Iedereen kent wel zo’n gezin waar het allemaal niet lekker loopt gescheiden ouders, moeilijke puber vaak treedt de school op en komen die ouders bij jeugdzorg terecht. Maar is dat niet te laat? Op tv zijn al heel wat programma’s gemaakt over kinderen en dan vooral het opvoeden ervan. In series als Supernanny en de Baby’s wil is Wet komen veelal de minder geslaagde ouders in beeld. Ook familiedrama’s zijn terugkerende onderwerpen in de media vaak gevolgd door een uitgebreid verslag dat de familie al bekend was bij jeugdzorg. Uiteraard met een vernietigend bericht aan het adres van deze organisatie die nooit blijkt te functioneren, altijd te laat is of door bureaucratie niet heeft ingegrepen. Maar is dat wel zo? Is dit bedrijf niet net zo onderhevig aan de huidige contractregelingen, waar niemand een vast contract krijgt en een familie dus met regelmaat moet wennen aan een nieuwe man of vrouw, al dan niet zeer jong en net van de opleiding want lekker goedkoop. Hoe groot is de stap dan niet om hulp te vragen voor een lastig kind kind met een uitdaging.
Steeds vaker valt het me op dat ouders gewoonweg niet weten wat ze ergens mee aan moeten. Dat ze dingen van tevoren niet hebben kunnen inschatten en daarom vastlopen. Want hoe kan je weten dat kinderen duur zijn en je je hele huidige leven op moet geven, als niemand je dat verteld? Zag op de site van Nibud dat een kind tot 12 jaar, al ruim 50.000 euro heeft gekost, maar ja welk kind gaat dan het huis uit? En wat als ze gaan studeren? Reken het dubbele maar en dan hebben we het over een gezond kind, want speciale behoeftes zijn nog duurder. Hiermee schuif ik ook meteen de opmerking kinderen krijg je, die neem je niet- aan de kant. Duur cadeau waar iedereen goed over nagedacht moet worden. En daar schort het nogal eens aan. Denk maar aan de kinderen die opvallen door hun vervelende gedrag of die je altijd maar buiten rond ziet hangen.
Dat vreemde ogen dwingen dat weten we allemaal, maar is dat de gehele oplossing? Nee, kinderen kopiëren het gedrag van hun ouders. Ergens denk ik dat we juist van anderen kunnen leren, dat je met vrienden en kennissen die je voor zijn gegaan een hoop te weten kan komen. Maar dat zij allicht de vuile was ook niet buiten hangen omdat ze simpelweg vergeten zijn hoe vreselijk die maanden zonder slaap zijn, dat ze niet praten over hoe het was dat hun kind niet mee kwam of gewoon niet durven te vertellen dat ze een probleempuber hebben. Is het daarnaast dan niet een prachtig idee wanneer iedereen gratis maar verplicht een cursus kinderen opvoeden moet volgen? Over wat het kost, waar je terecht kan, wat er mis kan gaan maar ook wat voor moois het je brengt?
Ik heb bewust geen kinderen en wil ze ook niet. Niet meer, ook ik heb die rammelende eierstokken gehad maar had toen niet de relatie die bij kinderen hoort. Heb ik daar geluk mee gehad? Ergens denk ik van wel, want ik weet nu dat ik van mijn vrijheid hou, dat mijn toenmalige relatie en partner kansloos was en dat ik was geëindigd zonder werk, zonder relatie maar mèt de problemen die eenoudergezinnen voor hun kiezen krijgen. Laten we hun credit geven en wat advies, want als je ze op tv terugziet hebben alle andere organisaties en hun vrienden al gefaald.
Henk Jonkvorst says
Echt een foto die mijn aandacht lang weet vast te houden. Je hebt er met dit licht een ontzettend mooie sfeer in weten te vangen
Spontanity says
Ja, kom maar op met je reactie.
Ik geloof dat we het wel goed gedaan hebben.
Samengesteld gezin, waarvan mijn dochter met zijn zoon is getrouwd en dat gaat super.
Twee schatten van kleinkinderen inmiddels.
Proberen de andere 2 ook nog te koppelen:) maar geloof niet dat dat gaat lukken.
(dat laatste is grapje)
Nee, ondanks probleempjes die overal zijn zijn wij super blij met onze kids!
Mrs. T. says
Ik was absoluut naïef toen wij aan kinderen begonnen en we hanteren hier een redelijke strakke hand waar het de opvoeding betreft. En dat krijgen de meiden mee. Nu en hopelijk later ook in de toekomst. De oudste zei laatst dat ze heel blij was met de manier waarop wij haar opgevoed hebben.
