“Goedemiddag deze trein rijdt naar Schiedam Centrum en Hoek van Holland Haven.” Het zal na vandaag nooit meer klinken. Want vannacht rijdt de laatste trein naar Hoek van Holland en is wat al jaren wordt voorspeld ook echt voorbij. Want vannacht vertrekt de NS van de Hoekse Lijn.
De trein vertrekt, zoals altijd van spoor 1, ook na de verbouwing van Rotterdam Centraal veranderde dat niet. Om mij heen de late spits niemand lijkt zich te realiseren dat dit hun laatste treinrit op deze lijn zou kunnen zijn. Ik realiseer het me, meer dan ooit. Met m’n camera in de hand rijden we over sporen die er binnenkort niet meer liggen, langs stations die nooit meer hetzelfde zullen zijn.
Elke 15 meter haalt herinneringen bij me op, daar heb ik gewerkt, daar zat ik op school, daar deed ik boodschappen en daar gooide die man zich voor de trein. De tranen branden als ik de half gesloopte stationspanden zie, vandaag is het de laatste dag maar de liefde, het gevoel die zijn allang vervaagd zoals binnenkort de kleuren, de borden en NS vervaagd zijn. De spitstrein sjeest voorbij, ook voor het laatst. Het gaat snel. Ook mijn reis lijkt sneller te gaan dan normaal. Of is dat het gevoel? De remmen piepen bij het volgende station, overbekend geluid, hier zal het niet meer klinken. Langs de kanten nieuwe leidingen, kratten en de eerste vormen van een nieuw station. Vannacht al wordt begonnen aan de ombouw, niet aan denken.
Vertrekstaten zijn verdwenen, bergen puin zijn afgezet door hekken en te midden van die troosteloze zooi staat een klok stil. Alsof hij weet dat het voorbij is, niet langer hoeft, onwetend wat hem te wachten staat. Reclameborden boven banken. Zonder reclame of wachtende mensen. Opeens is het niet langer heerlijk warm, kil voelt het. Langzaamaan nader ik mijn oude station. In de jaren zijn er talloze ramen vervangen, nu hangt de hele overkapping scheef en missen er meer ramen dan ooit. Ik zal hier nooit meer uitstappen en juist wanneer ik me dat realiseer stopt een vriendelijke jongen me een kaart ter herinnering aan 125 jaar Hoekse lijn in de handen en geeft me een meewarige glimlach. Te jong om te herkennen maar oud genoeg om het te begrijpen.
Een paar stations later maakt de trein vaart, we passeren de stormvloedkering en rijden station Hoek van Holland Haven binnen. Het strand wordt al niet meer aangedaan. Ik huur een ov-fiets en geniet van de zilte wind waartegen ik moet vechten tot aan het einde van de pier en dan terug naar het strand. Daar kijk ik zittend in het zand naar de zakkende zon tot het tijd wordt terug te gaan. Misschien wel voor het laatst breng ik hier mijn ov-fiets terug, kijk nog eens om en stap dan in de sprinter. Om mij heen meer mensen die voor het laatst genieten maar het doet me pijn en het is dan ook, als ik op Rotterdam Centraal uitstap, dat ik door een waas van tranen de sprinter weer zie vertrekken. Dag Hoekse Lijn.
Rob Alberts says
Of dit een verbetering wordt valt dus nog te bezien.
Nostalgische groet,
henk50 says
Tsja, ook de vaste lijn naar mijn moeder en naar mijn broer in Maassluis. Ik heb ooit nog wel de roemruchte boottreinen gefotografeerd, maar van die oude glorie was al niets meer over.
VillaSappho says
Ja dan kan de fiets zelfs gratis mee wat opzich een voordeel is. Maar je betaald wel voor een andere vervoerder en dat wordt dus een stuk duurder.
Ximaar says
Aanvankelijk hoorde ik het het eerst op het NOS-Journaal van 31 maart en dacht dat dus dat het om een 1 aprilgrap ging. (daar tuin ik natuurlijk niet in ;-) Maar bij 9292.nl was ie idd verdwenen na 1 april en moet je een snelbus gebruiken waar geen fiets in mee mag worden genomen. Dom, want dat is het enige dat ik gedaan heb met deze trein naar de boot richting Harwich. In September moet het spul omgebouwd zijn naar een metro en kan waarschijnlijk de fiets wel weer mee.
RenéSmurf says
ja, toch raar he, dat zelfs zulke dingen veranderen, het wordt er niet altijd beter op.
rietepietz says
Héél mooi beschreven maar eerlijk gezegd, ik wist niet eens dat er een trein naar de hoek rééd.
AnneMarie says
Afscheid nemen is nooit leuk. Mooi beschreven aangevuld met prachtige foto”s. Stukje zou beslist niet misstaan als column in een of andere krant. ????
Edward McDunn says
In de 50 jaar dat ik in Maassluis woon, heb ik heel wat ritjes op deze lijn gemaakt, o.a. voor mijn naar mijn werk, bij Cincinnati in Vlaardingen, die er ook al niet meer bestaat.
Henk Jonkvorst says
De foto vind ik met z’n loden lucht zo mooi aansluiten bij een verhaal dat doordrenkt is met weemoed
Matroos Beek says
Prachtig beschreven. Het afscheid. Ontroerend, dat is zeker.
Bertie says
Dat heb je mooi beschreven. Emotioneel.
vivapo says
een weemoedig maar waardig afscheid; heel mooi geschreven!
fietszwerver says
ik heb een aantal malen met dat treintje gereden
jammer dat het verdwijnt , ben benieuwd naar wat het gaat vervangen , als dat al mogelijk is
petergreyphotography says
De foto’s vind ik zoals gebruikelijk prachtig en de tekst ditmaal extraordinair. Ik ken dat stukje Nederland maar heel oppervlakkig, hoewel ik wel degelijk in Schiedam, Vlaardingen, Maassluis en Hoek van Holland mijn voetstappen heb gezet. En op de pier natuurlijk, wind in je haren, mannen die vissen op metaalglanzende makreel, zwanen bij het basalt en die schepen die af en aan varen. Ik geloof dat ik de weemoed begrijp Liesbeth.
natuurfreak says
Soms loopt het niet zoals men zou willen,soms loopt het niet zoals men had verwacht en doen dingen pijn ..Afscheid nemen ,ik ben er ook niet goed in