Deel 2: David

Verslagen zat hij achterin de wagen. Ze hadden hem flink toegetakeld net op straat. Naast hem zijn oude buurvrouw, hoe kunnen ze een vrouw van in de 80 zo behandelen. Hij brieste van woede maar zorgde wel dat die verrekte soldaat het niet zag. Hoewel hij maar een jonge knul was had hij zijn wapen stevig vast en leek niet te beroerd het te gebruiken.

Onbewust keek hij naast zich en zag hoe zijn huis steeds verder uit het zicht verdween. Net was hij samen met zijn buurvrouw uit huis gehaald. Hij was even naar haar toegelopen, zo’n oude dame kan altijd hulp gebruiken. Alsof ze erop hadden staan wachten, hij was net binnen, klonk er hard gebons op de deur. Nog voor hij hem kon openen trapten ze het glas eruit en stapten er achter elkaar een drietal Duitse soldaten binnen. Hij had beschermend zijn arm om de buurvrouw geslagen maar nietsontziend hadden ze haar bij hem vandaag gesleurd. Haar sieraden waren haar afgenomen en ook het tafelzilver hadden ze gevonden. Mee moest ze, en hij ook.
Gelukkig zat hij hier alleen, alleen als in zonder zijn vrouw en kind, kinderen. Hij dacht aan zijn prachtige dochter en zijn zoon. Mayan, zijn vrouw had hem nog niet verteld hoe ze zijn zoon zou noemen. En nu kon ze dat niet meer want hij zat hier. Zijn woede maakte plaats voor verslagenheid en terwijl hij nietsziende in de verte keek zag hij opeens iemand wegduiken. Tegelijk hoorde hij een enorme klap en schoot de wagen omhoog.

Hij werd wakker van iemand die tegen zijn wang tikte en tegelijk de jonge soldaat onder schot hield. Zonder dat grote wapen leek hij nog jonger, zijn kleding zat onder het bloed en ook zijn handen waren ermee besmeurd. Naast hem lag de chauffeur en de andere soldaat die nu in ieder geval gestopt was met orders schreeuwen. Langzaam kwam David tot zichzelf en nog voor hij het kon vragen zei de man die nog steeds naast hem zat dat ze hem zouden helpen. Wantrouwig keek hij naar de man en zijn vrienden, maar toen hij overeind wilde komen voelde hij de pijn in zijn schouder. ‘Blijf zitten, je arm is uit de kom, die zetten we straks terug’. Terwijl hij gepijnigd rechtop gaat zitten ziet hij zijn oude buurvrouw op hem afkomen. ‘Sorry David, ik ben bovenop je gevallen’, langzaam staat hij op, trekt op aanwijzen de gele ster van zijn borst en loopt samen met de anderen achter de man en zijn hulpen aan de ingevallen duisternis in.

Wil je het vervolg lezen? Volg Blogverhaal Chaim.