Met hoge koorts naar het ziekenhuis

Uit pure noodzaak maakte ik van de week liggend in bed een blogpost op mijn telefoon. Meestal werk ik vooruit zeker als het om fotoseries gaat of heb ik al iets klaar staan maar die flipvinger voorkwam dat en nu had ik  zweetaanvallen, hartkloppingen, serieuze koorts en daarmee eindigde ik wederom in het ziekenhuis.

Het begon allemaal met een gehoorgangontsteking een paar weken geleden, het wordt ook wel zwemmersoor genoemd. Krijg je gratis in mijn geval door veel oorsmeer en een bacterie. Druppels moesten het verhelpen. Ik hoorde nog net genoeg om te horen dat ik niet hoorde wat m’n vent allemaal zei. Kreeg naast pijn ook een opgezwollen kaak en wang en verhoging. O en steken die niet grappig pijnlijk zijn. De huisarts schoof er een oortampon in, die voelen aan als een plank met schuurpapier. Over dingen die je je vijand niet toewenst gesproken. De druppels moeten dan beter op hun plaats komen maar deden nog niets, had ondertussen ook een antibioticakuur, daar word ik als vrouw ook weer enorm blij van. Deze keer helemaal niet.

Ik was dus weer vrolijk aan de middelen om mijn vrouwelijke flora niet aan te laten voelen alsof het vlees bewerkt is met een staalborstel. Echt het is een feest om vrouw te zijn. De middelen hadden wat langer nodig dan normaal sowieso zalig met je goede hand in een spalk zulke dingen te moeten regelen. Maar het ging steeds beter. Ondertussen had ik nog de normale maandelijkse pijn, waar paracetamol allemaal niet goed voor is. Tot een paar dagen geleden ik was niet vooruit te branden en ’s middags dook ik via de douche mijn bed in met een boek. Van een paar graden verhoging, ook al niks geks als vrouw ging het in de avond naar 38 graden koorts. Ik was ziek maar had geen griepverschijnselen. Gaat wel weer over met paracetamol, slapen en veel drinken. Over was het de volgende dag niet, ik rilde onder heel veel dekens, had hartkloppingen en droomde achterlijkheden. En toen stond ik die avond opeens koortsvrij beschuitjes te knabbelen en te denken van ‘dees hebben wij gehad’.

Welke eerstehulp wil je?

Nou dees hadden wij niet gehad, dees was terug. Die nacht kreeg ik opnieuw koorts 38.6 en besloot om 5 uur ’s morgens een potje vol te zeiken. Doe ik liever thuis met die mankevinger van me. Volop trots dat ik dat potje niet had laten vallen zette ik die in de koelkast slokte nog wat water en werd om 8 uur wakker met 34 graden nog wat ondertemperatuur en een doorgezweet bed. Vriendlief was er klaar mee ik belde de huisarts hij greep de telefoon en drukte op 1. Spoed? Nee joh, ik jankte van ellende maar spoed nee. We waren heel snel bij de huisarts, amper wachten is ook weleens lekker, zat ik zo in de spreekkamer. Ik werd aan alle kanten geprikt, beklopt, geduwd en verhoord en haar zorgen werden alleen maar groter. Moest je niet vaker plassen? Ja maar staalborstel hè, had je geen pijn ja elke maand nu ook niks nieuws gevoelt. Alles zo asymptomatisch als wat maar toen de uitslag kwam bleken mijn ontstekingswaardes zo hoog dat de dokter ervan schrok en een punt zette met haar toetsenbord. Welke eerstehulp wil je?

Vriendlief bracht me en ik kreeg een potje wat leeg bleef, een kamer en een infuus wat niet goed liep. Wederom werd ik verhoord, gehoord, beklopt en bevoeld. Maar er werd ook godvergeten hard geduwd op de plaatsen waar ik eerst een onschuldig spierpijntje voelde. Ja nu doet het wel zeer, gek hè. Kreeg ook nog een interne duwpartij te verdragen, had ik al gezegd dat het tof is vrouw te zijn? Het was er net weer normaal daar. Ze wisten het niet en dus moest ik door de CT-scanner, wilde ze me heenbrengen met bed en al. Succesvol afgedwongen dat ik gewoon kon lopen maar er ging wel een rolstoel mee. Bijzonder apparaat die donut, ik werd teruggebracht en de uitslag was heel duidelijk. Nierbekkenontsteking.

Ik heb alles gelaten over me heen laten komen (deze op waarheid gebaseerde uitspraak kan ter bevestiging worden nagegaan!). Overigens totdat ze begonnen te dwingen dat ik moest gaan plassen, ik wil niets liever joh maar ik heb sinds die drie slokken vanmorgen om 5 uur niets meer gehad, dus dit hier moet even zakken. Waar denk je dat ik het vandaan ga halen? Moet jullie toch niet uitleggen dat er een systeem in zit hè als je drinkt, het loopt echt niet ineens naar beneden ook al voelt dat soms wel zo. Het liep niet mijn koortsige lichaam hield het allemaal lekker vast. Dat potje werd ook nog een bijzonder verhaal net zoals medicijnen krijgen in een ziekenhuis vol storingen maar uiteindelijk was ik weer thuis en kijk ik terug op twee keer eerstehulp binnen tien dagen, opnieuw antibiotica en nu vooral mijn bed.