En dat ze geld kosten lijkt me vrij logisch.
willy says
omwille van het drukke beroepsleven van de ouders..wordt een te groot deel van de opvoeding vaak toevertrouwd aan de kinderopvang, de school enz,…
en dat kan toch niet de bedoeling zijn…
als men een gezin wil, moet wel wel weten aan wat men begint..
bij sommigen heb ik daar mijn twijfels over
groeten
Lenjef says
Wordt vervolgd…
kindersmart doet mensen soms verstijven
of verdwalen
tussen donkere verhalen
die men nog lang na morgen zal schrijven
Terwijl niet één mens ooit vroeg om geboren te worden, Liesbeth.
Lenjef
EJW says
Goed stuk. Ik heb eens een vrouw horen zeggen ”Dan zit ik hier maar te niksen, eigenlijk heb ik behoefte aan een kind.” Dat kan natuurlijk, maar als dat je enige drijfveer is…
Rob Alberts says
Rust, regelmaat en vertrouwen geeft veel aan kinderen.
Instemmende groet,
henk50 says
Hoi Rob, de puberteit is ook een cruciale periode. Ben ik met je eens. Ik zie veilige hechting als de fundering voor alles wat er later gebeurt: als dat fundament onveilig is maakt dat de puber veel kwetsbaarder. Maar om in termen van het bouwen van een huis te spreken: je kunt een goed fundament hebben, maar als je daar slecht metselwerk boven metselt (puberteit) is het huis ook zeer stormgevoelig.
Rob Alberts says
Tijdens mijn opleiding kreeg ik vreemd genoeg te horen dat de eerste 6 levensjaren niet van belang zijn ….
Met pubers werkend merk ik dat ook deze periode veel impact heeft op een mensenleven.
Tja, bevoegdheden om in te grijpen wanneer dan ook blijven lastig.
De balans tussen te veel of te weinig zeggenschap in een gezin als hulpverlener blijf ik een moeilijk onderwerp vinden.
Maar wel weet ik zeker dat het kind altijd de dupe is.
Vriendelijke groet,
henk50 says
Uren kan ik er over schrijven en meer nog over lopen nadenken. Veel te vaak heb ik gezien dat opvoeders niet in staat waren om kinderen op te voeden (ik had vaak met verstandelijk beperkte ouders te maken). Even vaak zag ik de onmacht van de hulpverleners, want om in te grijpen heb je soms ook bevoegdheden nodig. Zoals bij een moeder met drie kinderen, allemaal uit huis geplaatst wegens verregaande verwaarlozing. Vierde kind: toch bij de moeder gebleven, omdat er onvoldoende bewijs was dat het weer fout zou gaan. Toen het kind uit huis werd geplaatst was het alwéér te laat.
In mijn optiek zijn de eerste drie levensjaren cruciaal, alles wat daarna komt bouwt verder op de basis van de eerste drie jaar. Maar wat daar ‘gebeurt’ is vaak onvoldoende zichtbaar voor de buitenwereld.
Veendammerman says
Als mensen vragen waarom wij geen kinderen hebben, hopen ze waarschijnlijk dat we met een spijtige blik vertellen dat het niet gelukt is of iets dergelijks. Maar we hebben geen kinderwens en zien het zo vaak misgaan bij anderen, kinderen worden in de creche of bij grootouders gedumpt terwijl die laatste categorie hun portie qua opvoeden wel hebben gehad.
natuurfreak says
Bezint eer ge beginr is een hele goede raad.En gezinnen waar er niet vlot waren er vroeger ook en zullen er altijd zijn.Vroeger bleef alls meer tusse’n 4 muren .Nu zijn er instanties die men kan tippen als het erg fout gaat en is er veel meer controle.
VillaSappho says
Die tijd is wel voorbij niet iedereen heeft liefde en gezond verstand. Daarbij hoef je niet in de modder te rollen om te erkennen dat het bestaat. Ik zie dagelijks kinderen waar het goed gaat gelukkig. Maar hoor met regelmaat dat ouders het druk hebben en dat alles zo duur is. Twee kinderen kost een 4e van het besteedbaar inkomen per maand niet vreemd dat zoveel gezinnen moeilijk rond kunnen komen, beide moeten werken en geen tijd meer hebben. Daarom bezint eer ge begint en daar dat niet in trek is een verplichte cursus.
natuurfreak says
dan ja en dan is het hek van de dam.Gemakkelijk gezegd hoe het moet als men zelf geen kinderen heeft en veel van die cursussen worden vaak gegeven door mensen die zelf nooit hebben moeten opvoeden.Help mensen die problemen hebben met hun kinderen door eerst te luisteren en hun tips te geven.Laat ons stoppen met te denken dat cursussen alle problemen kunnenn oplossen.Met liefde en gezond verstand gaan we een hele stap vooruit..
natuurfreak says
Ik vind dat ook nu nog heel veel mensen goed werk leveren met opvoeden zonder dat ze een cursus hebben gevolgd
Ik kan niet vertellen hoeveel kinderen ik in mijn loopbaan heb opgevoed.Hoeveel ouders ik gekend heb en geloof me een cursus zou niet helpen.Het loopt her en der niet van een leien dakje maar er zijn er heel veel die die het heel goed doen.Niet het aantal uren telt maar de kwaliteit van de tijd dat ze samen zijn telt.Aan egoistische ouders kan een cursus niets veranderen.Als een king gewenst is en voldoende aandacht en liefde krijgt komen ze op hun pootjes terecht en cursussen veranderen daar niets aan.
