Het moet hooguit een maand of een paar weken voor mijn verjaardag geweest zijn, ik liep met regelmaat naar mijn opa en oma. De wandeling was kort maar drie minuten bij mijn huis vandaan. Zoals altijd liep ik achterom en tikte op het raam, ze hadden niet altijd in de gaten dat ik er stond en waren verdiept in hun eigen dingen. Maar altijd blij om me te zien. Voorzien van een chocomel en soms een koekje vertrok ik meestal weer na een half uurtje. In die tijd ging ik wel vaker, je hebt zo van de periodes later zou je denken dat het lot ermee speelde.
Inmiddels was ik jarig, opa en oma waren altijd vroeg. M’n oma stond al snel voor me en keek me met een wat ondeugende blik aan, ik ken die blik. Van achter haar rug haalde ze een smal pakje, ‘boekenbon?’ grapte ik. Terwijl ik het aanpakte flapte het om nieuwsgierig pakte ik het uit, in mijn hand hield ik een stapel zakdoeken, ze voelde nog warm -net klaar net gestreken. Allemaal voorzien van een gehaakt randje en de meeste ook met mijn voorletter. De zakdoeken waren groot, veel groter dan dameszakdoekjes. En terwijl ik m’n oma aankeek zei ze; ‘ondanks dat je vandaag volwassen bent geworden blijf je mijn kleine snotneus’.
Dag oma.
Wat moet jij ontzettend leuke grootouders gehad hebben. Heel leuk en dierbaar verhaal.
Ik kan gelukkig zeggen dat ik nog steeds een hele leuke opa heb en dat ik heel vele dierbare herinneringen aan hun beide heb. Dit is wel één van de mooiste aan m’n oma.
Waardevolle herinneringen en ze worden steeds mooier. Als kind wil je geen zakdoeken, maar nu wil je ze niet meer kwijt. Triest bericht, maar met een mooi verhaal!
Ik wens je sterkte Liesbeth en een virtuele knuffel.
Liefs,
Alie
Wat toen een plagerijtje was is nu een prachtige herinnering, ik neem je knuffel graag aan.
Wat een gewéldige oma had je! Héél bijzonder om met deze zakdoeken je tranen te kunnen drogen nu ze er niet meer is!
Moet je eerlijk bekennen dat ik ze nu even niet gebruik, iets te gevoelig nu. Maar ze zijn me al jaren dierbaar en ook al jaren in gebruik.
I learned to do these things in school.
I can say that I know do embroidery and cross stitch. :-)
Well that’s very special they tried to learn me things like math;)
Wat een mooie herinnering! Heel veel sterkte met het verlies van je lieve oma.
Liefs Petr@
dank je.
Mooi beschreven, dit zijn mooie en dierbare herinneringen
dank je, klopt dit is één van de mooiste.
Mooi geschreven<3
Dank je
heel jammer, mijn medeleven met het overlijden van je oma…
herinneringen om nooit te vergeten toch..
nee ik zal deze nooit meer vergeten, te dierbaar.
Heerlijk, gestreken zakdoeken die nog warm zijn. Ik kan me voorstellen dat je deze nooit kwijt wilt.
Lief…
Mijn deelneming aan je verdriet.Het zijn deze herinneringen die haar voor altijd tastbaar zullen maken in je herinneringen die nooit zullen vervagen.
ja dat klopt helemaal. Dit verhaal specifiek is ook alweer 12 jaar geleden. Dankje.
Die momenten.
Onvergetelijk!
Ja dit is één van de mooiste herinneringen aan mn oma.
Een dierbaar verhaal inderdaad. En begrijp ik het goed dat je oma nu overleden is?
Ja vanmorgen dit is één van mijn mooiste herinneringen aan haar.
Ach, wat verdrietig. Gecondoleerd.
Afscheid nemen is
met zachte vingers
verpakken wat voorbij is
in de goede gedachten
van de herinnering.
Sterkte.
O wat een prachtige woorden, klopt helemaal dank je.
Prachtig! Het verhaal… Deken op de foto ook, is die ook van oma?
Dat zijn de zakdoeken, opgestapeld.
O. Oeps. Ik voel mezelf opeens een oma. Met leesbril nodig maar steeds kwijt. :-) Mooie kleurtjes, dat wel!