Als je zoals ik niet ver van het strand bent geboren en opgegroeid dan weet je dat het strand trekt. Dat het water trekt en dat daar niets aan te doen is tot je weer aan het strand loopt de wind om je oren suist, de zeelucht je neus vult en je je weer even nietig mag voelen bij het zien van zoveel natuurschoon.
Dat ik ooit lang geleden de keuze maakte het huis uit te gaan en te emigreren naar Den Brabanden heeft er altijd voor gezorgd dat dat verlangen naar water kleine beetjes groeide tot ik zover met mijn hoofd in Hoek in Holland verloren was dat ik maar gewoon de trein nam. Het verlangen naar de zee, naar uitwaaien naar vechten tegen de wind en ploeteren in het zand het is nog nooit zo sterk geweest.
Strandweer is in mijn ogen dan ook geen 30+ temperaturen, zonnebrand en bruin verbrand vlees maar amper rechtop kunnen blijven staan in de wind, je camera op het spel zetten om maar een beeld te kunnen schieten om het uit te leggen en dan nog het verlangen naar het strand valt niet uit te leggen, dat snap je pas als je het hebt.
Het kanaal is toch ook al een flink water?
Met water bedoel ik een hoeveelheid die ik technisch gezien niet over zou kunnen zwemmen.
In de meeste gevallen kijken ze me nog achterlijker aan dan normaal of mompelen één of andere plas formaat postzegel en hoewel ik die vaak ook best mooi vind en die heus wel iets doen voor mijn verlangen naar de zee, is het nooit genoeg. Of toch niet voor langere tijd.
Helaas duurt die langere tijd nu al heel heel erg lang, want ik ben niet het type wat in de zomer op het strand loopt of met alle risico’s van dien mijn ouders bezoek. En als ik dan een tank benzine verrijd dan graag een goede combinatie wat mijn familie is. En hoewel mijn verlangen naar zee enorm is, en ik ook mijn familie mis, is het nog steeds niet de tijd om risico’s te nemen. Hoe voorzichtig we ook zouden zijn.
En dus verlang ik naar water, zout water, liefst wat opspat tegen de betonrotranden van de Noorderpier, waar meeuwen en strandlopers vechten om een scheermes waar schepen grote golven maken en waar het ruisen van de zee mijn verlangen naar het water tempert tot het zoals altijd ontembaar terugkomt.
Louise says
Ik snap ergens heel goed wat je bedoeld, ook al was er volgens mij nog geen waterplas in zicht op de plek waar ik geboren was. Ik hoop dat je snel terug kan gaan <3
Kakel says
Ik begrijp wel dat dat verlangen naar zee altijd blijft. Dat vrije gevoel, die zoute lucht…het hoort ook bij je jeugd. Aan de kust voel jij je gekoesterd (-: Strandweer is het juist, wanneer de rest thuisblijft, denk ik.
Nicole Orriëns says
Ik kan me heel goed voorstellen dat het verlangen naar water dan blijft. Ik vind de zee ook altijd weer erg indrukwekkend.
Nicky says
Ik ben niet vlak bij zee geboren. Maar ik ben altijd dol op de zee geweest. En ik ben nog steeds zo gelukkig in mijn dorpje aan zee. Mooie foto’s! Ach, die kleuren van die eerste foto. Heerlijk, toch?
Koffie Digitalix says
Ik snap je verlangen… Ik ben blij met de Maas zo dichtbij… al is het geen zee en daarmee net niet echt..
fotografiemijnlangleven says
Dat snap ik helemaal !
Misschien daarom ook dat ik zo ‘verliefd’ ben op de ruige natuur van IJsland én de onvoorspelbare kustwateren daar.
minoesjka2 says
Jou gemis snap ik helemaal. De eerste week van maart naar Texel geweest en elke dag even lekker naar het strand geweest. Zo vaak kom ik er niet, maar toch is die drang er een paar keer per jaar, naar de zee ….. maakt niet uit waar.
Regenboogvlinder says
Ben ook een watermens! Kan zo met je meevoelen. Ik woonde niet echt aan het water vroeger, maar naar zee gaan was altijd feest. Spelen, zwemmen, wandelen… heerlijk. Ik zeg al heel lang, ik hoop dat mijn volgende huis uitzicht op water heeft. Prachtig logje trouwens!
matroos says
In de zomer kom ik er nooit dan zitten we normaal gesproken op de rivieren.De zee is hier niet ver vandaan half uurtje op de fiets ongeveer,naar gelang hoe hard het waait.Mooie foto’s!
hoe de zee
toch steeds
het strand
weer kust
en kust
en kust
meninggever says
Voor ons is het water van de zee vooral op pakweg 30/40km afstand te zoeken en te vinden. Waarbij ik een voorkeur heb voor lente of herfst en zeker niet in de zomer ga, omdat die stranden dan afgeladen zijn. Maar ik kan ook tijden zonder. Mij trekt de stad meer, of dat enorme vliegveld om de hoek, wat ik eigenlijk niet kan missen en me nu zo doet huilen (in het hart) door de beperkingen die de luchtvaart treffen. Dynamiek zoek ik. En water is toch een beetje link. Zal ook niet snel op een schip meevaren als het niet echt hoeft….:)
BraCom says
blijft boeien ik woon er 25km vandaan en ben dan ook regelmatig aan zee voor zonsondergang
en strandweer is het bijna altijd, behalve als het te warm wordt en half Nederland naar de zee trek :-)
Mevrouw W. says
Ik ben ook een kind van de zee: geboren op 200 meter van het strand. De getijden blijven altijd trekken en hoe graag ik ook in het bos en in de bergen kom, die zee blijft op nummer 1 staan. Maar ik ga er ook niet heen om te zonnen, wel om te wandelen of langs te fietsen.
