Langs het snelfietspad van Veghel naar Uden is een kunstwerk van Florentijn Hofman (1977) geplaatst, het is onderdeel van een serie beelden waarbij het eerste beeld, Lonneke geheten, een fietsster voorstelt. Hoewel de naam van de kunstenaar niet direct bekend is bij iedereen is zijn kleurrijke blije kunst dat wel, want ergens dobbert zijn gigantische Rubber Duck en ook de Bospoldervos in Rotterdam deelde ik al.
Het kunstwerk Lonneke, is vernoemd naar de Veghelse Lonneke Vermeulen die op haar toenmalige eigen fiets poseerde voor de kunstenaar. Haar beeld is de eerste die langs de F50 snelfietsroute geplaats is aan het Rietven (exact adres). Een deel van de (toekomstige) beelden hebben Veghelaren als model gehad en worden op in totaal 7 locaties geplaatst.
Lonneke, vrijheid op de fiets
Het beeld is gemaakt van staal, kunststofschuim en een polyesterlaag en geïnspireerd op treinmodel miniatuur figuurtjes (half nul). Uiteraard doelend op het Duitse Lijntje waarlangs het grootste deel van het snelfietspad ligt. Het is een beeld van een jonge vrouw die geniet van de vrijheid die fietsen kan brengen, het beeld straalt fietsplezier uit maar de kunstenaar heeft zijn model niet nodeloos in gevaar gebracht. Hij hield de fiets vast terwijl een assistent een speciale scanner gebruikt om Lonneke als model op te meten.
Beeld in opspraak
En wat ik dan weer heerlijk vind is dat het beeld alweer in opspraak is gekomen, het beeld ‘fietst’ namelijk zonder handen. Veilig verkeerd Nederland stelt dat je nul controle hebt over je fiets en niet meer kan remmen’ als je ‘zonder handen’ fietst. Best een domme opmerking als je bedenkt dat het beeldhouwwerk op een zogenaamde opoefiets zit met terugtraprem. Je zou mogen verwachten dat een organisatie als dat enige basale kennis heeft voor ze zulke opmerkingen plaatsen. Sowieso zijn ze bang dat kinderen massaal met losse handen gaan fietsen, tja als je alles letterlijk neemt dan klopt dat beeld sowieso niet dan moet er een telefoon in één van de handen, niet waar?
Lonneke is de eerste in de reeks, nog dit jaar wordt een volgend beeldhouwwerk geplaatst langs de snelfietsroute Uden-Veghel. Ik ben heel benieuwd of het volgende kunstwerk ook weer zulke heerlijke reacties op gaat leveren.
Erg leuke kunst vind ik dit.
Een opvallende en vrolijke sculptuur
Commotie is helemaal niet nodig
Een opvallende en vrolijkere sculptuur
Enige commotie is niet nodig
Ik vind het een mooi en vrolijk stemmende beeld. Ze lijkt de vrijheid van de zomervakantie tegemoet te fietsen.
Dat heb jij heel goed opgemerkt 😂
Ik kan sowieso niet handen aan het stuur fietsen maar ik weer heus héél goed het verschil tussen een beeld en een echte fietst. Wát wordt tegenwoordig toch alles bekritiseerd! Het kan nooit meer zonder kritiek, wáár het ook over gaat. Gewoon een vrolijk, leuk beeld!
Je kan dan wel remmen wanneer je met losse handen op een terugtraprem fiets fietst, maar dan ga je wel op je plaat.
Maar wat een gezeur. Iedereen leert met losse handen te fietsen; goed voor je evenwicht. De Nederlandse waarschuwingscultuur gaat steeds meer op die van Amerika lijken. Nog even en ook hier staat een waarschuwing op de magnetron dat je er niet je kat in kunt drogen.
Prachtig!
Mooi blog
Vrolijke groet,
Haha, ik dacht ook gelijk: handen aan het stuur, Lonneke! Maar om daar dan ophef over te maken? Pfff… Ik vind het leuk, zo’n reusachtige fietser!
De volgende is natuurlijk met fietshelm en gordels om en een glazen kooi erom heen… Ben ik nog de knie- en elleboogbeschermers vergeten…
Over die klacht had ik al gelezen en toen dacht ik gelijk ook al: wat en onzin! Ik vind het een geweldig beeld! En fietsen zonder handen… wie heeft dat nou niet gedaan!
Geloof me, ieder kind probeert met losse handen te fietsen. Dat hou je niet tegen. En helemaal niet als je het verbiedt.
Love As always
Dimario
Dat beeld geeft me een heerlijk gevoel. Ach was ik nog maar eens zestien, toen kon ik nog zonder handen fietsen. Die souplesse, die controle… waar is ze heen… Mooi is de jeugd.
Ha! Geweldig beeld. Ik las over de controverse. In Grunn zeggen we dan: Mien god, tou eem zeg! Ik was vijftien en fietste van de zuidelijke wijk de Akkers in Heerenveen naar het centrum om mijn kameraad op te halen voor school. In die ongeveer drie kilometer kon ik zes shaggies pielen, met losse handen natuurlijk. Alleen bij de Rottumerweg, waar de spoorwegovergang was, moest ik even de handen aan het stuur. :-)