Als kinderen moeilijk zijn is het vaak omdat neen geen neen meer is.Ze zagen en zagen en 10 keer neen wordt d
fietszwerver says
moeilijk onderwerp voor een eeuwige vrijgezellige ouwe dwaas
ik had een goede opvoeding en ben er dankbaar voor
er is zo veel veranderd over de jaren heen
en wat je aanhaalt over de school reisjes is een feit
dagje Kraantje Lek is wel ff wat anders als een steden trip pppfffttt
denk dat Matroos en Rob er wel meer over weten
rietepietz says
Een van de grote nadelen nú is dat ouders de kinderen niet meer grotendeels zélf opvoeden. Téveel opvoeders in de kinderopvang en ouders die het vaak ook druk hebben met “hun eigen leven.”Inderdaad, de enige reden om aan kinderen te beginnen is dat je het meer dan wat ook graag wilt en er veel voor over hebt. Geld speelt daarbij niet eens de grootste rol . Kinderen zijn zelf al “kostbaar”genoeg.
VillaSappho says
Ja dat klopt een kind moet erbij horen. Maar ik heb een prima tweehands laptop. Het bedrag wat ik noemde was tot en met 12 jaar daarna komen de hele dure schoolreisjes, boeken en telefoons pas. Denk dat ouders zich gek laten maken en hun verstand moeten gebruiken met de dure dingen.
Edward McDunn says
In vroeger tijden, had je nog grote gezinnen met veel kinderen. Naast ons woonde een gezin met 22 kinderen, en die zijn toch ook allemaal groot geworden. Naar mijn bescheiden mening, ligt het voor een deel aan de scholen, dat het voor ouders onbetaalbaar wordt. Wij gingen een dag naar Appelscha met schoolreisje, nu moet het minstens een week Parijs zijn. Daar komt bij, dat je kind zonder laptop het wel kan schudden, de stumper staat aan de zijlijn. Boeken voor het nieuwe schooljaar losten al snel €600, en dan zijn er natuurlijk nog de bijkomende kosten. Tja, en veeleisend is de jeugd natuurlijk ook, met een mobieltje wanneer het eigenlijk nog kleuters zijn. Natuurlijk besef ik wel dat het nu eenmaal moet willen ze er bij horen. Maar een hoop ouders liggen er krom voor.
VillaSappho says
Een tweede kind kost niet zoveel als de eerste maar toch ze denken iig na.
VillaSappho says
Geweldig die opmerking van haar zo worden ze niet meer gemaakt!
Matroos Beek says
Ik heb altijd graag en goed met pubers gewerkt. Toen mijn eigen kind ging puberen, vond ik het bijzonder moeilijk. Haar vader nog meer. De problemen van een ander zijn kind, zie je als buitenstaander vaak beter dan de ouders zelf. De ouders zelf kunnen geen afstand nemen, zitten er te dicht op en weten zich geen houding meer te geven.
Mijn moeder, die kon opvoeden. Zij had het in de vingers als geen ander. Zij had een boek moeten schrijven over hoe het moet. Als ik met haar ergens heen ga en zij ziet kinderen vervelend doen en ouders onwennig toekijken, dan zegt ze altijd ‘ze kunnen het niet hé, en het is nochtans zo simpel.’ Mijn moeder was zo zorgzaam en lief, maar ook héél consequent; we wisten wat we aan haar hadden en ze was er altijd voor ons. Je moet het maar doen met negen kinderen. Ze deed het ook alleen, want mijn vader was enkel thuis in het weekend. Die moest dubbele shifts draaien om de mondjes te voeden. Daar hebben ze ook nooit over geklaagd. Ze deden het met plezier en waren heel trots op ons. Dat ben ik op hen. Ik had prachtouders. Zonder meer.
Rob Alberts says
Vrienden van mij met 1 kind van drie, rekenen zeer zorgvuldig.
Als ik aangeef dat een tweede kind goed is voor de eerste krijg ik steeds het zelfde antwoord.
Hun kind kost net zoveel als hun nieuwe huis.
Een tweede kind kunnen zij zich niet veroorloven.
Tegelijkertijd zoeken zij voor opvoedingszaken wel de juiste professionals.
Zelf werk ik met plezier met kinderen.
Toch geniet ik er ook van dat ik thuis geen kinderen heb.
Kindvriendelijke groet,