rietepietz says
Natuurlijk begrijp ik je hélemaal. Al vind ik het strand op een niet te warme zomerdag óók heerlijk maar dan zoek ik een rustig stukje kust. Natuurlijk kun je een rivier vergelijken met de zee, er zijn immers geen getijden met golven die vooral bij storm schuimend op het strand slaan.
willyfotoblog says
Herkenbaar Liesbeth
de eerste foto heeft hier mijn voorkeur
groeten
Jeanne van Sjannesblog says
Ik begrijp je helemaal! Ik woon goed waar ik woon, maar als ik nog eens zou verhuizen, wil ik aan zee wonen!
marjoleintjevanhetpleintje says
Ja, dat waterverlangen herken ik goed en jaarlijks, als wij onze zomervakanties in de bossen vieren
Ferrara says
Kanaal en zee zijn niet met elkaar te vergelijken. Heerlijk het geluid van de branding.
Hutje bij mutje liggen, moet er niet aan denken.
Naomi says
In je laatste alinea proef en ruik ik de zee bijna. Prachtig omschreven, dat verlangen.
Firma Fluitekruid says
Ja, ik ga ook graag naar zee. Eveneens om te wandelen met mijn kop in de wind, en niet om hutje mutje tussen de braadworsten te gaan liggen. In die zin heb ik afgelopen jaar niks gemist. Je kunt altijd wandelen op het strand, zolang je de standaard toegangswegen en parkeerterreinen maar vermijdt.
Neeltje says
Een zee van herkenning!
Harme van Kamp says
Genoten van dit stukje.
picpholio says
Water heeft de mens altijd al aangetrokken, veel grote steden liggen dan ook aan de kust of aan rivieren.
Edward McDunn says
Een mooi log Liesbeth, water blijft altijd trekken, vooral de zee.
Misschien omdat daar onze oorsprong ligt?
Happy Hulk says
Ze hebben er zelfs een songtekst over: ik wil terug naar de kust.
Persoonlijk heb ik niks met het strand.
Ik haat zand!
Vind rivieren mooi.
Ben Lek fan!
Helemaal als de zon er in weerspiegelt.
Of een koe er op een warme dag in staat.
AnneMarie says
Op de Veluwe geboren en altijd naar de zee verlangen. Leg me dat maar eens uit.
mizzD says
Ik zeg: weekendje kust boeken! :-)
Maar nu beter niet HvH.. veel te druk daar.. het strand gaat nog, is breed zat om afstand te houden, maar die pier..? no no.
Wendy says
Ik ben het roerend met je eens dat het strand véél leuker is bij temperaturen onder de 30 graden! Snoeiharde wind, hoge golven, een oorverdovend bulderen… Heerlijk!
Zo simpel is dan geluk says
Jaaaaa, het strand, de zee, daar word ik ook blij van. Gelukkig woon ik heel dichtbij het strand dus kom ik er regelmatig.
Sjoerd says
Voor mij is het niet het strand, maar het water, en dan het liefste bij storm. Heerlijk om dan ergens op een kade of pier te staan en te kijken hoe de schepen vechten om te overleven, de druppels om je oren spatten, dan voel ik leven…
Matroos Beek says
De zee is op z’n mooist en best bij storm en stilte buiten het hoogseizoen. De mist, de grijsheid, de wilde wolken en golven. Ik begrijp je helemaal.
Mijnnikonenik says
Ja dat verlangen moet intens zijn..,
Bertie says
Dit voel ik met je mee.
De zee mis ik al zolang we in Brabant wonen, blij als we naar familie in Cadzand Bad gingen waar de stranden eindeloos zijn en de zee geweldig.
Gelukkig hebben we de Maas. Hoog water en geopende stuwen geven een minieme maar aardige imitatie van wild water.
logbankje says
Zelf in Noord Holland geboren, ook op fiets afstand van het strand.
Het gemis ken ik, heb het ook wel. Hans
די מריו says
owh die eerste foto.. je zou er toch zo willen blijven.
Love as Always
Dimario
petergreyphotography says
De zee! Ik begrijp helemaal wat je zegt. (En die schitterende pier in HvH, jawel!) Over drie weken mag ik weer. Veerboot, eiland, de bus, het dorp – de zee.
Karel says
ja de kust trekt aan je , bij jou misschien wel meer dan bij mij
en ik ben ook geen zonaanbidder :) heerlijk wandelen door duin en over het strand
wie weet komende maand
Suskeblogt says
Het is volgens mij heel het jaar door strandweer. Het is maar hoe je er van geniet. Langs het kanaal fietsen vind ik ook leuk al is de zee natuurlijk veel groter om te bewonderen.