Soms dringt het tot me door, hoe hetero burgerlijk ik ben geworden maar veel vaker denk ik er niet aan, ik vind het prima in mijn relatie en als iets me niet aanstaat dan raas ik dat wel tegen hem uit. Toch denk ik er wel eens aan dat ik een heel ander beeld van mezelf had zo’n 20 jaar geleden.
Ik heb lang gedacht dat mannen niets voor mij waren en wil nog wel eens grappen dat driemaal scheepsrecht is en dat ik toen genoeg had van vrouwen. Ik had sowieso genoeg aan mezelf na fout nummer 3 en de enige in mijn bed was Doezel en die nam al genoeg plaats in. En toen kwam Frans en kocht ik een groter bed.
Bij een golden oldie op de radio zegt Vriendjelief ah de jaren 80 en ik grijnzend homo top 100.
Ik was overigens niet blind maar had niet de behoefte mijn tweede jeugd te gaan beleven in een kroeg vol met 16-jarigen al dan niet in de kast wonende jankpubers, alstublieft niet als iemand van gerechtelijke leeftijd me leuk vond moest het maar achter me aan fietsen.
De tijd dat ik uitging was ik een jaar of 18/19, was leuk hoor, ik leerde op hakken lopen van een travestiet, ging uit in gay palace en dronk amper. Het was 15 kilometer naar huis fietsen en zaterdag werkte ik gewoon, dat lukt niet met een stuk in je kraag en ik had er sowieso de behoefte niet aan. Vraag me niet waar ik de energie haalde maar ik heb gedanst, gelachen en ben op een paar uur na nooit hetero uit geweest. Bij een golden oldie op de radio zegt Vriendjelief ah de jaren 80 en ik grijnzend homo top 100.
Toch denk ik weinig aan die tijd, zie zeker weleens eens een vrouw die iets over zich heeft maar daar blijft het bij. Het is bijna stuitend hoe weinig ik ermee bezig ben, maar ik realiseer me dat dat qua relatie een goed teken is. Van de week kwam er nogal abrupt ook, verandering in. Ik las Roze Brieven van Splinter Chabot. De titel en de foto van hem op de achterkant maken vrij goed duidelijk waar het boek over gaat en wat ik hoopte is het wederom een mooi boek, hoewel de verhalen soms heftig zijn, kon ik het boek maar moeilijk wegleggen.
Ik wilde graag verder lezen op mijn werk, maar een ander locatie, andere collega’s deden me twijfelen of ik het boek wel mee zou nemen. En toen schaamde ik me, alsof ik weer in de kast zit. Zo zielig, -teleurstellend- zou mijn jongere ik zeggen, maar aan de andere kant hetero’s vallen elkaar ook niet lastig met te persoonlijke vragen.
Ik nam het boek mee en eenmaal op locatie bleek ik alleen te werken. Top. Die memo had ik eerder kunnen gebruiken.
Splinter Chabot schrijft met een bijzonder mooie woordkeuze, Confettiregen en ook dit boek Roze Brieven raad ik aan, maar je kan het gewoon thuis lezen en daar mag je ook gewoon hetero voor zijn.
Zo simpel is dan geluk says
Deze boeken wil ik graag nog lezen!
rietepietz says
O gelukkig ;-)
Liesbethblogt says
Auto op m’n werk Vriendjelief en ik schelen ook niet veel.
rietepietz says
Oke, jouw keuze dus altijd goed. Ik was trouwens zo slim om een man te kiezen die maar 2 cm langer was dan ik, nóóit hoeven schuiven met de autostoel en spiegels. ;-)
Liesbethblogt says
Weet ik, is prima zo heb het iets te druk om iedereen die zich nooit irriteert te beantwoorden.
rietepietz says
En dan is bij je volgende blog óók nog ineens het hele reactieveld verdwenen…..
Nicky says
Ik denk dat je gewoon valt voor iemand. Ongeacht het geslacht van die persoon. Of ik het boek ga lezen, weet ik nog niet. Ik heb een beetje moeite met de familie Chabot. Wordt er altijd een tikkie nerveus van. Rustig, jongens! Rustig!
Spontanity says
Wat een heerlijk open stukje van jou.
Daar kan ik nog wat van leren.
Plato says
Allemaal herkenbaar. Ik zal niet in detail treden maar het is mijn dochter ook allemaal overkomen. Behalve dan dat het huwelijk maar 2 maanden stand hield en dat ze nu opnieuw een leuke vriendin heeft. Alles kan gebeuren in de wereld. En geloof me… er is méér.
Enfin het gaat er uiteindelijk maar om of je er in slaagt gelukkig te worden. Ik ben dus inmiddels wel wat gewend in die kleine familie van me.
Ik wens je toe dat je nu gelukkig bent en dat je het ook blijft. En Frans ook natuurlijk.
De rest is van secundair belang.
Liesbethblogt says
Deze is mooi, maar confettiregen is mooier. Als je de keus heb die eerst, ook een bijzonder inkijkje in het gezin Chabot.
minoesjka2 says
Bedankt voor de leestip. Is het misschien juist niet zo dat het een goed boek is voor hetro’s. Als hetro ben ik nooit tegen problemen aan gelopen, helaas kunnen de meeste homo’s dat niet zeggen.
Ga het boek zeker lezen.
John says
Natuurlijk keek je 20 jaar geleden anders naar jezelf. Dat doen we denk ik allemaal. Ik denk dat veel mensen bi seksueel zijn en ergens een keer een keuze maken.
Of het nu iets over je relatie zegt kan ik niet oordelen. Vaak heeft het met comfort te maken. Je hebt het goed, waarom dat veranderen.
Sjoerd says
Iedereen heeft zo zijn eigen weg moeten gaan. Volgens mij zijn er meer mensen biseksueel dan dat ze dat willen toegeven. En proberen mag, voor je eraan toegeeft.
rietepietz says
Je las het al meer, natuurlijk veranderen we allemaal bij het ouder worden al zal niet bij iedereen ook iets veranderen op gender gebied. Maar uitzonderlijk is het toch niet, misschien wel omdat er nu veel meer aandacht voor is hoor je het vaker dan vroeger.
Geen idee waar Chabot over schrijft.
Mrs. T. says
Hoe fijn dat je gewoon kunt zijn zoals je bent! het boek heb ik genoteerd.
Matroos Beek says
We veranderen allemaal. Ik dacht ook dat ik op mijn 20ste ‘af’ was. Toen begonnen de veranderingen nog maar. Tegen mijn dertigste voelde ik mij een heel andere vrouw en paste ik totaal niet meer bij mijn toenmalige echtgenoot. Het werd een vreemde voor me. En ik voor hem.
Neeltje says
We zijn allemaal jong en zoekende geweest toch?
marylou says
Ik denk als je na 20 jaar de zaken nog eens bekijkt de meesten zullen moeten toegeven dat hun eigenbeeld er toen anders uitzag
Karel says
mogge Liesbeth
zijn wie je bent
en houden van je vent
moet samen kunnen , toch
fijn weekend groet
Naomi says
Nog nooit iets van Splinter Chabot gelezen, maar ik vind jouw zoektocht die hier in deze blog toch ook staat wel heel interessant om te lezen. Ik had jou niet als ‘uitgaander’ ingeschat;).