Den Bosch onveilig maken met mijn stiefpa

Jaren geleden was het zomaar een ideetje, ik zou mijn stiefvader in plaats van de zoveelste fles wijn, een dagje weg naar keuze geven. Zo gingen we al naar Amsterdam en nam ik hem als totale verassing mee naar Soldaat van Oranje. Ergens kwam de klad in deze dagjes uit maar dit jaar pakten we het weer op en bezochten Den Bosch.

Transversium de Vliert
Aan de telefoon had ik het twee keer besproken ‘parkeer op het transferium het heet de Vliert, kom ik vanaf het station en pakken we samen de bus’. Mooi plan, maar stiefpa zette zijn auto voor het stadion (heet ook de Vliert) en had de eerste kilometer lopen er al op zitten. Geen transferium bus dus, maar de gewone bus brengt je ook zo naar het centrum. Hoewel hij mijn stiefvader is hebben we veel gemeen. Beide onregelmatig werk en een schandelijk slecht soort humor. Tot voort kort deelden we ook een voorliefde voor vooral ongezond eten en dus toen we net bij het station vertrokken waren stond hij alweer stil. Ja Bossche bollen, meenemen voor thuis.

Hij huppelde niet over de regenboogzebra maar het was sowieso al lekker om eens met iemand te wandelen die niet veel sneller loopt. We liepen via het bolwerk door naar de Markt, het centrale plein geef een mooi zicht op wat de stad te bieden heeft. Uiteraard wandelden we naar de kerk, kathedraal schijn ik te horen zeggen, het is ook een gigantisch ding. Maria was extra mooi aangekleed. De barbaar in mij dacht allereerst dat ze een voetbalvlag van een club om had. Niet meer te redden, ik weet het.
Aan de andere kant liepen we de kerk weer uit om een stukje verder een klein hofje, nóg een hofje en een stiltetuin te bewonderen. Den Bosch biedt veel maar de tuin was helaas niet echt stil door een groep leraren die naast het toch wel duidelijke bordje stond. We kruisten wederom de Binnendieze in een straatje met de naam In Den Boerenmouw waarna we zo rechts de winkelstraat weer in liepen.

We keken uit naar een plek voor een gezonde lunch die we vonden op de Markt. Wederom merkte ik dat het niet echt tot den mens is doorgedrongen dat bruin brood en wit brood zo goed als hetzelfde is. Ik genoot mijn meergranen (want geen volkoren) met zalm waarna we wederom een zootje straten onveilig maakten.
Dat gaat naar Den Bosch toe en dus wees ik Zoete Lieve Gerritje, een ronduit lelijk beeld maar we moesten er toch zijn. Hier is de opstapplaats voor de rondvaart, een paar jaar geleden was deze mij prima bevallen en nu nog is het echt een tip. Je ziet een hele andere kan van de stad. Ik leerde bijvoorbeeld dat secreet behalve je schoonmoeder ook ‘afzondering’ betekent en de bijnaam is voor het toilet. En dat Den Bosch het Putje van Brabant genoemd wordt. Het ligt een hele parkeergarage met 3 verdiepingen lager dan Eindhoven!

Met een ommetje wandelen we terug naar Jan de Groot waar ik één Bossche bol haalden (voor Vriendlief) nog niet eens om gezond te doen, ik houd van Den Bosch maar ze mogen hun lekkernij houden. Na heel wat kilometers gelopen te hebben zette ik mijn stiefvader af bij zijn auto maar ik ging nog even niet naar huis.