht briesje en aangename temperatuur dat soort dingen zo lekker snel regelt.

Vanavond zit ik voor het eerst na de winter buiten. Buiten eten zat er nog even niet in, maar in lange broek en t-shirt is het prima te doen. Om me heen scharrelen de katten, Doezel is gewend aan de omgeving en scharrelt met de rest mee. Net liep ik nog even met mijn camera, fotografeerde wat takjes met de zon erachter. Geduldig wachtte mijn kater tot ik klaar was en rende voor me uit achter onzichtbare vliegjes aan.

Onderwijl drijft de geur van lentebloemen en een hardwerkende boer voorzichtig voorbij, in de verte hoor ik een eenzame ezel en iets minder ver weg hoor ik een kind van blijdschap gillen, ik droom even weg maar ben snel terug. Doezel geeft me een springkopje en loopt achter het huis vandaan. Zo terug, betekent dat. Want het schemert mijn t-shirt is opeens niet meer warm genoeg en zo is de ideale avond ook weer voorbij.