Met elke stap die het verbouwen van onze toekomstige werk/slaapkamer in het huis van Frans vordert, kom ik verder bij mijn nu nog huisje vandaan te staan. Hoewel ik er nog regelmatig ben, is het mijn plek niet zo meer. Uiteraard mis ik Doezel die sinds 31-12 bij Frans is, maar er is meer. Ergens neem ik steeds verder afscheid van wat ooit mijn eerste eigen plek werd.
Jaren van slenteren door IKEA zorgde ervoor dat toen ik echt dingen nodig had, ook meteen zag hoe ik het in dat klein hok ging passen. De kastjes boven m’n bed, de perfect bij Billy passende kast die ik toen al op gelijke hoogte bedacht, de ladekast die ik nog steeds geweldig vind. En toch als ik er nu naar kijk weet ik dat mijn leven hier voorbij is, en dat is eigenlijk best een vreemde gedachte gezien het feit ik altijd dol was op dat kleine hok met groots terras.
Ik denk terug aan de dagen dat ik hier nog in een klein bed sliep en het enige warme mijn elektrische deken met Doezel erop was, aan de dagen dat er mensen kwamen die toch niet zo betrouwbaar bleken, aan de tijd dat ik mijn eigen pad ook letterlijk vond en na een lange dag reizen fotograferen en fietsen gesloopt op de bank zakte en dan toch maar weer opstond om de foto’s te gaan bekijken. Aan de dagen dat ik achterlijk vroeg opstond en foto’s maakte in het natuurgebied om de hoek. Of eerst foto’s maakte en dan pas ging genieten van mijn welverdiende dagrust.
Ik denk terug aan alles wat ik die twee trappen op sjouwde, van boodschappen tot nieuwe platenkast. Ik sjouwde net zoveel weer naar beneden. Het kamerscherm, salontafel, eenpersoonsbed. De klusjesmannen die vaker over de vloer kwamen dan wat ik toentertijd vrienden noemde, bleven met regelmaat staan kijken verbaasd hoe ik het er allemaal zo gezellig in kreeg.
Hoewel het er geen weer voor is loop ik mijn terras op. De eerste keer was dat terras de reden dat ik dit huis nam. Daar zei ik tegen de makelaar dat ik het huisje graag wilde maar dat ik een probleem had, ‘ik heb een kat’. ‘Sst, niks zeggen ik heb niks over je kat gehoord.’ En vervolgens voor me uit de trappen af snelde onderwijl vertellend over alle huisdieren die ze had en het konijntje van de buren kriebelde, die toen nog leefde en die ik meer paardenbloemblad gevoerd heb dat die hele familie bij elkaar. De papieren tekende ik 2 dagen later, de zondag erop was ik verhuisd.
Ik denk terug aan alle zonsop- en ondergangen die ik hier gezien heb, aan het parhelium die ik fotografeerde toen ik net de laatste doos had uitgepakt, aan de eerste keer dat Doezel over het dak mocht lopen en ik mijn kattenvrouwtjeshart vast hield. Ik denk aan de dagen dat mijn terras blank stond, of brandde in de zon. Aan de dagen dat ik mijn eerste teksten hier typte en vertelde wat ik uit had gespookt, aan alle foto’s die ik maakte hier op de terrasrand. Ik denk eraan, maar in mijn hand brand de envelop met daarin de opzegbrief die ik met liefde ga versturen. Want die liefde is ook wat ik vond in de tijd dat ik hier woonde. De tijd die nu voorbij is, want nu haal ik alles van deze muren en neem afscheid van een huisje wat ooit de mijne was.
Flavie says
Is hier net hetzelfd… ons app die onze thuis was, gaan we verlaten in maart om in onze echte thuis te gaan wonen :-)
Lenjef says
Home suite home
een thuisgevoel is iets dat groeit
noem het verwevenheid
met een tastbare realiteit
waarin fijn kan worden gestoeid
Ik wens jou een warm thuisgevoel, Liesbeth!
Lenjef
Aukje says
Ik hoop dat je ook heel gelukkig gaat worden in je nieuwe huisje!!!
xxx
Mirjam Kakelbont says
Je begint ergens opnieuw maar laat altijd iets achter. Wat je achterlaat is niet alleen je thuis maar ook een stuk van je levenspad. Ik ben meer verhuisd dan me lief is, maar heb uiteindelijk mijn mooiste plek gevonden. Die wens ik jou ook toe!
Lieve groet ♥
Michel says
Je zult je oude plek nooit vergeten, maar je gaat nu weer nieuwe herinneringen maken op je plek met Frans. Veel plezier en succes met verhuizen.
VillaSappho says
Wat een fijne reactie. De ladenkast op de foto is afgekeurd en naar mijn vriend. Die is nu de nieuwe hogere versie aan het maken.
Dwarsbongel says
Je muziekkeuze omvat voor mijn gevoel nostalgie en hoop. Ik ben ook door een paar van die levensfases gegaan waarin je opnieuw je balans moet zoeken.
Ik had ook een eerste keer dat ik echt een eigen plek had, na een heel leven.
Daarna heb ik, alweer jaren geleden, een vergelijkbare stap gemaakt als wat je hier beschrijft. Het blijft altijd werken aan de balans, en dat gaat steeds beter!
