Als ik dat viesgrauwe zie dan snap ik heel goed dat mensen spontaan terug naar bed willen. Helaas werkt dat niet zo bij mij, ik zie mist en denk -nog altijd beter dan regen- en hup op de fiets. Dat ik daar weleens spijt van heb laat ik voorlopig in het midden, het is herfst en ik zal de herfst fotograferen.
Lukraak schiet ik zijwegen in op zoek naar mooie plaatjes. Maar al na een kwartier ben ik de normaal nog redelijk begaanbare paden volkomen beu. Over diep uitgesleten geulen laveer ik mijn opgevoerde fiets die ik op de laagste stand zet. Met de nodige concentratie kan ik niet naar foto’s uitkijken maar stoppen is met die geulen niet aan de orde, laat staan keren. Ik ploeter door en beloof mezelf dit stukje voorlopig niet meer te doen. Ik verlaat het pad en rij het bos in. Ook hier geen fijn verharde grond het is alsof ze fietsers af willen schrikken maar zelfs de diep ingesleten greppel naast me doet dat niet.
In de verte een wandelaar die in het niets verdwenen is of waarschijnlijk afgeslagen. Ik zou mijn rondje ook afknijpen ware het niet dat Ik het wel wat vind hebben, mist en herfst. Ik dwaal verder nabij het ene troosteloze dorp na de andere. Naoorlogse bouw, de kroeg tegenover de kerk. Ik ontfiets ze neem de achteraf wegen en geniet van rijen oude bomen. Verderop weet ik een weg een pad, jaren niet gezien trouwens, langs een kasteel waar alleen de toegangspoort mooi van is. Ik zoek en vind de weg sla af. Achter me een auto, verkeerd gereden gok ik maar de knalroze nieuwe fiat 500 duikt onder die poort door en blijft pal voor het kasteel staan. Wat een abominatie van zo’n schitterend geheel. Ik dacht dat het kasteel een andere bestemming had gekregen maar lees later dat Eyckenlust nog in de familie is. Schoonheid georven maar de bijbehorende klasse is met de tijd vergaan.
Slippend keer ik mijn fiets en sla een zijweg in. Dat water is de Aa, volgens mij komt die naam van Aa shit als je uitglijdt over die modderbende en er in sodemietert. Al fietsend vraag ik me af of dat fietsen hier wel wijs is maar goed daar kom ik dan vanzelf achter, voorlopig heb ik geen zin om vuile schoenen te krijgen en ploeter stug door. Dat is sowieso een beetje het thema van deze fietstocht geloof ik zo.
Snaterende eendjes halen me uit mijn gedachte, de zijkant van het kasteel bijna stekend wit in deze grijze wereld. Ik ben nu de enige hier maar bij mooi weer zal het hier drukker zijn. Ik volg de weg die langzaam meer begaanbaar wordt en tref een boerderij. Omgeven door bomen is het niet te zien maar dit is een langgevelboerderij. Alle deuren zijn aan één lange gevel. Na de bocht eindelijk een begaanbaar fietspad maar ik ben er nog niet. Voor ik thuis ben, maak ik nog van wat amper iets is een fietspad, wordt nog uitgelachen door een boer maar zwerf uiteindelijk zomaar meer dan 19 kilometer door de mist.
Nicky zegt
Diep diep respect. Om het feit dat je al die kilometers fietst. En je bed uit komt.
Aukje zegt
Jij maakt wat mee.
en ja, soms moet je er iets voor over hebben.
Maar deze foto’s heb je mooi gemaakt en te pakken.
De Aa, shit, zou best kunnen dat die zo is ontstaan :)
Rianne zegt
Ik denk dat ‘Hup op de fiets’ gevolgd door ‘Morgen is het vast nog mooier’ en dan duik ik mijn bed weer in.
Ben weer onder de indruk van de foto’s en je kracht om weerstand aan je bed te bieden.
Joke zegt
Ja ik weet het, ik blijf binnen bij zo’n weer. Maar ik kan wel genieten van jouw verhaal en je knappe foto’s.
Naomi zegt
Jij liever dan ik. Ik blijf met dat weer inderdaad graag binnen. Maar ik ben blij met jouw foto’s, want die vind ik dan weer prachtig!
Happy Hulk zegt
De bocht bezorgd mij kippenvel!
Dimario zegt
19 kilometer ploeteren en ook nog mooie foto’s.
Het was het tochtje wel waard.
Love As Always
Dimario
Sjoerd zegt
Ik vind de eerste foto gewoon het mooiste… Maar sluit me verder bij Jan aan. Echte mist heeft het helemaal.
peter grey zegt
Schoonheid vinden in de grijs- en grauwheid, dat is jou wel toevertrouwd. Die schuine bomenrij vind ik schitterend. Ik moest lachen om Aa shit… Hier in het noorden hebben we ook een As, de Drentse, een nogal gehypte beek die twee bronnen in, hoe kan het anders, Drenthe heeft en onderweg zeshonderd namen. Maar de mooiste kades in mijn stad zijn ernaar genoemd, de Hoge en Lage der A, met pakhuizen en stadspaleisjes. Het water slingert als het Reitdiep verder naar het noorden om bij Zoutkamp af te wateren in het Lauwersmeer, in mijn lagere schooltijd nog de Lauwerszee. (Grappig, zie ik nu, dat de spellingchecker wel Lauwerszee maar niet Lauwersmeer rood onderstreept – zo verdwijnen woorden. :-) )
rietepietz zegt
Maar dus tóch regelmatig afgestapt om foto’s te maken, mijn favo die eerste van bomen boven dat slootje, een juweel. Met de andere bomen boven een sloot in de bocht als tweede. Ik zie ze wel op canvas in de winkel hangen.
Jan K. alias Afanja zegt
Mooie herfstlandschapjes. Maar de mist ontbreekt voor mijn gevoel helaas. Het is hooguit wat grijs en vochtig in de lucht. Als het echt mistig is, trek ik er ook graag even op uit om te fotograferen. Met het huidige grijze en kille weertype heb ik helemaal niks.
Sabine zegt
Wauw de foto met de scheef hangende? staande? bomen vind ik geweldig
willy zegt
Eyckenlust en aam die tot de verbeelding spreekt ..
Knappe reeks Liesbeth
groeten
Matroos Beek zegt
Ik begrijp je gevoel helemaal. De sfeer van dit weer trekt me ook naar buiten, alleen maak ik niet zo’n mooie foto’s. Prachtig!