MAUWMAUW ik zit in de schuur!

Het was een woensdag, zoals jullie dat noemen, en ik maakte zoals elke dag een ronde door de tuin. Niets bijzonders gewoon een controle ronde langs de grenzen van mijn koninkrijk en ach gezond is het ook, zo’n ochtendwandeling. Deze ochtend trof ik een openstaande deur aan, ik had Franciscus inderdaad op en neer zien lopen en besloot deze locatie eens te bekijken.

Hoewel u het vast niet geloofd, lieve volgers, ben ik niet vies van wat spinnenwebben en die muffe lucht, die vind ik wel lekker. Zit altijd wel een klein zweempje muis in en wie weet tref ik nog eens een lekker hapje aan. Spinnetje is ook goed. Ik lette dus bepaald niet op, dat moet ik toegeven, genoot vooral van alle donkere hoekjes waar van alles verstopt kan zijn. Maakte een hernieuwde kennismaking met Liesjbeds fietsen die ook aardig stof staan te happen, maar genoot vooral gewoon van een ouderwetse speurtocht.

In de verte hoorde ik vaag de stemmen van mijn personeel, Kitty keek nog even om de hoek en voor de rest was alles peis en vree. Tot de deur dichtging, ik dacht nog dit is vast een grapje van lieve Franciscus, dat doet hij vast niet. Maar het grapje duurde en duurde en dus mauwde ik eens mijn vragende mauw. Daarop kwam geen antwoord noch een gewaardeerd handelen. De deur bleef dicht en toen hoorde ik de auto wegrijden. Heel langzaam realiseerde ik mij IK ZIT IN DE SCHUUR EN ZE KOMEN NOOIT MEER TERUG!!!

Met lange uithalen begon ik te miauwen maar ik hoorde geen auto terugkomen en toen ik mijn keel schor gemiauw had, toen wist ik dat ik een lange dag voor de boeg had. De andere katten kwamen aan gesloten raam en deur vragen of het met me ging, ik hield me groot voor hen, maar het vooruitzicht geen lekkere Prinselijke brokjes te kunnen eten, geen zonnebad te kunnen nemen en voorlopig veroordeeld te zijn tot een muffe schuur. Tja daar werd ik niet heel gelukkig van.

Na uren en uren, hoorde ik ze thuiskomen. Ik lag op een oude vieze lap een soort van gemakkelijk een tukje te doen en nog niet werd meteen de deur geopend. Ik hoorde ze spullen uit de auto laden en Liesjbed kwam voorbij hobbelen om naar de wc te gaan. Allemaal herkenbare geluiden en ik hield dan ook mijn gemak. Of nou ja een MAUW ontschoot me maar niemand scheen mij te missen. Ik hoorde ze de andere katten vrolijk groeten en na een hele tijd hoorde ik Liesjbed naderen. Haar voetstappen zijn zeer herkenbaar, ze keek in mijn zomerverblijf zag ik door het raam, en toen riep ze me.

Ik was zo blij haar te zien en horen dat ik niets anders kon dan heel hard te mauwen, steeds harder en klaaglijker, nu had ze me toch gevonden. ‘Wat doe jij nou in de schuur Does?’. Mooooow MOOOOWW MOOOOOOWWWWW laat me eruit!!! Ik stond klaar bij de deur om zo snel mogelijk buiten te komen, Franciscus deed de deur open en weg was ik met een verontwaardige mauw als groet. Toch hoorde ik hem nog net lachend vragen, en Doezel heb je nog wat gerepareerd? Nou Franciscus, als je dat nou eens lekker zelf ging doen in die stinkschuur sluit ik jou lekker op!