Bovenop de Amersfoortse berg ligt een herinneringscentrum voormalig doorgangskamp Amersfoort. Hoewel het officieel in Leusden ligt, werd het door de Duitsers zo genoemd. Dit kamp, een doorgangskamp geen concentratiekamp, was van oorsprong een kazerne gebouwd voor de gemobiliseerde Nederlandse militairen. Vanaf 1941 werd het in gebruik genomen, 200 communisten uit het opgeheven kamp Schoorl kwamen naar Amersfoort. De meeste mensen die hier terecht kwamen waren opgepakte onderduikers. Het kamp was dan ook een werk- en strafkamp. Gevangenen werden er meedogenloos slecht behandelt maar konden wel vrijkomen.
Ik fietste vanaf het station, de route die heuvelopwaarts gaat, ging toen ook al langs vele huizen. Hoeveel mensen heeft zich om de gevangenen bekommerd? Genoeg, maar iets toesteken was gevaarlijk. De wandeling moet vermoeiend geweest zijn, eenmaal aangekomen bij het kamp, die ver buiten de bewoonde wereld lag, werden de gevangenen van haar en kleding ontdaan. Oude kleding kregen ze ervoor terug en slecht passende klompen.
Gevangenen moesten als voorbereiding of als straf werken in dit kamp. Vaak waren ze hier maar tijdelijk, of ze werden vrijgelaten na hun straf of er wachtte hen een werkkamp in Duitsland.
Kamp Amersfoort stond bekend als één van de zwaarste kampen van Nederland. Hoofd van het kamp was Joseph Kotälla, zijn bijnaam de Beul van Amersfoort kreeg hij niet voor niets. Een sadist was hij met een specifieke hekel aan Joden en priesters. Na de oorlog werd hij bekend als de Vier en later Drie van Breda. Hij kreeg levenslang. Zijn knuppel is bewaard gebleven.
Van de beul is niet veel meer over, wat er rest is een goed georganiseerd herinneringscentrum met veel informatie en de mogelijkheid een film over het kamp te kijken. Een grote maquette geeft je een beeld van de grootte tijdens de Tweede Wereldoorlog. De ruimte is door de komst van een politieschool kleiner geworden, hoewel er een verbouwing aan zit te komen. Voor de deur een wachttoren, verderop de door joden uitgegraven schietbaan. De lengte ervan was onnodig, werkverschaffing vooral. In de verte een beeld, een man met 1 gebalde vuist dapper trots strijdend staat hij daar aan zijn voeten vele steentjes daar door passerende Joden neergelegd.
Ik bezocht voormalig Kamp Amersfoort op een regenachtige zondagmiddag, de rondleiding van anderhalf uur is een echte aanrader. De rondleider verteld je tijdens een wandeling op en rond het terrein over alle onderdelen, zijn gevangenen, zijn beul, zijn rozentuin en zijn engel. Ondanks dat grote delen van het oorspronkelijke kamp kort na de oorlog gesloopt zijn heeft het terrein nog authentieke stukken die het verhaal vertellen zoals we nooit mogen vergeten.
Patricia says
Prachtige foto en ook een bezoekje waard! Ik woonde voorheen dichtbij Kamp Westerbork waar ik wel eens heen ben geweest. Ook al is er niet heel veel, het is zo indrukwekkend. Deze gaat op mijn lijst!
meninggever says
Stukje uit de zwarte geschiedenis die de bezetting toch was. En in ons land erg goed georganiseerd, met behulp van ook Nederlandse instanties en bewakers. Goed om nog eens over na te denken als we menen dat alle geweld en de afkeer in onze moderne tijden wel langs ons land heen zullen blijven gaan. De haat zit diep bij velen en voor we het weten verkeren we weer in de omstandigheden dat anders denkenden of ‘gelovigen’ in kampen terecht komen.
Deborah Hamar says
Ik heb daar een half jaar op school gezeten. Tijdens wandelingen die we maakten, op en rond het terrein, kreeg ik altijd een heel naar gevoel. Vergeten mogen we zeker niet!!
Henk Jonkvorst says
Jij noemt ’t regenachtig ? Ik noem het een stortbui. De foto erg mooi. Het verhaal erachter natuurlijk niet
VillaSappho says
Ja hoor, het lot bepaald niet ik.
Regenboogvlinder says
Doe ik!!! Leuk! Maar kan ik dan wel weer meedoen? ?
VillaSappho says
Prima hoor ik geef binnenkrijgt nog meer boeken weg dus stay tuned!
Regenboogvlinder says
Zo dichtbij en nog nooit geweest.. wordt tijd hoor, zeker na Westerbork en het lezen van je boek!
Prachtig beschreven trouwens, heel indrukwekkend, wel veel van hetzelfde, maar ja, dat kan niet anders, want zoveel maakten ze niet mee. Ik geef hem weg, maak er een logje over..!
Suskeblogt says
Goed dat er nog overblijfselen zijn van dat kamp die men kan bezoeken.
natuurfreak says
Een zwart bladzijde uit het ver;eden en dingen die nooit vergeten mogen worden.
Sjoerd says
Als ik zoiets zie vraag ik me af hoe een normaal denkend mens dit kan doen… Ik gruwel ervan.
fietszwerver says
ja deze foto’s passen zeer goed bij dit nooit te vergeten droeve verhaal
Matroos Beek says
Prachtige foto’s van een helaas droef verleden… Maar vergeten mogen we niet…
petergreyphotography says
De foto van die wachttoren in de regen is prachtig. Het verhaal is droevig.