Grappig vond ik dat op een van je foto’s een wit ladenkastje stond, waarvan wij er twee hebben in het donkerbruin. Ik had een klein maar fijn balkonnetje, maar nu hebben we een fijne tuin en een stuk bos vlakbij.
Ik ben even heerlijk weggezwijmeld bij je muziekkeuze en de associaties die je verhaal bij me oproepen…
rietepietz says
Wat een prachtig logje,ja natuurlijk met weemoed maar je hébt het er goed gehad en dat maakt een afscheid toch een soort van pijnlijk. Maar ook de hoop klinkt klinkt door, je weet helemaal zeker dat Frans jouw veilige thuishaven is, ik wens je álle geluk van de wereld samen.
willy says
verhuizen.. is gedeeltelijk afscheid nemen van een periode
succes op je nieuwe plek Liesbeth
Mrs. T. says
Kan me voorstellen dat je met (wat) weemoed afscheid neemt. Maar je gaat een nieuw avontuur aan en dat is natuurlijk ook heel tof.
Bertie says
Een huis verlaten waarin je graag woonde doet denken aan het Franse spreekwoord Partir, c’est mourir un peu. Het is wat overdreven maar het is best emotioneel.
In je nieuwe onderkomen wen je vast, je bent niet alleen. Dat scheelt.
Hartelijke Hot Hulk says
Verhuizen is niet mijn hobby.Alleen de laatste keer viel het wel mee. Ik verliet een huisje waar ik veel verdriet kende. Jij was daar ook ooit.
Ferrara says
Mooi beschreven afscheid. Ik begrijp het volkomen.
fialas says
als Doezel zich senang voelt bij Frans is dat een bewijs dat Frans goed bij je past.
meninggever says
Verhuizen is een crime. De bijpassende emoties nog meer. Maar eenmaal op een nieuwe stek die je bevalt, want dat is wel voorwaarde, ontdek je al snel dat die volgende stap nodig was. En ben je de emoties rond het oude huis(je) snel vergeten. Ik heb intussen zes verhuizingen meegemaakt. En het huidige adres werd een echt thuis. En toch bestaat ook hier de kans dat we hier vertrekken. Vrouwlief is onrustig, die kijkt vooruit….en denkt dat we dan beter elders kunnen wonen. Het idee alleen al benauwd me…
Trees says
;-)
VillaSappho says
Sorry ik was aan het verhuizen…
Trees says
Linkje alsnog geplaatst en lijst is bijgewerkt!
That's me says
Ik wens je veel woonplezier op je nieuwe stek….. duurt altijd even voor je gewend bent. ☕☕☕
Trees says
Het is een hele stap Liesbeth! Je hebt je voorbije leventje in dat huisje heel mooi en liefdevol omschreven. Het was jouw plekje! Maar nu gloort de toekomst voor jou en Frans! Ga er heerlijk van genieten en je zult ongetwijfeld van dat plekje daar ook jullie eigen plekje maken!
Veel geluk voor jullie allebei! <3
schrijfsels says
Veel geluk op je nieuwe plek!
fietszwerver says
zo Enya zingt , jij bent nog steeds onderweg
wie weet eindigt het hier , ver weg van je geliefde kust en 010
zo ik alles las , denk ik dat na Doezel , ook jij je daar wel zal voelen
fijn weekend groet
petergreyphotography says
Mooi stuk! Mooi afscheid. Je hebt van je huisje gehouden en je zult er altijd met liefde aan terugdenken. Als je zo tijdens je bestaan zoete herinneringen opbouwt doe je het goed in je leven.
Sjoerd says
Afscheid nemen is nooit leuk, maar in dit geval kan ik me het voorstellen.
vivapo says
liefdevol afscheid nemen betekent dat je dankbaar terugblikt op de voorbije periode en hoopvol uitkijkt op wat nu volgt, samen met Frans. Het ga jullie goed!
AnneMarie says
Je hebt daar mooie herinneringen gemaakt en de liefde van je leven gevonden. Een heerlijke plek. Afscheid nemen is nooit leuk maar je gaat vast meer mooie herinneringen maken samen met Frans. Ik wens jullie alle geluk van de wereld toe samen.
Edward McDunn says
Je laat dan toch een stuk van je leven achter je Liesbeth, het zal beste vreemd zijn hoor.
Marylou says
Verhuizen is altijd een beetje afscheid nemen van een periode in je leven maar Frans wacht op je voor een nieuwe begin in jullie leven.Ik wens jullie een heerlijke tijd samen
minoesjka2 says
Ja, verhuizen is helemaal niet zo makkelijk, gewoon omdat je een gedeelte van je leven afsluit. Maar waar de ene deur dicht gaat, gaat er altijd een ander open, en daar staat jou Frans in de deuropening :-) Veel geluk samen.
Matroos Beek says
Ik weet hoe het voelt. Verhuizen vond ik altijd moeilijk… gelukkig ben ik maar drie keer verhuisd in mijn leven. Naar Nederlandse normen is dat heel weinig.
Anna says
Best heftig denk ik dan ? Veel geluk op je nieuwe plek ?
annaberg says
Ik ben nooit in die situatie geweest maar ik kan me inbeelden dat het niet zo eenvoudig is.